رنج بیماری از یک طرف و درک نکردن جامعه از طرفی دیگر بر محدودیت‌های آنان می‌افزاید، در حالی که وظیفه جامعه است تا بهترین حمایت و مساعدت‌ها را برای رشد و خودباوری آنان انجام دهد؛ اما متاسفانه هنوز نگاهی که بتواند انزوای آنان را کم رنگ کند وجود ندارد؛ چرا که فارغ از معلولیت خود باید به تحصیل کار و تلاش برای طی کردن پله‌های ترقی بپردازند در حالی که برای ورود به جامعه با مشکلات عدیده‌ای روبه‌‌رو هستند.


شهری برای همه

رفتن به سینما شاید یکی از آرزوهای یک معلول باشد که به تنهایی نمی‌تواند آن را برآورده کند؛ در ساخت ورودی ساختمان‌ها، روگذرها و زیرگذرها، پیاده‌روها و حتی بسیاری از ادارات برای معلولین نگاهی در نظر گرفته نشده است.

تردد آسان که حق عمومی‌ هر شهروند است برای‌شان حکم عبور رستم از هفت خان را دارد، حتی استانداردهای کف و اولیه مناسب‌سازی نیز رعایت نمی‌شود؛ در حالی که اگر کمی‌ مسئولیت‌های اجتماعی‌مان را بالا ببریم دیگر نگاه معلولی نا امیدانه به پله‌ها نخواهد ماند، پله‌هایی که طلسم شده‌اند و بال‌های زندگی‌اش را قیچی کرده‌اند با حسرت خیره نمی‌شود.

ربابه محمدزاده تنها خبرنگار معلول آملی، مناسب‌سازی شهر را برای معلولان غیر استاندار و نامناسب دانست و افزود: جز بانک ملی آمل که رمپ با نرده زده شده است بیشتر بانک‌ها استاندارها را رعایت نکرده‌اند و شیب زیاد باعث می‌شود فرد با مشکل روبه‌رو شود؛ بیشتر ادارات یا رمپی نمی‌زنند مانند آموزش و پرورش و یا رمپی که زده می‌شود شیب تندی دارد چون شبکه بهداشت و استاندارها در آن رعایت نمی‌شود.

وی با نارضایتی از مبلمان شهری عنوان کرد: پله برای من و امثال من سم است حتی اگر ارتفاع کمی‌داشته باشد، در مسیر کارم برای اینکه بین دو بلوار ارتفاع کمی‌وجود دارد مجبور هستم کرایه‌ای که باید 700 تومان شود، 5 هزار تومان پرداخت کنم و مسیرم را زیادتر کنم و یا برای مشکلات اداری باید از افراد دیگر کمک بخواهم، مثلاً برای تعویض دفترچه بیمه که کنار تکیه اسک وجود دارد هیچ فکری برای معلولان نشده است.

این معلول توانمند با اشاره به وجود 6 هزار معلول در آمل تصریح کرد: مشکل بزرگ معلولان وسیله نقلیه است، با وجود تعداد زیاد معلول در این شهر، یک وسیله نقلیه عمومی ‌برای آنان درنظر گرفته نشده است و این یعنی مرگ یک معلول.

وی با بیان اینکه در زمان دادن مجوز ساخت و سازها، مناسب‌سازی در نظر گرفته نمی‌شود، خاطرنشان کرد: سالن‌های همایش چون شهرداریی که یک سالن برای عموم مردم است و سالن‌های خصوصی چون دانشگاه شمال و... با اینکه گذاشتن یک رمپ برای معلولین چیزی از زیبایی آنجا نمی‌کاهد؛ بلکه فرد معلول می‌تواند مانند دیگر افراد به روی سن برود و حس خودباوری را درک کند؛ حتی چندی پیش که خواننده کشورمان رضا صادقی به سالن اریکه آریایی آمد، با این مشکل روبه‌رو شد که واقعا تاسف‌بار است.

محمد زاده بزرگ‌ترین نگرانی‌اش را مشکل از کارافتادگی‌اش عنوان کرد و افزود: وضعیت دست‌هایم هر روز بدتر و بدتر می‌شود و درد پاهای آب آورده‌ام شدت یافته است، توان پله را ندارم. انگار وزنه‌ای بزرگ بر روی من قرار داده‌اند؛ اما با این حال مشکل از کارافتادگی‌ام حل نمی‌شود و کسی کمکی در این‌باره نمی‌کند.

وی از شرایط سختی که برای کار معلولان وجود دارد گفت و یادآور شد: امنیت شغلی برای معلولان وجود ندارد؛ چند روز پیش عصایم در وسط خیابان شکست و هر روز یک معلول برای کار باید با مرگ دست و پنجه نرم کند.

این خبرنگار آملی عدالت شهروندی را برای همه شهروندان دانست و افزود: باید در مبلمان شهری و ساخت و سازها نگاهی به معلولان داشته باشند، نه از روی ترحم بلکه از روی عقل و انصاف چراکه آنان نیز شهروند هستند.

وی از رئیس اداره بهزیستی و کارکنان آن تشکر کرد و گفت: از زمانی که وحید حسین‌زاده مدیریت را برعهده گرفت کمی ‌به معلولان توجه می‌شود حتی در اداره بهزیستی آسانسور وجود نداشت که با کمک وی این کار عملی شد.

مناسب سازی برای 20 درصد شهروندان

رئیس اداره بهزیستی آمل با اشاره به فضای شهری نامناسب برای معلولان گفت: یکی از مشکلاتی که بیشتر معلولین را درگیر کرده است، دسترسی راحت به معابر شهری، ساختمان‌ها، مراکز خرید و حتی بعضی ادارات که بیشترین ارباب رجوع را دارند اصول مناسب‌سازی رعایت نشده است.

وحید حسین‌زاده با بیان اینکه 6 هزار و 200 معلول در شهرستان آمل وجود دارد، تصریح کرد: جامعه هدف مناسب‌سازی که برای سال‌خوردگان، بیماران، زنان باردار است 20 درصد شهروندان را در بر می‌گیرد که جمعیتی قابل توجه است.

وی از مبلمان شهری که توسط شهرداری انجام گرفت احساس رضایت کرد و افزود: در این طرح برای نابینایان موزائیک‌هایی با چینش زرد رنگ صورت گرفته که بسیار تاثیرگذار و مفید خواهد بود.

رئیس اداره بهزیستی آمل معلولیت را در نگرش دانست و افزود: تجربه ثابت کرده است هر زمانی به معلولان بهاء داده‌ایم، توانستند موفقیت زیادی حتی بیشتر از افراد سالم کسب کنند. اگر نگرش مثبت به آنان داشته باشیم توانمندی‌های زیادی کسب خواهند کرد؛ چرا که معلولیت به جسم و جوارح نیست به فکر و اندیشه است.

این مسئول مشکل معلولان را نگاه ترحم‌آمیز جامعه به آنان عنوان کرد و متذکر شد: معلولان به عنوان یک شهروند درجه دوم شناخته شده‌اند در حالی که باید فضا‌ها و امکانات به صورت عادلانه وجود داشته باشد نه اینکه حتی یک عابر بانک مناسب برای معلولان وجود ندارد.

وی با اشاره به تشکیل کمیته مناسب‌سازی در هر سه ماه خاطرنشان کرد: با استاندارد جهانی فاصله زیادی داریم، بسیاری از ادارات، آسانسور وجود ندارد و ریاست در طبقه بالا قرار دارد و یا می‌توانند با مبلغ یک میلیون رمپ برای ورودی در نظر بگیرند، اما متاسفانه چون ضمانت اجرایی ندارد نتیجه مطلوب بدست نمی‌آید.

حسین‌زاده با اعلام 160 دانشجوی معلول در این شهرستان تصریح کرد: 40 فوق لیسانس، 4 دکتری و همین‌طور ورزش‌کاران زیادی که در سطح کشوری و جهانی موفق به کسب مدال شدند، هنرمندانی که در حرفه خود تبحر خاصی دارند و همه نشان دهنده توانمندی‌های زیاد معلولان است.

به گزارش بلاغ؛ براساس آمار سازمان بهداشت جهانی، هر ۸ دقیقه یک کودک معلول در جهان به دنیا می‌آید که در ایران بیش از ۱۱ میلیون نفر می‌رسد. هر روز بر شمار معلولان اضافه می‌شود و حوادث‌ زیادی که باعث شده افراد ناباورانه دچار معلولیت شوند و این اتفاقات بر هیچ کسی مکتوم نسیت.

شاید مسئولی که امروز از مناسب‌سازی اداره‌اش طفره برود، در زمانی نه چندان دور خود یا خویشان نزدیک‌اش دچار آسیب شوند، مهندسی که امروز پاساژی می‌سازد، ثروتمندی که مخارج یک برج را می‌دهد، اما از هزینه رمپ صرف نظر می‌کند و تمام افرادی که معلولان را می‌بینند و بی‌توجه از کنار آرزوهای‌شان رد می‌شوند، شاید مجبور شوند با حسرت به پله‌ها خیره بمانند.

مناسب‌سازی یک موضوع مهم انسانی است؛ چه بسیار که اگر این فرصت به معلول داده نشود مجبور است خانه‌نشین شود و این حمایت نکردن‌ها به مرگ تدریجی هزاران انسان خواهد انجامید.

بعد از 13 سال از وضع شدن قانون جامع حقوق معلولان و آیین‌نامه اجرایی مرتبط، هنوز قوانین و مقررات آن، انجام نمی‌شود در حالی که این حق معلولان است مانند دیگر افراد جامعه از حقوق مساوی برخودار باشند.

 

 

انتهای پیام/