به گزارش ایسنا، مدیر جشنواره بینالمللی «نانت» در این مراسم که عصر امروز (سوم اردیبهشتماه) در دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر برگزار شد، بیان کرد: کار دشواری است که در چند کلمه کوتاه درباره عباس کیارستمی صحبت کنم اما چون چند روز پیش در حال نوشتن مطلبی درباره او بودم، میتوانم بگویم که ۱۸ ساله بودم که برای اولین بار با او آشنا شدم. هیچ اطلاعاتی درباره ایران و سینمای ایران نداشتم و فقط فیلم «خانه دوست کجاست» را دیدم.
ژروم بارون ادامه داد: در سال ۱۹۸۹ کیارستمی را در اروپا کشف کردیم در حالی که او ۲۰ سال در ایران کار میکرد. ما خیلی دیر به کیارستمی رسیدیم و دنبال کردن او کار دشواری بود زیرا هر چه دنبال او بودیم دریچههای جدیدی به روی ما باز میکرد. در دهه ۹۰ دریچه جدیدی که استفاده از دوربینهای دیجیتال کوچک در سینما بود را به روی ما باز کرد، کاری که کسی از آن استفاده نمیکرد.
او ادامه داد: بعدها عکسهای او را کشف کردیم و در سال ۲۰۰۳ نمایشگاهی از عکسهای عباس کیارستمی در نانت برگزار کردیم در حالی که همزمان او کارهایی برای موزههای دنیا انجام میداد و ما دنبال این بودیم که چطور کیارستمی را دنبال کنیم و به آن برسیم. کیارستمی در فرایندهای جهانی شدن در یک منطقه نبود بلکه گاهی در ژاپن، گاهی در ایتالیا و گاهی در کشورهای دیگر به سر میبرد.
لوسیا نجیب استاد رشته سینما در دانشگاه ریدینگ انگلستان سخنران دیگر این مراسم درباره عباس کیارستمی اظهار کرد: حرف زدن درباره انسان بزرگی مثل عباس کیارستمی کار دشواری است زیرا او فراتر از زمان میاندیشید. با دیدن فیلم «کلوزآپ» میتوان فهمید که کیارستمی سالها پیش با مفهوم «پست هیومن» آشنا بوده است. قبل از اینکه خیلی از ما به فکر محیط زیست و نابودی طبیعت باشیم کیارستمی به یاد آن بود. من از طریق کیارستمی میتوانم بفهمم که ایرانیها چه ذهن شاعرانهای دارند.
پروفسور دینا یوردانووا، موسس و رییس مرکز مطالعات فیلم دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند به عنوان سخنران بعدی رونمایی از کتاب «سینمای دیگر؛ چند مقاله و گفتوگو درباره سینمای عباس کیارستمی» نیز بیان کرد: سال گذشته فیلم "۷۶ دقیقه" ساخته سیفالله صمدیان را دیدم. در این فیلم در صحنهای عباس کیارستمی به دیدار بازیگر فیلم «زیر درخت زیتون» میرود تا احوال او را بپرسد. در آن فیلم، آن زن از کیارستمی خواهش میکند تا با هم چای بخورند اما کیارستمی پاسخ میدهد وقت نیست و بعد از آن دیگر هیچ وقت چنین زمانی پیش نیامد به همین دلیل اگر از شما دعوت کردند که چای بخورید آن را قبول کنید.
سیدرضا میرکریمی دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر نیز درباره کیارستمی در این مراسم بیان کرد: هنرمندان بزرگ یک خصوصیت دارند که باید آن را خودخواهی مقدس دانست. فقط این خودخواهی مقدس است که آدمها را به یک کاشف بزرگ تبدیل میکند زیرا در لحظهای که یک چیز را کشف میکنند کسی در آنجا حضور ندارد و خودشان بیشترین لذت را از آن کشف میبرند و دیگران با بخشی از آن لذت آشنا میشوند، آن هم بعدها.
او با بیان اینکه خیلی از این آدمها خیلی صبر نمیکنند تا به بقیه بگویند چه اتفاقی میافتد، افزود: وقتی آقای بارون گفت «هر چه میدویدیم به کیارستمی نمیرسیدیم و او دنبال کشفهای جدیدش بود»، کیارستمی آموخت معنای فلسفی بزرگ را باید از پس حوادث کوچک بیرون کشید و قهرمانان قصههای ما میتوانند آدمهای معمولی باشند. لازم نیست برای اتفاقات بزرگ سفر درازی برویم که عجیب و غریب است بلکه کافی است اطرافمان را نگاه کنیم.
میرکریمی با بیان اینکه سینمای ایران به این نگاه مدیون است، گفت: کیارستمی یک سینماگر نبود بلکه یک نقاش، گرافیست، شاعر، عکاس و چیزهایی بالاتر از همه اینها بود.
در ادامه این مراسم سیدعماد حسینی مسئول واحد پژوهش و انتشارات کمیته علمی و دانشگاهی سیوششمین جشنواره جهانی فیلم فجر درباره کتاب «سینمایی دیگر؛ چند مقاله و گفتوگو درباره سینمای عباس کیارستمی» توضیح داد: این کتاب شامل هشت مقاله و سه گفتوگو است که برخی از مقالات و گفتوگوهای آن حاصل پژوهشگران ایرانی و برخی دیگر نیز محصول تلاش صاحبنظران غیر ایرانی است. هر یکی از مقالات این کتاب از زاویه متفاوت به بخشی از آثار عباس کیارستمی میپردازد.
انتهای پیام
نظر شما