چکیده
دیپلماسی علم و فناوری پدیده‌ای است که اگرچه نوظهور نبوده، لیکن ادبیات آن در سال‌های اخیر رو به افزایش است و تجربیات موفقی را با خود به همراه آورده است. دیپلماسی علم و فناوری بمعنای تعامل علم و فناوری با دیپلماسی در جهت تأمین منافع کشورها در حوزه بین‌الملل می‌باشد و تاکنون کشورهای زیادی آن را به خدمت گرفته‌اند. این تحقیق بر اساس خلاء پژوهشی موجود در خصوص توسعه دیپلماسی علم و فناوری شکل گرفته است. خلائی که بسیاری از خبرگان به آن اذعان داشته‌اند. این پژوهش با استفاده از ادبیات موجود شامل گزارش‌ها و نوشتارهایی از افرادی مجرب در این حوزه، آغاز شده و با مصاحبه‌هایی اکتشافی ادامه یافته است که نهایتاً با توجه به روش‌های کمی و کیفی و آزمون‌های سنجش کیفیت پنج دسته عوامل مؤثر بر دیپلماسی علم و فناوری شناسایی شدند. طبق این پژوهش دسته عوامل برنامه‌ریزی و نظام‌سازی؛ دسته عوامل زیرساخت و الزامات؛ دسته عوامل برندینگ و ارتقای ساخت ملی؛ دسته عوامل ظرفیت سنجی و نهایتاً دسته عوامل تعاملات آکادمیک از جمله موارد تاثیرگذار بر توسعه دیپلماسی علم وفناوری می‌باشند که از این میان عوامل زیرساخت و الزامات به عنوان دسته عوامل پایه‌ای، پرتکرار و مهم شناسایی شده است.
کلیدواژه ها: دیپلماسی علم و فناوری؛ قدرت نرم؛ توسعه ارتباطات؛ همکاری‌های بین‌المللی
نویسندگان:
علی بنیادی نائینی: دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدمحمود صدوق: فارغ التحصیل دانشگاه علم و صنعت ایران
دو فصلنامه مطالعات قدرت نرم - دوره 7، شماره 17، پاییز و زمستان 1396.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 