در بخشی از برنامه شب های شفاهی محمود گبرلو با اشاره به تحصیلات بهمن گودرزی از این کارگردان درباره علت ساخت فیلم «ثبت با سند برابر» پرسید که این کارگردان در جوای این مجری گفت: این مسیر برایم ایده‌آل بوده، گرچه آرمانی نبوده اما مسلما سینمایی بوده که دوستش داشتم. از نظر من سینما زمانی معنا پیدا می‌کند که مخاطب داشته باشد و اگر فیلم‌تان مخاطب نداشته باشد، درواقع فیلم شخصی ساخته‌اید و به سینما به عنوان یک صنعت و تجارت خیانت کرده‌اید. به نظرم اتفاقا باید کمدی بسازیم، کمدی آبرومند و هدفدار؛ درواقع خط و مشی انتخاب مخاطب را ما فیلمسازان تعیین می‌کنیم
دغدغه‌ام نیست اما کمدی استاندارد می‌سازم
او در پاسخ به این سوال که ساخت چنین فیلم‌هایی دغدغه‌اش است یا به این سمت کشانده شده، گفت: نمی‌توانم بگویم این فیلم دغدغه من است اما اجباری هم برای ساخت وجود نداشته است. در سه فیلمی که ساختم تا به حال نشنیدم که بگویند، لودگی داشت، مبتذل بود، گدایی خنده می‌کرد؛ بلکه فیلم ریتم دارد، دکوپاژ و کارگردانی دارد. فاکتورهایی که در کنار هم یک فیلم استاندارد را می‌سازد
اکران نیمه دوم سال ناجوانمردانه است
اما تفکری در سینمای ایران حاکم است که هیچوقت فیلم کمدی را جدی نمی‌گیرند، جشنواره ما نیز همین‌طور است در همه دوره‌ها فقط چند فیلم کمدی حضور داشتند. انگار که به نوعی حضور کمدی در جشنواره افت محسوب می‌شود. درحالی که فیلم‌های جدی جشنواره یا اجازه نمایش پیدا نکردند یا عمدتا در گیشه شکست خوردند. جز این ما دچار معضلی به نام ترافیک اکران هستیم. ترافيک بيش از حد فيلم‌ها در نيمه دوم اكران نامنصفانه و ناجوانمردانه است. فيلم‌هاى ما كه در اين زمان اكران مى‌شوند اگر در نيمه اول روى پرده مى‌رفتند خوش به حالشان مى‌شد. سالن سينما كه ساخته نمى‌شود فقط تعداد فيلم‌ها بيشتر مى‌شود
کمدی ما براساس نقد اجتماعی شکل گرفت
یزدان فتوحی در ابتدا با اشاره به اینکه متاسفانه نگاه به کمدی در سینمای ایران تنها با یک زاویه کمدی سخیف شکل گرفته، گفت: کمدی هم دسته‌بندی‌های خودش را دارد. ما در فیلمنامه، ساخت و اجرا به شدت به کیفیت توجه کردیم و به سمت سخیف‌سازی نرفتیم. قصه‌ای روایت کردیم که برخلاف برخی از کمدی‌ها براساس یک نقد اجتماعی شکل گرفت.
مسئولان راه سخیف‌سازی را باز کرده‌اند
فیلمنامه‌نویس و بازگیر فیلم «ثبت با سند...» ادامه داد: معتقدم سینما باید آزاد باشد که هر گروه و تفکری فیلم بسازند و مخاطب انتخاب کند چه فیلمی را ببیند. درواقع این مسئولان هستند که راه را برای کمدی‌های سخیف باز می‌کنند. اگر کمدی جدی گرفته شود و استانداردهایی برای آن در نظر گرفته شود حتی به جشنواره هم راه پیدا می‌کند. فتوحی در ادامه یکی از بزرگترین معضل سینمای ایران را مميزى‌ها دانست و گفت: ممیزی‌هاى فيلمنامه‌ها بيش از حد زياد شده است. خودمان هم چهارچوب را نمى‌شناسيم. تكليف ما با مميزى‌ها مشخص نيست چون اين تصميم‌ها ماحصل سليقه‌هاست
مخاطب ته فیلم منتظر آمدن یک بازیگر از پشت پرده است
گودرزی در بخش دوم گفتگو، آغاز سینمایش را همکاری با ایرج قادری دانست. او که دستیاری قادری را در کارنامه‌اش دارد، حضورش در سینمای کمدی را از همان سال‌های دستیاری که همزمان با دانشگاه بود، دانست. کارگردان «ثبت با سند...» که در نگارش فیلمنامه نیز مشارکت داشته، با تاکید بر اینکه در زمان نگارش همه چیز را درنظر می‌گرفتیم، گفت: پس از اتمام فیلمنامه آن را برای دوستانی فرستادیم و نظراتشان را جویا شدیم. یکی از کسانی که به پیشنهاد تهیه‌کننده برای خواندن فیلمنامه انتخاب شد محمدرضا شریفینیا بود. او فیلمنامه را دوست داشت و در پروسه تولید به ما اضافه شد. گودرزی در بخش پایانی با اشاره به پربازیگر بودن فیلمش بیان کرد: فیلم این حسن را دارد که هر پرده که شروع می‌شود یک بازیگر چهره هم اضافه می‌شود، تا جایی که تماشاگر پایان فیلم و در زمان تیتراژ منتظر است چهره دیگری از پشت پرده بیرون بیاید.