صاحب‌خبر - مجمع عمومی سازمان ملل متحد پنجشنبه، 30 آذر به درخواست کشورهای مسلمان و اعضای جنبش عدم تعهد، نشستی را برای رای‌گیری درخصوص وضعیت حقوقی «قدس» برگزار کرد. طی این نشست 128 عضو این سازمان با رای خود قطعنامه‌ای را علیه تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مبنی‌بر به رسمیت شناختن قدس به‌عنوان پایتخت سرزمین‌های اشغالی به تصویب رساندند. این در حالی بود که 35 عضو دیگر سازمان ملل هم نسبت به این تصمیم‌ رای ممتنع دادند. تصویب این قطعنامه با 9 مخالف که به غیر از آمریکا و رژیم صهیونیستی اهمیت چندانی در عرصه بین‌المللی ندارند، به‌نوبه خود نشان‌دهنده اجماعی جهانی در مخالفت با تصمیم‌های یکجانبه رئیس‌جمهور آمریکاست. استفاده از وتو به نفع اسرائیل داوود آقایی، کارشناس حقوق بین‌الملل در گفت‌و‌گو با «فرهیختگان» پیرامون اهمیت مصوبه اخیر مجمع عمومی سازمان ملل درباره قدس می‌گوید: «رئیس‌جمهور آمریکا در چند روز گذشته با استفاده از اهرم‌های مختلفی تلاش کرد شرایط را در قدس به نفع رژیم صهیونیستی تغییر دهد. ابتدا قدس را به‌عنوان پایتخت سرزمین‌های اشغالی معرفی کرد، بعد از آن هم با استفاده از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل، قطعنامه‌ای را رد کرد که از سوی دولت مصر ارائه شد تا بخش شرقی قدس به‌عنوان پایتخت فلسطینیان شناسایی شود.» آمریکا مانع احقاق حقوق فلسطینیان آقایی افزود: «در شرایط کنونی اعضای مجمع عمومی سازمان ملل که نماینده افکار عمومی جهان هستند با رای خود نشان داده‌اند که با تصمیم ترامپ درباره قدس مخالفند. البته این مخالفت را در همان جلسه شورای امنیت سازمان ملل هم می‌شد ملاحظه کرد، چراکه 14 عضو دائم و غیردائم این شورا نیز در جلسه بررسی پیشنهاد مصر درباره قدس مخالفتی نکردند و اگر آمریکا پیشنهاد مذکور را وتو نمی‌کرد، شرایط تفاوت می‌کرد.» این کارشناس حقوق بین‌الملل می‌گوید: «آمریکا با استفاده از حق وتوی خود در شورای امنیت جلوی احقاق حقوق فلسطینیان را گرفته است. در حال حاضر هم نمی‌توان انتظار داشت که رای‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل علیه آمریکا بتواند جلوی تصمیم الزام‌‌آور شورای امنیت را بگیرد، چراکه بر اساس چارچوب فصل هفتم منشور سازمان ملل تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل دارای ضمانت اجرایی است. اما نقطه مثبت مصوبه جلسه اخیر مجمع سازمان ملل این است که کشورهای جهان آماده مقابله با آمریکا درخصوص مساله قدس هستند.» تحت فشار قرار دادن فلسطینیان آقایی با اشاره به اینکه ممکن است آمریکا سناریویی برای تحت فشار قرار دادن فلسطینیان طراحی کرده باشد تا آنها را وادار به مذاکره کند، تصریح می‌کند: «ترامپ پیش از اینکه طرح خود درباره انتقال سفارتخانه‌اش به سرزمین‌های اشغالی را مطرح کند، می‌دانست این موضوع تبعاتی دارد. همزمان با طرح این موضوع هم بلافاصله آمریکا اعلام کرد این انتقال دست‌کم 6 ماه زمان می‌برد. بعد از آن هم رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا به‌طور رسمی گفت که این انتقال تا دو سال آینده رقم نخواهد خورد و این یعنی زمانی که دولت ترامپ در پایان کار خود است. با احتساب این می‌توان گمانه‌زنی‌های دیگری را هم در نظر گرفت مبنی‌براینکه ترامپ با طرح انتقال سفارتخانه‌اش از تل‌آویو به قدس سیگنالی را به فلسطینیان فرستاد تا آنها چاره را در مذاکرات سازش پیدا کنند. نقش ایران در حل مساله فلسطین وی در پاسخ به این سوال که آیا تقسیم قدس به دو بخش شرقی و غربی از منظر حقوق بین‌الملل پذیرفتنی است و نقش ایران برای مقابله با این موضوع چیست، گفت: «بر اساس قطعنامه شورای امنیت در سال 1948 طرح تقسیم قدس به‌عنوان پایتخت فلسطین و اسرائیل مطرح شد. از آنجا که این قطعنامه از سوی شورای امنیت تصویب شده، کشورهای عضو سازمان ملل آن را پذیرفته‌اند. تنها جمهوری اسلامی ایران است که بر اساس حق «شرط» زیربار به رسمیت شناختن اسرائیل به‌عنوان کشور نرفته است. در شرایط کنونی که اجماع در سازمان ملل علیه اسرائیل شکل گرفته است، ایران می‌تواند با استناد به مدارک مبتنی‌بر اشغالگری رژیم صهیونیستی فراتر از قطعنامه‌های الزام‌آور شورای امنیت علیه اسرائیل اقدام کند»∎​