به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، آرش افسرینژاد، قائممقام دبیرکل اتحادیه اول دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی با اشاره به سالروز وحدت حوزه و دانشگاه گفت: «شهید مفتح بر این باور بود که اگرچه حوزه و دانشگاه هر یک اهداف، برنامهها و کارکردهای خود را دارند، ولی میتوانند با نگرشی توأم با احترام و اعتماد متقابل، با یکدیگر ارتباط داشته باشند و به جای نفی و طرد و نفرت و بدبینی، به درک متقابل که آکنده از روح اطمینان است، اهتمام ورزند.»
او با بیان اینکه هر دو نظام آموزشی میتوانند تقویتکننده و تکمیلکننده هم باشند، لازمه تحقق این موضوع را رابطه علمی و آموزشی دانست و گفت: «دانشگاه همواره جایگاه آموزش و کاوش در حوزه اندیشههای علمی بوده و رسالت بلند آنان سوق دادن جامعه به سوی مقاصد بلند فرهنگی و اجتماعی است. دانشگاهیان بهعنوان روشنفکرانی که از افق بالاتری به جامعه مینگرند، میتوانند در پیشبرد جامعه به سوی رشد و تعالی نقش بسیار مهمی ایفا کنند.»
این فعال دانشجویی نقش حوزهها در حرکت اسلامی و تربیت جامعه را حساس و سرنوشتساز خواند و گفت: «از دیدگاه بنیانگذار انقلاب حوزههای علمیه ایران اسلامی نیازمند ایجاد فضایی قانونمند و تحقیقاتی همانند دانشگاهها و مراکز علمی کشور نیز محتاج ایراد و طرح آزادانه معضلات و افکار برای کمک به رشد و آبادانی میهن چون حوزههای علمیه بودهاند و البته این به آن معنا نیست که در دانشگاهها بعد مذهبی و در حوزهها بعد علمی وجود ندارد.»
او تاکید کرد: «امام به خوبی میدانست که اگر روحانی معظم اسلام نتواند فهم خود از اسلام را با مقتضای زمان پیوند دهد و اگر نتواند با کاروان عظیم دانش بشری که محمل و مجرای کنونی آن بیشتر دانشگاهیان کشور هستند، ارتباط همدلانه داشته و با منطق جذب با آنان برخورد نکند، اعتماد و ایمان نسل آینده را با مخاطره جدی روبهرو میسازد.»
افسرینژاد با بیان اینکه مهمترین موانعی که بر سر راه وحدت قرار گرفته، ریشه در افراطها و تفریطها دارد، مدعی شد: «بعضی از افراطیون سعی دارند فقط یک بعد از حوزویان نشان داده شود و عملا از آن فقط یک صدا به بیرون منتقل میکنند و بعضی دیگر از افراطیون نیز با ایجاد ناامنی در فضای دانشگاهها سعی در اخلال و بینظم کردن محیط فرهنگی و دانشجویی دارند.»
این فعال اصلاحطلب دانشجویی با بیان اینکه سیاستگذاران وحدت و همگرایی حوزه و دانشگاه را راهبرد و استراتژی بنیادین بشناسند، گفت: «تعامل و ارتباط حوزه و دانشگاه باید درونزا باشد و به دور از تشریفات بیرونی انجام گیرد و از طرفی هر دو نهاد حوزه و دانشگاه یکدیگر را به رسمیت بشناسند و وجود دیگری را برای اداره جامعه لازم و ضروری بدانند.»