خطرپذیری در هر کاری اراده‌ای بزرگ می‌خواهد. اینکه بخواهید سرمایه‌ای را که برای به‌دست آوردنش زحمت فراوان کشیده‌اید در یک کار پرخطر وارد کنید خود کاری خطیر است.
این خطرپذیری در کاری که نخستین پله آن نیز ریسک(خطرپذیری) فراوان به همراه دارد تصمیم گرفتن را برای ورود به این عرصه بسیار سخت می‌کند. معدنکاری یکی از فعالیت‌های پر ریسک(خطرپذیر) است زیرا در حوزه اکتشاف به عنوان نخستین گام معدنکاری ممکن است شخص سرمایه‌گذار نتواند به ذخیره معدنی دست یابد در حالی که سرمایه فراوانی برای انجام عملیات اکتشافی صرف می‌شود؛ در نتیجه سرمایه‌گذاران بخش خصوصی تمایل کمتری برای ورود به این بخش دارند. این مورد تنها یک مثال از پرریسک(خطرپذیر) بودن فعالیت‌های بخش معدن است اما نکته مثبت درباره فعالیت معدنکاری این است که با وجود دیربازده بودن آن برای بازگشت سرمایه و به سود رسیدن، جزو فعالیت‌های پردرآمد به شمار می‌آید.
یکی از راه‌های رسیدن به نتیجه مثبت در فعالیت‌های معدنکاری، در اختیار داشتن ابزارها و روش‌هایی است که برای ورود به بازار جهانی مورد استفاده شرکت‌های بزرگ و موفق قرار می‌گیرد. روش جدیدی که امروزه صحبت‌های بسیاری درباره آن می‌شود و معدنکاران نیز معتقدند که می‌توانند با استفاده از آن معدنکاری را ارتقا دهند، روی آوردن به شرکت‌های جدیدی به نام استارت‌آپ است. استارت‌آپ تعریف‌های مختلفی در جهان دارد و در واقع به یک شرکت کسب و کار که ایده‌پردازی می‌کند و خلاقیت‌پذیری در آن وجود دارد، گفته می‌شود.
تعریف استارت‌آپ از سوی مرکز کسب و کارهای کوچک امریکا(USSBA) به کسب و کاری که به طور عمومی حول محور فناوری شکل گرفته و ظرفیت رشد بالایی دارد گفته می‌شود و در دیگر موارد به عنوان ایجادکننده تحول در بازار به آن نگاه می‌کنند. نتیجه‌ای که از موارد یادشده می‌توان گرفت این است که با روی آوردن معدنکاران به این نوع فعالیت در بازار می‌توان زمینه را برای تحول در بازاریابی و همچنین تغییر در نوع تفکر و برنامه‌ریزی که آنها برای رود به فعالیت‌های معدنی دارند به وجود آورد چراکه به گفته بسیاری از فعالان بخش معدن محدود بودن بازار صادرات محصولات معدنی و نوع نگرش سنتی آنها بر فعالیت بخش معدن به عنوان یکی از گلوگاه‌های اصلی بخش معدن سبب شده که ما تا به امروز نتوانیم به جایگاه اصلی خود در جهان در زمینه فعالیت‌های معدنکاری دست یابیم.
نرگس قیصری/ روزنامه نگار