به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو به نقل از پرس‌تی‌وی، مسیر حمل و نقل بین المللی شمال_جنوب یک شبکه چند حالتی از مسیر‌های دریایی و ریلی است که اقیانوس هند و خلیج فارس را از طریق ایران با روسیه و اروپای شمالی مرتبط می‌کند.

این پروژه به دنبال پروژه چند تریلیون دلاری «یک کمربند، یک راه» چین به وجود آمد. این دو مسیر در داخل ایران به هم برخورد میکنند.
دهلی‌نو فعالانه پذیرای تهران بوده و اهمیت زیادی به این مسیر می‌دهد. ایران هم آن را قبول کرده است.
این مسیر پس از عملیاتی شدن به هند امکان می‌دهد تا کالاهایش را از طریق دریا به بندرعباس بفرستد. از آنجا به بندر انزلی در ساحل دریای خزر منتقل می‌شوند و بعد با کشتی به آستاراخان روسیه می‌روند، سپس با قطار به اروپا منتقل می‌شوند.
این مسیر زمان و هزینه تحویل کالا‌ها را ۳۰ تا بیش از ۴۰ درصد کاهش میدهد. در مقایسه با کانال سوئز، این مسیر جدید زمان انتقال را از بمبئی به مسکو به ۲۰ روز کاهش می‌دهد. ظرفیت تخمینی این مسیر ۲۰ تا ۳۰ میلیون تن کالا در سال است.
وزیر صنعت و تجارت هند در روز شنبه با هیئت نمایندگان تجاری روسیه در دهلی نو دیدار کرد و گفت: «تمام مسائل مربوط به عملیاتی شدن این مسیر جدید هر چه زودتر حل خواهند شد».
دولت در بیانیه‌ای اعلام کرد هند روسیه و ایران در ۲۳ نوامبر یک دیدار سه جانبه خواهند داشت تا هرچه زودتر مسیر را عملیاتی کنند.
وزیر صنعت و تجارت هند گفت: «این مسیر حمل و نقل بین المللی شمال_جنوب کوتاهترین مسیر حمل و نقل چندگانه است که اقیانوس هند و خلیج فارس را به روسیه و اروپای شمالی متصل می‌کند».
هند باید برای دسترسی به منابع آسیای مرکزی کالاهایش را از طریق چین یا اروپا منتقل کند. مسیر‌های چین و اروپا طولانی، گران‌قیمت و زمان‌بر هستند. ایران عملی‌ترین راه است.
هند سعی دارد بندر استراتژیک چابهار در جنوب شرقی ایران را هم به این مسیر متصل کند.
هفته گذشته مقامات ارشد سه کشور در تهران بر سر موضوع راه اندازی بندر چابهار دیدار کردند. این اولین دیدار سه جانبه شورای هماهنگی‌های قرارداد بندر چابهار بود که باعث بهبود و توسعه اقتصادی افغانستان و منطقه می‌شود.
برای کشور بسته‌ای مانند افغانستان، این مسیر جدید یعنی باز شدن راهی برای میلیارد‌ها دلار تجارت و کاهش وابستگی این کشور به خارج.