به گزارش ایرنا، پاشینیان در سال 1975 در شهر ایجوان جمهوری سوسیالیستی ارمنستان به دنیا آمد و در سال 1991 میلادی پس از پایان تحصیلات متوسطه در بخش خبرنگاری دانشکده زبانشناسی دانشگاه دولتی ایروان مشغول به تحصیل شد.وی در سال چهارم تحصیلات دانشگاهی به دلیل فعالیت های سیاسی از دانشگاه دولتی ایروان اخراج شد.پاشینیان همزمان با تحصیلات دانشگاهی به حرفه خبرنگاری مشغول شد و از سال 1993به مدت دو سال به صورت رسمی خبرنگار روزنامه دپروتیون بود.
وی سپس به مدت سه سال به عنوان روزنامه نگار در روزنامه های لراگیر، لراگیر اور و مولوراک فعالیت کرد.پاشینیان که هم اکنون متاهل و دارای سه فرزند پسر و یک دختر است در انتخابات ریاست جمهوری سال 1998 هماهنگ کننده ستاد انتخاباتی آشوت بلیان نامزد انتخابات ریاست جمهوری بود.
وی که موسس روزنامه اوراگیر ارمنستان است در سال 1993 به جرم نشر مطلبی در روزنامه اش که تهمت به همسر آرتاشس گغامیان نماینده مجلس ارمنستان و توهین به نوریک عیوضیان استاد دانشگاه ایروان قلمداد شد، به یک سال حبس محکوم شد.پاشینیان در سال 1999 سردبیر روزنامه هایقاقان ژاماناک (دوران ارمنی) شد و سال 2008 به عنوان عضو ستاد انتخاباتی لوون ترپتروسیان نامزد ریاست جمهوری ارمنستان فعالیت های سیاسی خود را ادامه داد.
پاشینیان پس از ناآرامی های روزهای اول و دوم ماه مارس سال 2008 در ایروان، تحت تعقیب قرار گرفت و مدتی به زندگی زیرزمینی روی آورد تا اینکه پس از یک سال داوطلبانه خود را معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم شد، اما پس از دو سال به مناسبت بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو قرار گرفت.موفقیت سیاسی پاشینیان در سال 2012 رقم خورد و او توانست با شرکت در انتخابات پارلمانی، به مجلس ارمنستان راه پیدا کند.او خیلی زود رهبری حزب مخالف دولت یلک در پارلمان را برعهده گرفت و از ابتدای سال 2018 وقتی دید سرژ سرکیسیان رئیس جمهوری وقت ارمنستان بر خلاف وعده ای که به مردم برای کناره گیری از قدرت داده است، می خواهد بار دیگر با عنوان نخست وزیر در مسند قدرت باقی بماند، دست به اعتراضات خیابانی زد و از مردم ارمنستان نیز دعوت کرد که به او بپیوندند.پاشینیان در چارچوب اعتراضات مدنی علیه سرکیسیان که با آرای پارلمان ارمنستان به نخست وزیری رسیده بود، از شهر گیومری تا ایروان را پیاده پیمود و در بین راه افراد زیادی به او پیوستند و شمار هواداران پویش اعتراضی او به ده ها هزار نفر رسید.شکل گیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در پایتخت و دیگر شهرهای ارمنستان، سرژ سرکیسیان را مجبور به استعفا از مقام نخست وزیری کرد.با این وجود پارلمان ارمنستان که اکثریت آن را اعضای حزب جمهوریخواه تشکیل می دانند تمایلی به پذیرش پاشینیان به مقام نخست وزیری نداشت چرا که در نخستین رای گیری خود در شرایطی که تنها یک گزینه برای نخست وزیری معرفی شده بود، رای کافی به پاشینیان برای نخست وزیری نداد.
اما این پایان کار نبود چرا که هر روز بر تعداد هواداران پاشینیان افزوده می شد و علاوه بر اعتراض ها، اعتصابات سراسری نیز در ارمنستان به راه افتاد و بسیاری ازکارمندان و دانشجویان نیز به صف مخالفان حزب جمهوریخواه پیوستند.فشار مخالفان، بسته شدن خیابان های منتهی به فرودگاه ها و اضافه شدن جمعی از نظامیان به معترضان، اعضای جمهوریخواه پارلمان ارمنستان را وادار کرد که برای پایان دادن به بحران سیاسی در این کشور به گزینه مد نظر معترضان رای اعتماد دهد تا پاشینیان آرای کافی برای تبدیل شدن به قوی ترین مرد در ارمنستان را بدست آورد.ارمنستان با حدود 30 هزار کیلومتر مربع مساحت و سه میلیون نفر جمعیت در منطقه قفقاز که پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 استقلال یافت، با ترکیه، گرجستان، جمهوری آذربایجان و ایران هم مرز است.
∎
وی سپس به مدت سه سال به عنوان روزنامه نگار در روزنامه های لراگیر، لراگیر اور و مولوراک فعالیت کرد.پاشینیان که هم اکنون متاهل و دارای سه فرزند پسر و یک دختر است در انتخابات ریاست جمهوری سال 1998 هماهنگ کننده ستاد انتخاباتی آشوت بلیان نامزد انتخابات ریاست جمهوری بود.
وی که موسس روزنامه اوراگیر ارمنستان است در سال 1993 به جرم نشر مطلبی در روزنامه اش که تهمت به همسر آرتاشس گغامیان نماینده مجلس ارمنستان و توهین به نوریک عیوضیان استاد دانشگاه ایروان قلمداد شد، به یک سال حبس محکوم شد.پاشینیان در سال 1999 سردبیر روزنامه هایقاقان ژاماناک (دوران ارمنی) شد و سال 2008 به عنوان عضو ستاد انتخاباتی لوون ترپتروسیان نامزد ریاست جمهوری ارمنستان فعالیت های سیاسی خود را ادامه داد.
پاشینیان پس از ناآرامی های روزهای اول و دوم ماه مارس سال 2008 در ایروان، تحت تعقیب قرار گرفت و مدتی به زندگی زیرزمینی روی آورد تا اینکه پس از یک سال داوطلبانه خود را معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم شد، اما پس از دو سال به مناسبت بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو قرار گرفت.موفقیت سیاسی پاشینیان در سال 2012 رقم خورد و او توانست با شرکت در انتخابات پارلمانی، به مجلس ارمنستان راه پیدا کند.او خیلی زود رهبری حزب مخالف دولت یلک در پارلمان را برعهده گرفت و از ابتدای سال 2018 وقتی دید سرژ سرکیسیان رئیس جمهوری وقت ارمنستان بر خلاف وعده ای که به مردم برای کناره گیری از قدرت داده است، می خواهد بار دیگر با عنوان نخست وزیر در مسند قدرت باقی بماند، دست به اعتراضات خیابانی زد و از مردم ارمنستان نیز دعوت کرد که به او بپیوندند.پاشینیان در چارچوب اعتراضات مدنی علیه سرکیسیان که با آرای پارلمان ارمنستان به نخست وزیری رسیده بود، از شهر گیومری تا ایروان را پیاده پیمود و در بین راه افراد زیادی به او پیوستند و شمار هواداران پویش اعتراضی او به ده ها هزار نفر رسید.شکل گیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در پایتخت و دیگر شهرهای ارمنستان، سرژ سرکیسیان را مجبور به استعفا از مقام نخست وزیری کرد.با این وجود پارلمان ارمنستان که اکثریت آن را اعضای حزب جمهوریخواه تشکیل می دانند تمایلی به پذیرش پاشینیان به مقام نخست وزیری نداشت چرا که در نخستین رای گیری خود در شرایطی که تنها یک گزینه برای نخست وزیری معرفی شده بود، رای کافی به پاشینیان برای نخست وزیری نداد.
اما این پایان کار نبود چرا که هر روز بر تعداد هواداران پاشینیان افزوده می شد و علاوه بر اعتراض ها، اعتصابات سراسری نیز در ارمنستان به راه افتاد و بسیاری ازکارمندان و دانشجویان نیز به صف مخالفان حزب جمهوریخواه پیوستند.فشار مخالفان، بسته شدن خیابان های منتهی به فرودگاه ها و اضافه شدن جمعی از نظامیان به معترضان، اعضای جمهوریخواه پارلمان ارمنستان را وادار کرد که برای پایان دادن به بحران سیاسی در این کشور به گزینه مد نظر معترضان رای اعتماد دهد تا پاشینیان آرای کافی برای تبدیل شدن به قوی ترین مرد در ارمنستان را بدست آورد.ارمنستان با حدود 30 هزار کیلومتر مربع مساحت و سه میلیون نفر جمعیت در منطقه قفقاز که پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 استقلال یافت، با ترکیه، گرجستان، جمهوری آذربایجان و ایران هم مرز است.