عباس آخوندی، وزیر راه در مقاله ای در روزنامه دنیای اقتصاد ( https://goo.gl/jiWVgz ) تحت عنوان «ریشه آلودگی هوا و دگرگونی های اقلیمی» نوشت: « در سال ۲۰۱۴ دمای جو زمین به اندازه تقریبا یک درجه سلسیوس نسبت به صد سال گذشته گرم تر شده است. به ظاهر خبر بی اهمیتی است. لیکن، همین اتفاق به ظاهر ساده، زندگی بشر را در جهان و به ویژه در منطقه ما تهدید می کند. شدت این تغییرات در ایران بیشتر بوده است. داده های تاریخچه ای سازمان هواشناسی کشور حاکی از گرمایش بیش از یک ونیم درجه ای دما در ایران است.

 به گزارش نماینده وزارت نیرو در شورای عالی معماری و شهرسازی سال ۱۳۷۶ نقطه عطفی در تحول رژیم نزولات آسمانی در ایران بوده که از آن به شکست هیدرولوژیکی در کشور تعبیر می شود. میانگین درازمدت آب قابل استحصال در ایران تا تاریخ فوق معادل ۱۳۵ میلیارد مترمکعب بود. این میانگین به ۱۱۶میلیارد مترمکعب کاهش یافته و در برخی سال ها حتی به ۸۰ میلیارد مترمکعب نیز رسیده است». وی ادامه داد: « افزایش غلظت گازهای گلخانه ای به عنوان یک دلیل شناخته شده و مورد پذیرش جهانی برای گرمایش جهانی است. 

این گازها بر اثر سوخت کارخانه ها، صنایع، نیروگاه ها، پالایشگاه ها، حمل ونقل توسعه کلان شهرها، خانه ها و سایر لوازم مصرف کننده سوخت های فسیلی تولید می شود. کلان شهرها اثرات تشدید کننده جزایر گرمایی را به همراه دارند. خوب است توجه شود که در ایران سالانه بیش از ۵۰۰ میلیون تن دی اکسید کربن تولید می شود و ایران در رتبه هشتم جهان قرار دارد».  دکتر آخوندی در انتهای این سرمقاله نوشته: «باید اصل سازگاری با اقلیم سیاست حاکم شود و با نقل و انتقال های آب در مسافت های طولانی مخالفت شود. باید برنامه های طولانی مدت برای انتقال صنایع سنگین و آب بر از محیط های کویری به ساحل را در دستور کار قرار دهیم و از تمام صنایع برنامه زمانی مشخص دریافت شود. باید درباره خودکفایی کشاورزی بازاندیشی کنیم. باید برنامه سبک کردن جمعیتی کلان شهرها در دستور کار قرار گیرد و با صراحت و راستی با مردم صحبت شود تا اجماع به دست آید. وگرنه، ایرانی که به نسل بعدی تحویل خواهد شد، قابلیت سکونت بسیار محدودی خواهد داشت و فقر و خشکی صفت غالب آن خواهد شد. به یقین فرزندان ما، ما را نخواهند بخشید».