همزمان با وقوع زلزله در غرب استان کرمانشاه و تخریب بیش از ۸۰ درصد مدارس مناطق زلزله زده، همه توجه و نگاه مردم و مسئولان به این منطقه از کشورمان جلب شد. در حالی که این توجه هنوز به نتایج استاندارد و مورد انتظار خوبی نرسیده است، مناطق دیگری نیز در کشور وجود دارد که بدون زلزله، شرایط مشابه و حتی بدتری دارند؛ مثل دبستان شهید شهریاری شهرستان کهنوج که نبود سیستم گرمایشی، تنها یکی از مشکلات این مدرسه است.
به گزارش «تابناک»؛ مدرسه ابتدایی شهید حسین شهریاری روستای زمین بند، از جمله مدارس محروم و فاقد امکانات استاندارد آموزشی کشور است که در شهرستان کهنوج استان کرمان و دهستان دهکهان این شهرستان واقع است؛ مدرسه‌ای که ۴۰ دانش آموز ابتدایی و ۲ معلم دارد، اما از وجود کمترین امکانات آموزشی استاندارد نیز بی بهره است.
دبستان شهید حسین شهریاری که گفته می‌شود در سال ۱۳۶۳ فعالیت خود را آغاز کرده است و به عبارتی ۳۳ سال عمر دارد، در ۱۵ کیلومتری مرکز شهرستان کهنوج قرار دارد و ۴۰ دانش آموز این مدرسه ۶ پایه‌ای به صورت مختلط در آن آموزش می‌بینند.
بررسی‌ها از وضعیت کنونی این مدرسه، حکایت از آن دارد که تقریباً هیچ امکانات ضروری و لازمی برای آموزش مثل صندلی، نیمکت، سرویس بهداشتی، زمین ورزش و... در این مدرسه وجود ندارد و از همه این‌ها بدتر آنکه این مدرسه ۳۳ ساله حتی از یک بنای مستحکم و سازه استاندارد هم بی بهره است.
نبود سیستم گرمایشی آن هم در فصل سرد سال ـ که آب و هوای مناطق کویری کشور در هنگام صبح به شدت سرد می‌شوند ـ از دیگر مشکلاتی است که روزانه مدرسه را برای دانش آموزان معصوم و بی گناه این منطقه از کشورمان به شکنجه گاهی بدل می‌کند که برای مجرمان نیز عذاب آور است، چه رسد به ۴۰ کودک معصوم و مظلوم که باید در یک محیط استاندارد آموزش‌های تحصیلی خود را فرا بگیرند؛ وضعیتی تلخ که دانش آموزان را ناچار کرده است، برای تأمین گرمای مورد نیاز محیط آموزشی خود از سوزاندن چوب‌های خشک و آتش استفاده کنند.
اهالی روستای زمین که جمعیتی نزدیک به ۳۵۰ تن دارند نیز به دلیل مشکلات اقتصادی و مادی، تقریباً توانایی چندانی برای کمک به مدرسه این روستا را ندارند و آن گونه که اطلاعات به دست آمده نشان می‌دهد، نزدیک به نیمی از اهالی این روستا تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی هستند.
اهالی روستا مدعی هستند برای برطرف کردن مشکلات آموزشی و کمبود امکانات این روستا تا کنون مکاتبات فراوانی با مسئولان انجام داده اند؛ اما هیچ یک از این مکاتبات به صورت موثر مورد بررسی و رسیدگی قرار نگرفته و نتیجه آن استمرار چنین وضعیتی شده است.
آنچه در مورد فضای آموزشی روستای زمین بند در دهستان دهکهان شهرستان کهنوج آمد، تنها درد و مشکل آموزشی این شهرستان و سایر شهرستان‌های جنوبی استان کرمان نیست و مستندات فراوانی از شرایط حتی بدتر در برخی نقاط دیگر منطقه مثل دهستان زهکلوت شهرستان رودبار جنوب وجود دارد.
دانش آموزان این منطقه از کشور را باید قربانیان اصلی توسعه نامتوازن کشور و تمرکزگرایی شدید دانست؛ کودکان و نوجوانانی که تنها گناهشان، تولد در مناطقی است که از مراکز سیاسی کشوری و استانی فاصله دارد و به همین دلیل از بسیاری از امکانات حداقلی نیز بی بهره مانده است.
در شرایطی که همه نگاه و توجه مقامات مسئول و مردم به مشکلات آموزشی موجود در مناطق زلزله زده است که البته باید هم این توجه وجود داشته باشد، با نمونه‌ای که آمد انتظار است، رسیدگی به سایر فضا‌های آموزشی محروم کشور نیز در کانون توجه مسئولان قرار بگیرد؛ موضوع مهمی که البته روند‌ها حکایت از استمرار بی توجهی مسئولان به آن دارد و این حقیقت را می‌توان از کاهش ۱۹ درصدی بودجه سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور در لایحه بودجه سال ۹۷ کشور برداشت کرد.