سعید جعفری: وقتی در تابستان ۱۹۹۹ آدریانو گالیانی با پرداخت ۸ میلیون یورو به باشگاه سالرنیتانا، جنارو ایوان گتوزو ۲۱ ساله را خرید، کمتر کسی فکر می‌کرد این بازیکن جنگجو و قلدر بعدها به یکی از ستون‌های میلان رویایی دهه اول قرن بیست و یک تبدیل شود.

کسی که هواداران روسونری به دلیل سبک بازی فیزیکی و البته غیر هوشمندانه‌اش به او لقب کرگدن را دادند.

کرگدن سخت مصدوم می‌شد، با تمام توان و قدرت و تا پای جان برای میلان می‌جنگید، اما همیشه یک نقص را با خود به همراه داشت. او کمتر از دیگر همبازیانش از مغز خود استفاده می‌کرد.

گتوزو همراه دیگر بازیکنان نسل طلایی که کارلو آنجلوتی رهبری آنها را بر عهده داشت به افتخارات فراوانی در اروپا دست یافت. او حتی جام جهانی را هم همراه آتزوری در برلین فتح کرد تا نشان دهد چه بازیکن توانمند و تاثیرگذاری است. رینو کار خود در میلان را در پایان فصل ۲۰۱۱ به اتمام رساند.

چوب حراج به اعتبار ستاره‌های دیروز

مدیریت ناکارآمد میلان در سال‌های قبل چه با برلوسکونی و گالیانی و چه تحت نظر تیم چینی که اصلا معلوم نشد چرا آمدند وقتی پولی نداشتند و چگونه رفتند، دست به حراج اعتبار ستاره‌های نسل طلایی میلان زدند.

مدیران میلان تلاش کردند نتیجه نگرفتن‌های تیم را با چوب حراج زدن به اعتبارِ نام‌های مردان اسطوره‌ای تاریخ باشگاه برطرف سازند؛ حال آنکه مشکل جای دیگری بود و حضور ضعیف در بازارهای نقل و انتقالات تابستانی و زمستانی بود که میلان را به این روز انداخت.

در چند سال اخیر لئوناردو، کلارنس سیدورف و حالا جنارو گتوزو هدایت قرمز و مشکی‌های استان لومباردی ایتالیا را به دست گرفته‌اند. اسطوره‌هایی که زمانی محبوب سکوهای اعجاب‌انگیز سن‌سیرو بودند، آمدند و رفتند بی آنکه نتیجه‌ای به دست آورند.

دوران سیاه کرگدن

حالا اما کرگدن به رغم نتایج نسبتا خوب فصل قبل، میلان را به خاک سیاه نشانده است. کار به جایی رسیده که روسونری، در آتن ۳-۱ به المپیاکوس یونان می‌بازد تا قهرمان هفت‌باره لیگ قهرمانان اروپا، در مرحله مقدماتی لیگ اروپا از دور مسابقات کنار ‌رود. این نتیجه در حالی رقم خورد که مردان گتوزو حتی با شکستی با اختلاف یک گل هم به دور بعد راه پیدا می‌کردند.

ناکامی‌های میلان اما به همینجا ختم نمی‌شود. قرمز و مشکی‌ها روز شنبه اول دی‌ ماه در سن‌سیرو ۱-۰ بازی را به بنفش‌های شهر فلورانس واگذار کردند تا فیورنتینا نخستین برد خارج از خانه خود در این فصل از رقابت‌های سری آ را کسب کند. همچنین این سومین بازی پیاپی است که میلان در سری‌ آ نتوانسته گلی به ثمر برساند. اتفاقی که از نوامبر ۲۰۰۱ یعنی بیش از ۱۷ سال قبل تا کنون رخ نداده بود.

کرگدن، به خاطر خدا برو

تمام اینها البته تقصیر گتوزو نیست، این تیم هنوز هم برای رقابت با یوونتوس و ناپولی به بازیکنان طراز اول بیشتری نیاز دارد، اما آنچه عیان است ناتوانی گتوزو در بازی گرفتن از همین ستاره‌های نصفه و نیمه قرمز و مشکی‌هاست. مردی که در عمر خود از مغزش کمتر از دیگر اعضای بدنش استفاده کرده، نمی‌تواند گزینه مناسبی برای شغلی باشد که بیش از همه چیز به هوش و ذکاوت احتیاج دارد.

تیفوسی‌های سن‌سیرو لقب مناسبی برای گتوزو انتخاب کرده بودند. او به راستی یک کرگدن است. جنگجویی قدرتمند و مقاوم که مغز کوچکی دارد.

این روزها طرفداران روسونری لحظه شماری می‌کنند تا کرگدن دست از مبارزه بکشد و خود از کازا میلان خارج شود، هرچند شنیدن نام گزینه‌های جانشینی چون روبروتو دونادونی آنها را همچنان سرخورده و ‌ناامید به آینده نگاه می‌دارد.

43 43