در عرصه خوانندگی کارتان را از چه سالی شروع کردید؟
سابقه ورود من به عرصه خوانندگی از دوران مدرسه شروع شد و در گروههای موسیقی و سرود مدرسه میخواندم و مقامهای زیادی هم کسب کردم اما به شکل تخصصی، خوانندگی را از سال ۸۰ زیرنظر استاد حمید پناهی که از اساتید بنام این حوزه است، شروع کردم، چند سالی خدمت ایشان دورههای صداسازی، نت خوانی و آوازخوانی را گذراندم و بعد از تمام شدن دورهها چون دغدغه زیادی داشتم، عاشقانهای نخواندم، برای همین کاری تولید نکردم تا سال 1390 که حس کردم در برخی حوزهها، جای کار دارم و فضا خالی است و با دغدغهای که داشتم، دوست داشتم در آن فضا کاری ارائه بدهم. بنابراین شروع کردم و چند کار در حوزه دفاع مقدس و شهدای گمنام تولید کردم و همان کارهای اولیه من تیتراژ چند برنامه تلویزیونی شد.
اولین قطعهام «خاکریز اول» نام داشت که تیتراژ برنامهای به همین نام شد. دومین کارم تیتراژ برنامه «صبحی دیگر» برای ایام محرم بود و بعد از آن هم تا به امروز حدود
50 قطعه موسیقی در حوزه ملی و انقلابی تولید کردم. کارهای شاخص زیادی هم در این قطعات وجود دارد. کار مشترکی با علیرضا افتخاری و خشایار اعتمادی داشتم که پروسه انقلاب اسلامی را در چهار دهه روایت کردیم. یا کارهای بینالمللی و چندزبانه که با کشورهای دیگر تولید کردیم. بهطور مثال مضامین نامه مقام معظم رهبری به جوانان اروپا را به صورت یک قطعه کاملا انگلیسی، در آوردیم و با سبکی که موردپسند غربیها باشد آن را تولید کردیم. چون حس میکردیم این نامه ممکن است با سانسور مواجه شود ولی یک اثر هنری میتواند پیام این نامه را به جمع جوانها ببرد. بعد از آن یک کار برای هفته وحدت تولید کردم و با همکاری رایزنی ایران و سوریه هماهنگیای انجام دادیم که همراه یک خواننده اهل سوریه کاری را برای هفته وحدت داشته باشیم چراکه اساسا در این حوزه اثر موسیقایی کم تولید شده است. حس کردم اگر این اتفاق بیفتد و یک خواننده شیعه و یک خواننده سنی برای یک هدف مشترک در کنار هم بخوانند اثرگذاری زیادی دارد. استارت این کار زده شد. هم در صداوسیمای خودمان و هم در تلویزیون آن طرف رونمایی شد و تلویزیون سوریه خیلی کار را پخش کرد و پوشش داد که تا به حال در جهان اسلام چنین اتفاقی نیفتاده بود. الان هم بعد از تولید این قطعات، تصمیم گرفتم به سراغ تولید آثار موسیقی در فضای اجتماعی بروم.
غالبا موسیقیها در موضوعات عاشقانه هستند و معمولا کارهای اجتماعی در این حوزه کم داریم و البته مشکلات خاص خودش را هم دارد. چه شد که تصمیم گرفتید در فضای اجتماعی ترانه بخوانید؟
دوستان من هم که کار موسیقی انجام میدهند و در همین فضای عاشقانه کار میکنند به لحاظ مارکتینگ و آن حساب دودوتا چهارتایی که میکنند با همین کارها میتوانند درآمد کسب کنند، کنسرت بگذارند و با درآمدهای زیای که دارند، آلبوم منتشر کنند. ولی وقتی برای یک فضایی دغدغه داشته باشید اوضاع فرق میکند.
من از کودکی جزء بچههای هیات و مسجد بودم و دوستانی هم داشتم که فرزندان شهدا و جانبازان بودهاند. کم و کسریای که به خاطر نبود پدر در زندگی دوستانم ایجاد شده بود را میدیدم. مشکلات مردم ایران را از نزدیک میبینم. وقتی دیدم در جایگاهی قرار گرفتم که یک تریبون دارم و میتوانم حرفی بزنم که شاید خیلیها صدایم را بشنوند، احساس مسئولیت کردم که باید در این جایگاه از بچههایی بگویم که شاید حرفشان شنیده نمیشود. تولیداتی که برای دفاع مقدس داشتم سعی کردم کلیشهای نباشند. درباره شهدا کار زیاد ساخته شده است اما برای همسران شهید کاری ساخته نشده است. من برای همسران شهدا و جانبازان کار تولید کردهام. یک کاری ساختم در جواب آهنگ «لیلا»ی مازیار فلاحی که شعر این کار را هم حامد عسگری سرود:
تمام دلشورههامو ورق زد شمیم و عطر نامه آخرت
لیلا بمیره که نبود کنارت تا ببینه چیا آوردن سرت
این کار یک عاشقانه برای همسر شهید بود. وقتی میبینم این کارها را در مناسبتهایی که همسران شهدا و جانبازان هستند میخوانم و خانوادهها کلی گریه میکنند و بعد بازخوردش خیلی خوب است و همسران آنها تشکر میکنند که به یادشان بودیم، برای من کافی است. من احساس وظیفه میکردم که برای اینها کار کنم و بیش از 80 درصد کارهایم را خودم هزینه میکنم تا تولید شود. کسی سفارشی برای کار به من نداده است. اگر در فضای عاشقانه کارهایم را سوق میدادم، مطمئنا محبوبیت بیشتری پیدا میکردم و گستره مخاطبم خیلی وسیعتر بود اما آن دغدغه و دیدی که داشتم باعث شد فکر کنم الان که تریبون دارم باید از اینها بیشتر بگویم.
این دغدغه اجتماعی خواندن را شاید بیشتر در آثار محسن چاووشی ببینیم که اتفاقا هم با استقبال مواجه میشوند. موسیقی و قوت اثرگذاری آن در جامعه چگونه میتواند در طرح یک مساله اجتماعی کمک کند؟
من در تایید حرفهای شما باید بگویم موسیقی یکی از قدرتمندترین ابزاری است که یک کودک تا فرد کهنسال میتواند با آن ارتباط برقرار کند. محسن چاووشی ازجمله کسانی است که خودم طرفدار او هستم و واقعا دغدغهمند است، میتواند این وقت را برای یک کار عاشقانه بگذارد اما این کار را نمیکند. مهدی یراحی هم کارهای اجتماعی دارد و خیلی قابل تقدیر است. کارهایی هم که بنده تا الان تولید کردهام علاوهبر اینکه کار ارزشی است، اجتماعی هم هست. وقتی از خانواده شهدا و خانواده جانبازان میگوییم، این خودش همان کار اجتماعی است. واقعا دغدغه دارم، اگر آدم کاری را در رابطه با معضلات اجتماعی مثل طلاق بخواند حتی اگر این کار تنها روی یک خانواده هم تاثیر بگذارد، برای من کافی است. کار در فضاهای دیگر اجتماعی را هم مدتی است که شروع کردهام و تقریبا اواخر سال گذشته به بهانه روز مادر کاری تولید کردیم که هنوز هم در اجراها خیلی مورد استقبال قرار میگیرد. امسال هم کاری داشتم به اسم «نفس» که عاشقانه روابط پدر و دختری است که آن هم یک کار خیلی خوب و اثرگذاری شد. خودتان میدانید پدرها ارتباط خوبی با دخترانشان دارند اما هنوز در گوشه و کنار کشورمان کسانی هستند که هنوز عقاید قدیمی دارند و شاید روی دختر حس مثبتی نداشته باشند. من سعی کردم با تولید این کار این حس را ترغیب کنم.
درست است که دیگر مثل قدیم نیست و آقایان با همسرانشان خوب برخورد میکنند اما باز هم شاهد برخوردهای نامناسبی در فضای خانواده هستیم. خیلی دوست دارم کارهایی که میسازم همراه با ویدئو باشد که تلنگری نیز به سوژههای مدنظرم بزند.
چقدر از فضای مجازی برای انتقال حرفهایتان استفاده میکنید؟ این را برای این میپرسم چون الان بحث فضای مجازی موضوع مهمی است و نادیده گرفتنش، حذف بخش مهمی از مخاطبان موسیقی است.
امسال تصمیم گرفتم که این بحث ویدئو کلیپ و انتشار در فضای مجازی را جدیتر بگیرم چون بخش عمدهای از مضامین شعر و آهنگ را تصاویر ویدئویی جلو میبرد. هماهنگیهایی انجام دادیم که این کلیپها از تلویزیون پخش شود. البته در صفحه اینستاگرام خودم هم این آهنگ را منتشر میکنم تا دوستانی که دلشان میخواهد از این فضا استفاده کنند. نمیتوانیم بگوییم فضای مجازی تاثیرگذار نیست؛ چراکه به شدت هم تاثیرگذار است و باعث دیده شدن کارها میشود. خودم زیاد این کار را انجام ندادهام اما باید در این فضا فعالیت کنم. در کلام آخر میخواهم بگویم کسانی که حرفهای من را میخوانند و در این فضا فعالیت میکنند از آثار موسیقیای که با دغدغههای اجتماعی تولید میشوند، بیشترحمایت کنند.
انتهای پیام/
نظر شما