حالا ریحانه 11ساله به‌عنوان نفر اول رشته کاراته در رده خردسالان شهر تهران انتخاب شده، اما از آنجا که تیم‌ملی خردسالان در این رشته تشکیل نمی‌شود، او با وجود مهارت و توانمندی‌های بسیار هنوز نتوانسته بازیکن ‌ملی شود. با این حال با برگزیده شدن پی در پی در رنکینگ تکواندو استانی در رده خردسالان که پدرش یاد داده، همه سعی و تلاشش را می‌کند تا به رده نونهالان صعود کند.

ریحانه کلاس ششم ابتدایی است و کمربند دان2 دارد و تا الان 4 مدال طلا، 2 نقره و 5مدال برنز را در رقابت‌های شهر تهران کسب کرده است. پدر ریحانه ورزشکار است و به ریحانه و برادرش نیز آموزش می‌دهد. گاهی هم در خانه حریف تمرینی می‌شوند. ریحانه می‌گوید: «تکواندو را با آموزش‌های پدرم که کمربند آبی این رشته را دارد شروع کردم.

او با حوصله و دقت زیاد در خانه فنون مقدماتی این رشته را به من آموزش می‌داد و مرا به باشگاه می‌برد. بعد از گرفتن کمربند آبی کاراته، پدرم مرا به باشگاهی در فرهنگسرای بهمن برد و حالا به صورت حرفه‌ای‌ کاراته را زیرنظر استاد ترکاشوند ادامه می‌دهم. بیشتر اوقات هم در خانه با پدرم تاکتیک‌های تکواندو را تمرین می‌کنم. اما دوست دارم در رشته مورد علاقه‌ام موفق و عضو تیم‌ملی کاراته در رده نونهالان شوم.»

گرچه حضور مرتب در تمرینات و رقابت‌های ورزشی باعث می‌شود ریحانه به طور منظم سر کلاس حاضر نشود، اما این موضوع آسیبی به درس‌های او وارد نکرده است. او که شاگرد ممتاز دبستان شهید کرکچی است، در این‌باره می‌گوید: «پدر و مادرم هر دو تحصیلکرده‌اند. پدرم در مقطع دکترای رشته مدیریت حفظ محیط‌زیست تحصیل کرده و مادرم فوق‌لیسانس کتابداری است. آنها در کنار کار و رسیدگی به امور روزمره، از تحصیل دور نمانده‌اند.

همین موضوع انگیزه مرا برای تحصیل دوچندان کرده است. سعی می‌کنم با برنامه‌هایی که پدر و مادرم برای من تنظیم کرده‌اند، به تحصیل، تفریح و ورزش برسم.» او علاقه بسیاری به شغل پدرش دارد و می‌گوید: «آتش‌نشان بودن جرئت و مهارت می‌خواهد و من همیشه به داشتن یک پدر ورزشکار، آتش‌نشان و تحصیلکرده افتخار می‌کنم.»

او برای حضور در تمرینات ورزشی به منطقه16 و فرهنگسرای بهمن می‌رود که علت آن هم نبود مراکز ورزشی مجهز و دسترسی سخت به مربیان حرفه‌ای در محله‌اش است. ریحانه می‌گوید: «امکانات ورزشی محله خانی آبادنو کم نیست، اما اغلب ویژه آقایان است و به ورزش بانوان به‌ویژه ورزش‌های رزمی مثل کاراته و تکواندو کمتر توجه شده است. این در حالی است که کوچک‌ترین حمایت و تجلیل مسئولان، انگیزه ما را برای ادامه کار و کسب مقام‌های بیشتر تشویق می‌کند.»

پدر ریحانه درباره انتخاب رشته کاراته برای فرزندانش می‌گوید: «دخترم ریحانه 11ساله و پسرم صدرا 6ساله را با رشته کاراته آشنا کرده و دوست دارم به‌صورت حرفه‌ای این رشته را ادامه دهند و تا مربیگری و داوری کاراته پیش بروند. در کاراته اصل بر رعایت اصول اخلاقی است و ورزشکاران این رشته باید به آن پایبند باشند.

برای مثال احترام گذاشتن به دیگران به‌ویژه بزرگ‌تر و فروتنی در این رشته حرف اول را می‌زند. سلامت جسمی، رقابت سالم ورزشی و دفاع شخصی هم از دیگر مزایای رشته‌های رزمی است.» «افراسیاب خیردست» درباره ادامه تحصیل فرزندانش می‌گوید: «با رشد تک‌بعدی بچه‌ها مخالفم و معتقدم که آنها باید در همه حوزه‌های هنری، ورزشی و فرهنگی آموزش ببینند و در کنار آن باید به درس و دانشگاه هم اهمیت بدهند.

بچه‌های ما باید برای آینده مهارت‌های مختلف کسب کنند.» به گفته پدر این ورزشکار هم‌محله‌ای، ریحانه چون به رشته موسیقی علاقه زیادی داشت از سال گذشته به‌صورت حرفه‌ای آموزش نوازندگی با پیانو را هم شروع کرده است.