به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، روز گذشته یک فروند هواپیما در حوالی فرودگاه فتح کرج و صفادشت دچار سانحه شد. هواپیمای باری ۷۰۷ از بیشکک قرقیزستان به سمت فرودگاه پیام درحال حرکت بوده است که خلبان به اشتباه در فرودگاه فتح کرج فرود آمده است. مسئولان هواپیمای کشوری گفتند دومین اشتباه خلبان ۷۰۷ این بوده که زمان ورود به باند فرودگاه فتح، نتوانسته هواپیما را کنترل کند و از انتهای باند خارج شده است و به دیواره فرودگاه و پس از آن به شهرک مسکونی نزدیک فرودگاه برخورد می‌کند. این هواپیمای باری ارتش حامل محموله گوشت از قرقیزستان بوده است. روابط‌عمومی ارتش جمهوری اسلامی ایران با تایید رسمی این خبر اعلام کرد: «یک فروند هواپیمای باربری 707 حامل گوشت، از مبدا بیشکک کشور قرقیزستان، اقدام به فرود اضطراری در فرودگاه فتح البرز کرده که در هنگام فرود از باند خارج و پس از برخورد با دیوار انتهایی باند دچار آتش‌سوزی شد.»
مجتبی خالدی، سخنگوی سازمان اورژانس کشور گفت: «هواپیما به منازل مسکونی شهرک زیبادشت کرج برخورد کرده و از ۱۶ سرنشین این پرواز تنها مهندس پرواز زنده از داخل آن خارج شده است.»
اسامی شهدای سانحه بوئینگ ۷۰۷ ارتش اعلام شد: «اسامی اجساد شناسایی‌شده: غفور قجاوند، محمدباقر ندری، جواد سلیمانی، محمد عبدلی، عزیراله علیزاده، سعید قاسمی، فریدون شیخی، شاکر آجرلو، مریم زارعی‌نژاد، علی افروغ، محمدرضا طاهری و مصطفی محمودی، جواد مرادی، حمیدرضا لطفیان و داود ذوالفقاری. از میان 16 سرنشین هواپیما، فرشاد مهدوی‌نژاد مجروح شده و زنده مانده است.»
نکته اول در ارتباط با سقوط بوئینگ 707 ارتش، عمر بالای آن بوده است. طبق اطلاعات موجود تولید این هواپیما در شرکت بوئینگ درسال 1958 آغاز شد و تا 1979 ادامه یافت. هواپیمای سانحه‌دیده بیش از 40سال عمر داشته است و می‌توان ادعا کرد فاقد بسیاری از مزیت‌های هوشمند هواپیماهای جدید بوده است.
نکته بعدی اینکه در اردیبهشت 1392 خبری منتشر شد مبنی‌بر اینکه آخرین هواپیمای 707 جهان در ایران زمین‌گیر شد. حمیدرضا پهلوانی، رئیس وقت سازمان هواپیمایی کشوری بعد از سوانحی که برای هواپیماهای 707 ساها پیش آمده بود، گفته بود: «هواپیماهای یک شرکت هواپیمایی [ساها] داخلی به علت فرسوده‌‌بودن و بالا‌بودن سن ناوگان، زمین‌گیر شده‌اند. شرکت هواپیمایی مذکور باید اسناد موردنیاز سازمان هواپیمایی کشوری را به‌منظور ایمن‌بودن هواپیماها ارائه کند یا هواپیمای نو بخرد.»
از آنجایی که دیگر هیچ بوئینگ 707ای مسافرگیری نکرد، احتمالا سندی مبنی‌بر ایمن بودن این نوع هواپیما ارائه نشد. اما سقوط بوئینگ 707 ارتش در روز گذشته در فرودگاه فتح نشان داد علی‌رغم غیراستاندارد بودن این هواپیما باز هم از آن جهت نقل و انتقال بار و نیروهای ارتش استفاده شده است.
مهم‌تر از این دو موضوع، اشتباهی است که در فرود رخ داده است، یعنی خلبان به جای فرودآمدن در فرودگاه پیام که باند بلندتری دارد و مناسب فرود هواپیماهای بزرگ است در فرودگاه فتح که باند کوچکی دارد و برای فرود این نوع هواپیما مناسب نیست، فرود آمده و حادثه آفریده است. حالا اینکه علت این فرود چه چیزی بوده و جبری یا عمدی بودن آن چه تاثیری در این فرود داشته، بعدتر و با تحقیقات مشخص می‌شود اما مضاف بر این دو فرودگاه، یک فرودگاه سومی هم در نزدیکی فرودگاه پیام وجود دارد و سوال اصلی اینجاست که چرا باید سه فرودگاه در فاصله‌ای نزدیک نسبت به یکدیگر وجود داشته باشد؛ آن هم با باندهای تقریبا همسو.
اگر فرض را بر تشخیص اشتباه خلبان بگذاریم این اولین‌باری نیست که چنین خطایی در فرود رخ می‌دهد. طبق اعلام ایرلاین‌پرس در آبان امسال یک فروند هواپیما با 150 مسافر که از مشهد عازم فرودگاه پیام کرج بود، به اشتباه در فرودگاه فتح فرود آمد و یک متر مانده به زمین، خلبان متوجه اشتباه شد و مجددا اوج گرفت و در پیام فرود آمد. این اتفاق با هوشیاری خلبان از سر گذشت و فاجعه‌ای رخ نداد اما هیچ تضمینی وجود ندارد که بعد از این و تا زمانی که این سه فرودگاه در چنین فاصله نزدیکی قرار دارند، این اتفاقات تکرار نشود.
همانطور که در اخبار منتشر شد بعد از اتمام طول باند عدم‌ایست هواپیما، هواپیما به دیوار یک شهرک مسکونی برخورد و به خانه‌های مردم خسارت وارد کرده است. این موضوع علامت سوال بزرگی را در ذهن ایجاد می‌کند که با کدام منطق باند فرودگاه و شهرک مسکونی در چنین فاصله نزدیکی از هم ساخته شده‌اند؟
عدم‌اطلاع‌رسانی و پوشش رسانه‌ای کامل هم سوالی است که در چنین سوانحی همواره از رسانه ملی به وجود می‌آید و مطالبه می‌شود.
نظر شما