بعد از ظهر روز جمعه، اسماعیل هنیه، رهبر حماس با حضور در جمع فلسطینیانی که برای حق بازگشت به سرزمین‌های‌شان در نزدیکی خط حائل با سرزمین‌های اشغالی تجمع کرده‌بودند، تاکید کرد که همه فلسطینیان دوشنبه و سه‌شنبه هفته جاری در آخرین روز تظاهرات بازگشت شرکت خواهند کرد. یحیی سنوار، از رهبران حماس می‌گوید: «اگر مرز بین‌المللی بین غزه و سرزمین‌های اشغالی وجود ندارد، چه اشکالی دارد که صدها هزار نفر به سمت فنس‌ها حرکت کنند؟»
فلسطین هفته پرحادثه‌ای را پیش رو دارد. پریروز برای هفتمین هفته متوالی، شهروندان غزه در پنج نقطه تماس در خط حائل میان سرزمین‌های اشغالی و نوار غزه تجمع کردند تا حق بازگشت آوارگان فلسطینی به زمین‌ها و سرزمین‌های خودشان را طلب کنند؛ تظاهرات مسالمت‌آمیزی که برای هفتمین هفته متوالی با سرکوب نیروهای ارتش اسراییل که در آن سوی خط حائل با گلوله‌های جنگی معترضان را هدف می‌گرفتند، مواجه شد.
یک شهید و ٧٣١ مجروح نتیجه تیراندازی ارتش رژیم صهیونیستی به معترضان روز جمعه بود تا رقم شهدای تظاهرات بزرگ بازگشت به ٥٥ شهید برسد. اما این پایان ماجرای بازگشت نیست، فلسطینیان در سراسر سرزمین‌های اشغالی آماده می‌شوند تا بزرگ‌ترین تظاهرات بازگشت را همزمان با سالروز نکبت و یک روز بعد از افتتاح سفارت امریکا در قدس اشغالی برگزار کنند.
**وضع وخیم آوارگان و استقبال از بازگشت
پدی داولینگ، خبرنگار ایندیپندنت که به تازگی از اردوگاه جرش، در خاک اردن بازدید کرده است، در گزارشی از وضعیت بسیار وخیم آوارگان فلسطینی در این اردوگاه می‌نویسد. به نوشته ایندیپندنت ٤٦ درصد ساکنان این اردوگاه زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نزدیک به ٦٤ درصد از آنها بیکار هستند. خبرنگار ایندیپندنت، در ابتدای نوشته‌اش از مواجهه با پیرمردی فلسطینی در اردوگاه خبر می‌دهد که به محض دیدن او مشت‌هایش را گره می‌کند و شعار می‌دهد «ما باز می‌گردیم».
این مرد، نبیل صالح اکنون ٦٢ سال دارد و ٥١ سال پیش در پی جنگ شش روزه اعراب و اسراییل، وقتی تنها ١١ سال داشت به همراه خانواده‌اش از خانه و سرزمینش در فلسطین آواره شده است و اکنون بعد از ٥١ سال هنوز امیدوار است که روزی به سرزمینش بازگردد، امیدی که ٥١ سال پیش، پدرش برای بازگشت به کرانه باختری بعد از چند ماه زندگی در اردوگاه موقت جرش داشت. وضعیت در دیگر اردوگاه‌ها نیز از این بهتر نیست، در نوار غزه، کمبود کالاهای اساسی، دارو، سوخت، گسترش بیکاری و قطع مکرر برق، به یک عادت دایم برای آوارگان فلسطینی تبدیل شده است که نه تنها در محاصره کامل رژیم صهیونیستی قرار دارند، بلکه به دلیل اختلاف میان گروه‌های حماس و تشکیلات خودگردان فلسطینی، از سوی رام‌الله نیز تحت فشار قرار می‌گیرند.
رویدادهای اخیر در سرزمین‌های اشغالی در شرایطی رخ می‌دهد که ایالات متحده امریکا به عنوان بزرگ‌ترین کمک‌کننده به سازمان‌های حمایتی از آوارگان فلسطینی در اردوگاه‌های آوارگان، تصمیم گرفته است از سال ٢٠١٨ کمک خود را به سازمان اونروا، که مسوول امدادرسانی و کمک به رفاه آوارگان فلسطینی است، به میزان قابل توجهی کاهش دهد. هزینه کمک‌ها به آوارگان فلسطینی در سال بیش از یک میلیارد و ٢٠٠ میلیون دلار است، ولی با کاهش مشارکت امریکا در کمک‌های بشردوستانه به اونروا، وضعیت مالی این نهاد بین‌المللی با بحران جدی مواجه شده است.
بیش از ٥ میلیون آواره فلسطینی، شامل افرادی که طی جنگ‌های ١٩٤٨ و ١٩٦٧ از سرزمین‌های خود بیرون رانده شده‌اند و فرزندان‌شان، با کمک این سازمان زندگی خود را در اردوگاه‌های آوارگان در نوار غزه، کرانه باختری، اردن، لبنان و سوریه می‌گذرانند. بحران مالی اونروا، در کنار محاصره بلندمدت نوار غزه و بحران اقتصادی در این منطقه پرجمعیت، باعث شده است تا آوارگان فلسطینی که برخی از آنها بیش از ٥ دهه است در اردوگاه‌های موقت آوارگان زندگی می‌کنند با مشکلات جدی از جمله کمبود کالاهای اساسی، دارو، انرژی و بیکاری گسترده مواجه شوند.
این مشکلات باعث شده است تا استقبال فلسطینیان از احیای دوباره شعار بازگشت آوارگان، ٧٠ سال بعد از اولین موج اخراج آنها از زمین‌های‌شان بیشتر شود.
**ماسک جشن روی صورت ملتهب
٧٠ سال پس از تاسیس رژیم صهیونیستی، دولت ایالات متحده امریکا قرار است بدون توجه به مخالفت بین‌المللی و خشم کشورهای مسلمان، سفارت خود را از تل‌آویو به قدس اشغالی منتقل کند. روزنامه گاردین می‌نویسد، افتتاح سفارت امریکا در قدس یکی از دو هدیه‌ای است که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، در کمتر از یک هفته از دونالد ترامپ دریافت می‌کند، هدیه دیگر، خروج امریکا از توافق هسته‌ای با ایران و وضع برقراری مجدد تحریم‌ها بر دشمن قدیمی اسراییل در منطقه بود.
به نوشته گاردین، جو جشن در اسراییل یک پوشش برای شرایط ملتهبی است که حتی با استانداردهای تاریخی هم نسبت به همیشه متشنج‌تر به نظر می‌رسد. تجاوز‌های مکرر ارتش اسراییل به خاک سوریه و ادعای حمله به مواضع ایران در خاک سوریه، به نوشته گاردین اسراییل را بعد از سال‌ها بار دیگر در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داده است.
با این حال به نوشته گاردین ٦٣ درصد از اسراییلی‌ها انتقال سفارت را به نفع اسراییل می‌دانند، ٧١ درصد از آنها معتقدند تیراندازی به فلسطینیان در نوار غزه منطقی است و نیمی از آنها خوشبین هستند که ایران وارد درگیری مستقیم نظامی با اسراییل نمی‌شود. شمی شالف، از دبیران روزنامه هاآرتص این شرایط را یک توهم خطرناک می‌داند و می‌نویسد: «در اسراییل این روزها، بنیامین نتانیاهو پادشاه است و دونالد بزرگ‌تر از او. منتقدان آنها فقط باید دعا کنند که پیش‌بینی‌های‌شان غلط از آب در بیاید و نشئگی این دو رهبر از اقدام به تغییرات بنیادی، عامل یک فاجعه تمام عیار نشود.»
**برش
فلسطینیان از دو دهه پیش تاکنون هر سال یک روز بعد از سالگرد اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی، به خیابان‌ها می‌آیند تا به اشغال سرزمین‌های‌شان و آواره شدن میلیون‌ها فلسطینی اعتراض کنند، اما سالروز نکبت امسال یک ویژگی مهم دارد. آخرین روز از تظاهرات بزرگ بازگشت که قرار است همزمان با روز نکبت برگزار شود، یک روز بعد از افتتاح سفارت امریکا در قدس اشغالی رخ می‌دهد؛ شهری که از نظر مردم فلسطین پایتخت کشور آنهاست و برای همه مسلمانان جهان به عنوان قبله اول‌شان، به عنوان یک شهر مقدس اهمیت بسزایی دارد.
*منبع: روزنامه اعتماد؛ 1397،2،23
**گروه اطلاع رسانی**2059**2002
در مسیر بازگشت
«مردم ما از اردوگاه‌های آوارگان در لبنان، در مرزهای شمالی فلسطین، مردم ما از اردن به سمت سرزمین‌های فلسطینی سرازیر خواهند شد، ما نکبتی را که باعث پایان فلسطین شد به نکبتی تبدیل می‌کنیم که کسب و کار صهیونیسم را پایان دهد.» این بخشی از سخنان رهبر حماس بود که چهار روز مانده به تظاهرات روز نکبت در سراسر فلسطین و اردوگاه‌های آوارگان در کشورهای اطراف، بیان شد.
صاحب‌خبر -