فلسطین این روزها در حالی صحنه ایستادگی ملت فلسطین در حمایت از سرزمینشان و مقدسات اسلامی است که مجمع عمومی سازمان ملل برای بررسی قطعنامه پیشنهادی مصر در مورد وضعیت قدس و محکوم کردن اقدام آمریکا در تعیین این شهر به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی تشکیل جلسه داد و با ۱۲۸ رأی موافق، ۹ رأی مخالف و ۳۵ رأی ممتنع آن را تصویب کرد.
این اقدام در حالی صورت گرفت که پیش از این آمریکا در شورای امنیت قطعنامه‌ای مشابه آن را وتو کرده بود و از سوی دیگر همزمان با این نشست، آمریکا بر تحریم و اقدام علیه آنانی که علیه رژیم صهیونیستی رای دهند تاکید کرده بود. با تمام این تفاسیر رای مجمع عمومی در حمایت از فلسطین شاید آن ضمانت اجرایی لازم را نداشته باشد اما چند نکته مهم را در خود دارد که می‌تواند بر تحولات آینده فلسطین و صحنه جهانی تاثیرگذار باشد.
نخستین مسئله در این رای گیری نوع رفتارهای آمریکاست که از یک سو در شورای امنیت قطعنامه حمایت از فلسطین را وتو می کند و از سوی دیگر کشورهای حامی آزادی‌خواهی را تهدید اقتصادی و نظامی می‌سازد. این رفتار آمریکا نشانگر آن است که سیاست‌ صهیونیست پروری و بحران‌ساز آمریکا پس از چند دهه همچنان در صدر رفتارهای آمریکاست و لذا این کشور قطعا نمی تواند میانجی مناسبی برای صلح باشد و تمام طرح‌های آن در باب صلح خاورمیانه و مسئله فلسطین مردود است. در این میان نوع واکنش جهانی به اقدامات آمریکا نشان می‌دهد این کشور دیگر آن هژمونی تصمیم‌ساز جهانی نیست و شعار مرگ بر آمریکا به امری جهانی مبدل شده است. رای مجمع عمومی را می‌توان نشانه‌ای آشکار بر تزلزل جایگاه جهانی آمریکا دانست.
نکته دیگر در رای‌ مجمع عمومی سازمان ملل را در چگونگی تحقق این امر باید جستجو کرد. برخی این ادعا را دارند که عملکرد اتحادیه عرب و اقدامات سیاسی و مذاکرات تشکیلات خودگردان فلسطین با محوریت ابومازن زمینه‌ساز این دستاورد بوده است. در باب این ادعا باید گفت که در طول چند دهه گذشته اتحادیه عرب و تشکیلات خودگردان نتوانسته گامی در حمایت از فلسطین بردارد و حتی شواهد بعضا از خیانت برخی از اعضا به فلسطین حکایت دارد. لذا مولفه دیگری باید زمینه‌ساز این پیروزی باشد. این امر را در مقاومت ملت فلسطین می‌توان یافت. مقاومتی که زمینه‌ساز رویکرد جهانی به مسئله فلسطین شده بگونه‌ای که سازمان ملل نیز برای پاسخگویی به افکار عمومی جهان گزینه‌ای جز حمایت از حقوق حقه ملت فلسطین ندارد.
نکته نهایی در باب رای مجمع عمومی آنکه اقدام آمریکا در شورای امنیت و البته رای مجمع عمومی نشان داد که سازمان ملل نیازمند اصلاحات بسیار است که از آن جمله تغییر حق تصمیم گیری از شورای امنیت به مجمع عمومی است. وتوی آمریکا حکایت از آن دارد که قدرت‌ها همچنان در توهم سلطه‌گری و تحمیل خواسته‌های خود به سایر کشورها هستند حال آنکه خواست اجماع جهانی روندی دیگر می‌باشد که نمود آن رای اکثریت مجمع عمومی سازمان ملل در حمایت از فلسطین است. 

^{نویسنده: قاسم غفوری}