به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از تابناک، امروز نشست ورشو با نام صلح و امنیت در خاورمیانه برگزار می‌شود و موضوع ایران در دستور کار این نشست قرار دارد. انتظار می‌رود، رئیس جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، به طور گسترده‌ای تهدید ایران در خاورمیانه را برای سایر شرکت کنندگان کنفرانس برجسته کند.

به نظر می‌رسد، تلاش ترامپ برای تبلیغ مفهوم «تهدید ایران» از سوی اکثر کشور‌های اروپایی با استقبال روبه رو نشده است، چون وزرای خارجه قدرت‌های بزرگ اروپایی از جمله روسیه و فرانسه و نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور سیاست خارجی و امنیت، فدریکا موگرینی قبلا اعلام کرده‌اند در این نشست حاضر نخواهند شد.

با توجه به موضع خصومت آمیز لهستان علیه روسیه و سازوکار تازه ایجاد شده برای تشویق روابط تجاری بین شرکت‌های اتحادیه اروپا و ایران، درک تلاش واشنگتن برای ترویج دیدگاه ضد ایران از مسیر ورشو دشوار نیست.

ممکن است این امر برای تهران شگفتی باشد که دولت لهستان با واشنگتن برای برگزاری چنین اجلاس‌هایی که ایران را هدف قرار می‌دهند، همراهی کند.

در جنگ جهانی دوم، ایران بیش از صد هزار پناهنده لهستانی آواره از اشغال نازی‌ها را پذیرفت و سخت است باور داشته باشیم که لهستان با واشنگتن همکاری خواهد کرد تا شعار‌های «تهدید ایران» را انتشار دهد.

ایران از تصمیم لهستان برای برگزاری این اجلاس خشمگین شد و اقدام به تعلیق برگزاری جشنواره فیلم لهستان کرد که در ابتدای ماه ژانویه برنامه ریزی شده بود. با در نظر گرفتن ارتباطات اندک بین لهستان و ایران، تهران در واقع نمی‌تواند کار زیادی برای تلافی تصمیم ورشو برای میزبانی این اجلاس کند.

لهستان به دنبال برقراری روابط نزدیک با ایالات متحده بوده و نمی‌خواهد در آستانه برنامه برای ارتقای حضور نظامی ایالات متحده در این کشور در ماه مارس با واکنش شدیدی در ارتباط با واشنگتن در مورد مسأله ایران مواجه شود.

در همین حال، لهستان متوجه است که نقش مهمی در اروپا و جهان دارد و بر این باور است، کشور‌های سنتی اروپایی، به خصوص فرانسه، بریتانیا و آلمان، نمی‌توانند تمام اروپا را نمایندگی کنند.

هنگامی که این کشور‌ها از خروج دونالد ترامپ از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در سال 2016 امضا شد، انتقاد کردند، برخی دیپلمات‌های لهستان شکایت داشتند که منافع و نگرانی‌های آن‌ها در این انتقادات مورد توجه و احترام واقع نشده است.

برای ایالات متحده دشوار نیست که پشتیبانی اندک بیشتر کشور‌های اروپایی در مورد ادعا‌های خود مبنی بر تهدید ایران در خاورمیانه را درک کند. با این حال، هدف واقعی دولت ایالات متحده، ایجاد شرایط مناسب برای پیشرفت برنامه‌های خود در این خصوص است.

کنفرانس امنیتی مونیخ، یک نشست بزرگ امنیتی و سیاسی در اروپا، در اواسط ماه فوریه، فقط چند روز پس از نشست ورشو، برگزار خواهد شد. برجسته کردن تهدید ایران در ورشو ممکن است به ایالات متحده کمک کند که تبلیغات ضد ایران خود را در پلتفرم‌های مختلف و برای کنفرانس‌های متعدد آماده کند.

هدف دیگر واشنگتن این است که بذر اختلاف بین ایران و اروپا را بپاشد؛ هرچند کشور‌های عضو اتحادیه اروپا، از جمله لهستان، تعهد خود را نسبت به برجام حفظ کرده‌اند، بیشتر ایرانی‌ها شکایت می‌کنند که ایران چیز زیادی از قبل اروپا به دست نیاورده است.

اعتقاد گسترده‌ای در ایران وجود دارد که کشور‌های اروپایی نمی‌توانند هیچ کاری برای نجات برجام انجام دهند و قادر به ارائه مزایای معنی داری برای ایران نیستند. با توجه به روابط نزدیک بین اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، بسیاری از ایرانی‌ها معتقدند که آلمان، فرانسه و انگلیس، دیر یا زود به همنوایی با ترامپ در نوای خصمانه علیه تهران می‌پیوندند.

با این حال، مشکل واقعی سیاست ایالات متحده در قبال ایران در آن چیزی است که واشنگتن از تهران می‌طلبد. آیا واشنگتن به دنبال تغییر رژیم در چهلمین سالگرد استقرار نظام جمهوری اسلامی و سرنگونی رژیم شاه است که با ایالات متحده همپیمان بود، یا آن که به دنبال تخریب قابل توجه سیستم اقتصادی ایران از طریق محاصره و تحریم؟ واقعیت آن است که ترامپ و واشنگتن، تنها یکی از این‌ها را می‌توانند انتخاب کنند نه هر دوی آن‌ها را.

انتهای پیام/ 112