به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از سیستان وبلوچستان، به‌نقل از مهر، در زابل یک فرد نیکوکار و پر تلاش سعی کرده که نانوایی‌های این شهر را در طرح «نان مهربانی» عضو کند تا بتواند کمکی برای خانواده‌های نیازمند باشد.
طرح‌های مثل «دیوار مهربانی» که در ادامه به رستوران‌ها و نانوایی‌ها هم کشیده شد و آدم‌های زیادی در آن حضور داشتند، حالا در زابل رنگ و بوی دیگری گرفته و با تلاش فردی هم نانوایی‌های زیادی در این طرح حضور دارند و هم مردم بیشتری از طرح خبر دارند.
حسین بنیادی در زابل به تنهایی این کار را بر عهده گرفته و تا حالا توانسته ۸۷ نانوایی را در طرحی که نامش را «نان مهربانی» گذاشته عضو کند. خودش در این‌باره توضیح می‌دهد که «اکثر این ۸۷ نانوایی که در طرح حضور دارند، توانسته‌اند اعتماد سازی کنند و طرح را جلو ببرند. همچنین همسایه‌های مستمندی که در اطراف هر نانوایی هستند، در اولویت کار قرار دارند و هرچه مشارکت مردمی بیشتر شود، افراد بیشتری تحت پوشش قرار می‌گیرند و در غیر این صورت نانوایی هیچ تعهدی ندارد.»
با خدا معامله کنید
بنیادی در خصوص نحوه انتخاب نانوایی‌ها و شکل اجرای طرح نیز توضیح می‌دهد: همه نانوایی‌هایی در سطح شهر و شهرهای توابع و روستاها هستند را برای طرح انتخاب می‌کنیم و دانه‌دانه با هرکدام از آن‌ها صحبت کرده و شکل کار را برای‌شان توضیح می‌دهیم. طبق آماری که از صنف نانوایی‌ها گرفتیم، در حدود ۱۶۰ نانوایی در سطح شهر زابل وجود دارد و در صدد هستیم همه آن‌ها را وارد طرح کنیم.
وی ادامه می‌دهد: طرح «نان مهربانی» به این شکل است که به هرکدام از آن‌ها دو بنر، چند عکس و ۲۰ کارت مخصوص داده‌ام و از همه‌شان هم خواسته‌ام که برای رضای خدا این‌کار را انجام دهند. در نانوایی‌هایی که در سطح شهر هستند، مشارکت مردم بیشتر است، اما در نانوایی‌های حاشیه شهر و روستاها که وضعیت اقتصادی مردم خوب نیست، مردم خیلی مشارکت ندارند. از همین رو شماره حساب‌هایی را معرفی کردیم تا با کمک‌هایی که از این طریق جمع می‌شود، بتوانیم نیازمندانی را که شناسایی می‌کنیم، به نانوایی‌ها معرفی و نان‌شان را حساب کنیم.
حضور خیرین طرح‌ها را بزرگتر می‌کند
بنیادی می‌گوید: «کمک‌هایی که به این برنامه می‌شود، خیلی موردی است و اگر خیرین بتوانند ما را همراهی کنند، نتیجه بهتری از طرح می‌گیریم و در این صورت می‌توانیم برای خانواده‌های نیازمند کارت‌های مخصوصی را حاضر کنیم که نان سفره‌شان همیشه تامین باشد.»
این فرد نیکوکار خاطره‌ای هم از ماجرای راه‌اندازی این طرح دارد و تعریف می‌کند که یک بار یکی از همشهری‌هایش با او تماس می‌گیرد و از اینکه چنین طرحی را راه‌اندازی کرده‌اند تشکر می‌کند. همین تماس هم باعث ایجاد انگیزه بیشتری در او می‌شود تا کار را با تلاش بیشتری ادامه دهد.
زابلی که قربانی خشک شدن هامون شد
بنیادی در صحبت‌هایش تاکید می‌کند که شرایط سیستان شرایط خاصی است، او می‌گوید: «دریاچه هامون نقش بسزایی در رونق زندگی و معیشت مردم منطقه داشته و با خشک شدن آن تقریبا خیلی‌ها راه درآمد خودشان را از دست می دهند، بعد از آن بازارچه‌های مرزی و تبادل کالاهای مختلف راه درآمدی برای مردم می‌شود که بعدتر با وجود دیوار مرزی و استفاده از مرز برای ترانزیت کالا و سوخت به افغانستان تنها محل دردسر برای مردم است. در این منطقه هیچ صنعت تولیدی، کارگاه یا کارخانه‌ای فعالی وجود ندارد و از همین رو روزگار مردم روز به روز تیره‌تر شده است. مردمی که روزگاری نظیر نان سفره‌شان را در جایی پیدا نمی‌شد کرد، حالا به نان شب محتاج شده‌اند.»
