به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از رودبار ما، چند سالی است که از ساخت جاده رودبار کهنوج(مسیر مظفرآباد) می گذرد، جاده ای که مسافت این دوشهرستان را تا حد زیادی کاهش داده است.

اما این جاده به طول 100متر آن خاکی و نیاز به ساخت آب نما دارد چرا که در فصل زمستان طغیان رودخانه هلیل رود این مسیر را به مدت طولانی مسدود می کند.

مشکل کهنه این جاده مواصلاتی آبنمایی است که سالانه خسارت زیادی به این منطقه وارد می کند، این در حالی است که سازمان های مربوطه هر یک دیگری را مسئول حل این معضل می داند.

کوچکترین بارندگی در جنوب کرمان  باعث می شود که رفت و آمد مردم از این مسیر قطع شود و یا اینکه به سختی صورت پذیرد جالب است که بیشترین رفت و آمد را خود مسئولان از این مسیر دارند و نسبت به مشکلات آن آگاهند.

از همین رو ساخت آب نما در این محور مواصلاتی در صدر مطالبات مردمی این منطقه قرار گرفته است و مسئولان ذیر بط از هفته گذشته شروع به ساخت آب نما در این مسیر کردند.

تعدادی از رانندگان منطقه در گفت و گو با خبرنگار ما بیان داشتند: جاده ارتباطی روبار-کهنوج(مسیر مظفرآباد) که در حال حاضر مورد لطف مسئولان قرار گرفته است تنها بخشی از مشکلات این مردم نجیب و درعین حال محروم است که به ظاهر رفع می گردد و ما بادیدن تلاش مسئولان برای رفع این مشکل خوشحال شدیم و خدا را به دلیل تلاش مسئولین امر به دلیل حل یکی از مشکلات این مردم محروم شکر کردیم.

انها ادامه دادند:بدون شک اوضاع فعلی این جاده و ساخت غیر اصولی آ ب نما و بی توجهی مسئولان ذی ربط در نابودی اموال بیت المال که حق همین مردم هست نشان از آن دارد که سیمان ریختن بر روی چند تکه سنگ با فرغون برای بستن دهان منتقدان است.

به گزارش خبرنگار ما، گویا مسئولین امر از سادگی مردم این منطقه و هچنین نداشتن اطلاعات جهت پیگیری مطالبه بحقشان استفاده کرده و برای بستن دهان رسانه های منتقد فقط قسمت های از آن را با شن های حاشیه جاده و رودخانه پرکرده و می طلبد مسئولین نظارت بیشتری بر روند ساخت این آب نما به صورت کارشناسی شده داشته باشند و از ساخت غیر اصولی آن که موجب هدر رفت دهها میلیون تومان از جیب بیت المال می شود را داشته باشند.

علی ای حال،عدم زیرسازی مناسب موجب می شود که با اولین بارندگی که کمتراز یک ساعت طول بکشد همراه با اب روان حاصل از بارنگی ، این آب نما نیز در دشت جاری شود.

به راستی چه کسی پاسخگوی هدر رفت بیت المال است؟!

حال گلایه و شکوایه از ناظرین امر را کجا باید ببریم , ناخودآگاه به یاد مثنوی زیبای استاد وحید کیخا افتادم که در بخشی از آن به زیبایی این مساله را به تصویر ذهن کشیده بود , آنجایی که میگوید :

چاره ای باید کنیم این رنج را ورنه افعی میرباید گنج را

با که باید گفتن این فریاد را یا کجا باید بریم این داد را

آنچه در تصاویرزیر مشاهده میشود نشان از عدم نظارت درست دراجرای این پروژه را دارد.

انتهای پیام/