صاحب‌خبر - کاندیدای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری می‌گوید: مردم در سال۹۲ می‌خواستند یک شری را دفع کنند اما امروز فضای جامعه آرام است و به دنبال آن هستند که در انتخابات آینده خیری را جذب کنند. فضای سیاسی کشور رفته رفته رنگ و بوی انتخاباتی پیدا می کند، برخی تحلیلگران فضای امروز جامعه را به چند ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 تشبیه می کند اما در مقابل هستند کسانی که این تئوری را قبول ندارند و معتقدند هر دوره از انتخابات اقتضای خاص خود را دارد. محمد غرضی جزء گروه دوم است و می گوید: سال 92 جامعه می خواست یک شری را دفع کند ولی الان به دنبال آن است که یک خیری را جذب کند. این نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال 92 یادآور می شود: مردم لاجرم باید یک دولتی داشته باشند ولی خیلی از این دولت ها راضی نیستند چون مجموعا حرف جدیدی ندارد. مشروح گفتگوی محمد غرضی را در ادامه بخوانید. شما نامزد یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بودید، امروز چقدر فضای پیش از انتخابات را مشابه سال 92 می بینید؟ جامعه آرامتر از سال 92 به نظر می آید، سال 92 جامعه می خواست یک شری را دفع کند ولی الان به دنبال آن است که یک خیری را جذب کند. یعنی جامعه آرام است، دارد نگاه می کند ببیند میدان‌داران چه کسانی با چه سابقه، تعهد و وفای به عهدی هستند. معتقدم تحریک جامعه از سوی ستادهای سیاسی فاصله گرفته است. وقتی فضای جامعه را رصد می کنید ارزیابی تان از میزان آرای آقای روحانی چه طور است؟ سبد رأی او نسبت به سال 92 بیشتر شده است یا کمتر؟ اگر بخواهیم بگوییم چه اتفاقی افتاده، باید گفت جامعه آرامش خود را حفظ کرده است اما دستاوردها برایش ملموس نیست. اگر یک آدم تند و تیزی به میدان بیاید آقای روحانی رأی خودش را دارد ولی اگر افراد تندروی نامزد انتخابات ریاست جمهوری نشوند و به اصطلاح لشکرکشی نشود یک مقداری تأمل در قضایا بیشتر است. اگر اصولگرایان کثرت نامزد داشته باشند، می توان گفت پیروز رقابت آقای روحانی خواهد بود؟ به نظرم کثرت اصولگرا و اصلاح طلب خیلی مطرح نیست. منظورتان را از به کارگیری لشکرکشی بیشتر توضیح می دهید؟ کسانی که می آیند، باید بتوانند حرفی را بزنند که بهتر از آقای روحانی عملکرد داشته باشد. روحانی حرف های خوبی زده اما شاید عملکرد چندانی نداشته است. کسانی در صحنه رقابت هستند که حرفی بزنند که بهتر از آقای روحانی عملکرد داشته باشد؟ ایران پنهان‌گاه های سیاسی دارد، وقتی ادوار گذشته انتخابات ریاست جمهوری رصد می شود، آقای خاتمی در سال 76، آقای احمدی نژاد در سال 84 و آقای روحانی در سال 92 اصلا مطرح نبودند اما یک دفعه مطرح شدند و اکثریت آرای رأی‌دهندگان را به دست آوردند. معتقدم به جای توجه به نظر و دیدگاه احزاب، گروه ها، روزنامه ها و سایت های خبری، باید به سابقه عملکرد مردم دقت کرد. یک دیدگاه و تحلیل آن است که اگر آقایان رضایی، قالیباف و جلیلی دوباره نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند سبد آرای آنها نسبت به سال 92 تغییر معنی داری نخواهد کرد اما دیدگاه دیگر می گوید آرای این شخصیت ها به اقتضای زمان و مکان می تواند تغییر کند، نظر شما چیست؟ اگر هر کدام از این سه بزرگوار در انتخابات سال 96 نامزد شوند و حتی تغییری در رأی آنها هم ایجاد شود باز هم در نحوه اداره کشور تغییر ایجاد نمی شود. مردم به نتیجه بیشتر از اسم نگاه می کنند به عبارت روشن مردم بررسی می کنند که حالا اگر این اتفاق افتاد چه نتیجه ای حاصل می شود بلافاصله می گویند همان مجموعه های قدیم می آیند. معتقدم آرایی که سال 92 به بعضی ها داده شد در تعارض با دیگران بود، نه در استحقاق صاحب رأی. یک دیدگاه این است که سال 92 وقتی آقای روحانی رئیس مرکز استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بود آقایان قالیباف، رضایی و جلیلی نتوانستند او را شکست دهند حالا که روحانی رئیس جمهور مستقر است حتما نخواهند توانست به این هدف خود جامه عمل بپوشانند، نظر شما چیست؟ سال 92 اصلا رقابت بین آقای روحانی و این آقایان نبود، رقابت بین آقای هاشمی، خاتمی و حسن آقای روحانی با طیف راست بود. سال 92 ما 6 نامزد بودیم همه رأی مان مساوی بود. وقتی آقایان خاتمی و هاشمی از آقای روحانی حمایت کردند او رأی آورد. سال 96 هم همین نتیجه تکرار می شود؟ همان طور که گفتم مقداری از شدت و حدّت اینکه یک گروه بر گروه دیگری تفوّق پیدا کند کاسته شده است. نه اینکه انتخابات دچار دردسر شود بلکه کسانی که سال 92 رأی دادند الان دیگر نمی خواهند دفع شر کنند بلکه می خواهند ببیند کجا می شود طلب خیر کرد تا اینکه کشور به ساحل نجات تری برسد. آقایان قالیباف، جلیلی و رضایی حرف جدیدتری نسبت به آقای روحانی دارند؟ من معتقدم مجموعه حرف جدیدی ندارد. تمامی این دولت ها دست در جیب فقرا کردند تورم را تحمیل و به تدریج رانت و ربا را نهادینه کردند و دچار این سرنوشت شدند. مردم لاجرم باید یک دولتی داشته باشند ولی خیلی از این دولت ها راضی نیستند. شما جایی از مصاحبه صحبت از پنهان‌گاه های سیاسی در ایران کردید، این درباره آقایان قالیباف، رضایی و جلیلی که صدق نمی کند؟ این سه نفر سال های سال در قدرت سیاسی بودند و همیشه اسم شان در جامعه و رادیو و تلویزیون مطرح و مورد نقد و تأیید بوده است، به نظرم تفاوتی با هم ندارند. اگر با معیارهای غیر اجتماعی بسنجیم شاید به نتایجی برسیم اما با معیارهای اجتماعی که می‌سنجم خیر اینها تفاوتی با یکدیگر ندارند، حرف های شان نیز با هم تفاوتی ندارد، ستادهای شان هم یکی است. شما معتقدید جامعه سال 92 دنبال این بود که شری را دفع کند اما سال 96 می خواهد ایجابی رأی دهد، هم اکنون در جریان اصولگرا نام شخصیت هایی مثل آقایان فتاح و ضرغامی برده می شود که اگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند تجربه نخست آنها است قدرت رأی آوری آقایان ضرغامی و فتاح را چگونه ارزیابی می کنید؟ آقای ضرغامی که اعراض کرد. آقای فتاح هم بالاخره دارای سوابقی است. یک نکته ای وجود دارد و آن اینکه وقتی ظرف چند سال نام یک نفر در جامعه جا نیفتاد، ظرف یکی دو ماه این کار غیر ممکن می شود. به عبارت دیگر چهره جدید اگر در چند ماه باقی مانده به انتخابات هم به این عرصه ورود کند در افکارعمومی جا نمی افتد.∎​