ایران آنلاین /گروه اندیشه:
دکتر سید جواد میری، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، به تازگی یادداشتی با عنوان « زبان و چالش های مفهومی آن» در کانال تلگرامی خود منتشر کرده است و معتقد است که برای فهم زبان در گام نخست نیازمند «امنیتی زدایی» و در گام بعدی «سیاسی زدایی» هستیم تا بتوانیم زبان را از فهم های عوامانه و پیکارهای سیاسی همچون باستانگرایانه یا پانهای گوناگون خارج کرده و سپس زبان را در قالب "آکادمیک" مفهومسازی کنیم.
وی سخن از زبان را در چهار ساحت زبان به مثابه "زبان مادری" و "زبان ملی" (ملی پیشا و پسا مشروطه) و "زبان رسمی" و "زبان مشترک" را مطرح می کند و معتقد است که مفهوم زبان نیز نیازمند مفصل بندی پیچیده تری است و آن زبان در سه لایه "لانگ" (زبان) و "پارول" (زبان به مثابه گفتار) و "لانگاژ" (مطلق زبان) است.
اگر از این منظر بحث هویت های زبانی در ایران را مورد نقد و بررسی قرار دهیم آنگاه با پرسشهای نوینی روبرو خواهیم شد که ما را از مفهوم زبان به مثابه ابزاری برای پیکار سیاسی- که در گفتمانهای افرادی همچون عارف قزوینی و محمود افشار ... و در روزگار ما در نحله های نو-باستانگرایان و پاد گفتمانهای آنها- بی نیاز خواهد کرد.
وی این یادداشت را به عنوان مقدمه بحث مبسوط خود در همایش «زبان و هویت ملی» عنوان کرده است که قرار است ۵ دی ماه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شود.
