مجوز ورود هر نوع مواد خوراكي، انواع ميوه‌ها، سبزيجات، كنسروها و تمام موادي كه در داخل توليد مي‌شود به واردكنندگان سودپرست داده مي‌شود. به هر اداره و شركتي پاي مي‌گذارم محض احترام بيشتر به من و امثال من انواع چاي خارجي در استكان يا فنجان چيني مي‌آورند و لابد منتظر تعريف از عطر و بو و طعم چاي وارداتي كه كمر چايكاران گيلاني را مي‌شكند، هستند.  ديروز در كليپي ديدم خبر از واردات چندين هزار دلار دوغ از امارات متحده عربي است؛ چهار محموله بزرگ دوغ با بهاي بسيار گران. هويج كيلويي 90هزار تومان در بسته پلاستيكي از امريكا مي‌آورند و در فروشگاه‌هاي شهروند شهرداري مي‌فروشند. پيش از انقلاب اسلامي مطبوعات امريكا و اروپا با تمسخر دربار ايران را مورد انتقاد و ايراد قرار مي‌دادند كه چرا فيله ‌گاو، گوشت گوساله جهت اسكالپ كتلت آماده گوساله، صدف سفيد، لانگوس، لانگوس تين، كوردپالم، جگر غاز نروفه، پنيرهاي روكسفورد، خرچنگ تازه، انبه تازه، راسته گوساله، كتكت گوسفند،100 نوع پنير، فيله‌ ماهي مول، آرتيشو، ژامبون، توت‌فرنگي، آبنبات، GLACE MINTS و 100 نوع مشروبات فرانسوي و انگليسي و ايتاليايي و امريكايي و روسي و حتي آب گوجه‌فرنگي و قوطي كوكاكولا و پپسي كولا و آب پرتغال و آدامس مصرف روزانه شاه و خانواده و مهمانانش از پاريس خريداري و با پرواز روزانه هواپيماهاي هما به تهران حمل مي‌شود. (كتاب زنان دربار به روايت اسناد ساواك، فرح پهلوي، جلد سوم ديده شود) مي‌گفتند چقدر شاه عاشق آشپزهاي فرانسوي است. نمرديم و ديديم طبقه جديد تازه به دوران رسيده امروز، دستش كوتاه بود و حال كه به حقوق‌هاي نجومي و رانت‌هاي چندهزار ميليارد توماني رسيده پا جاي پاي پهلوي‌ مي‌گذارد و ميلياردها تومان پول به دلار و يورو تبديل مي‌شود و حواله خارج مي‌گردد كه ذائقه گدايان پيشين به اين خوراكي‌ها آشنا شود. راستي چه مقامي در وزارت صنايع و معادن و بازرگاني كه حالا وزارت صنعت و معدن و تجارت شده است، اين مجوزها را امضا مي‌كند؟ چرا در كشوري كه فقط در دو استان آذربايجان آن 144 نوع انگور شاهاني سياه و قرمز به عمل مي‌آيد، واردكننده‌اي، انگور از آفريقا و برزيل وارد مي‌كند؟ چرا بايد ميوه‌ها ماه‌ها در سردخانه كشتي‌ها از آفريقا و امريكاي جنوبي روانه بازارهاي ايران شود. چرا پرتقال اسرائيلي را زير پوشش پرتقال مصري و فلسطيني به ايران مي‌آورند و بازار پرتقال‌هاي درشت مازندران را كساد مي‌كنند؟ اين باند مافيايي كيست كه با واردات خود كمر كشاورزان و ميوه‌كاران ايراني را شكسته است. در خبري خواندم در يكي از استان‌ها چند صدهزار تن شكر روي دست كارخانه مانده و واردات شكر همچنان ادامه دارد. اين چه مذاقي است كه بايد حتماً دوغ از امارات، گوشت و ماهي وارداتي كوفت جان كند؟ بيگانه‌پرستي شاخ و دم ندارد. آخر آن بي‌شرم بي‌وجداني كه مجوز مي‌دهد هويج از امريكا وارد شود، سنگ قبر از چين و مصر و قبرس وارد شود، چه خوني در رگ‌هايش جريان دارد. در بازاري در شمال تهران آرتيشو، ميوه اژدها، انبه، آوكادو، انگور مصري و پاپايا عرضه مي‌شود. نوكيسه‌ها پز مي‌دهند هر آنچه وارداتي است، خريداري كنند. من نمي‌دانم آن غيرت و همتي كه مردم گذشته ايران داشتند، به كجا رفته است. كاشف‌الدوله سفري به هندوستان رفت و در مراجعه بذر چاي را با خود به ايران آورد، حتي دو چايكار چيني و هندي آورد و در لاهيجان مزارع چاي ايجاد كرد و ملت ايران را كه سخت به چاي علاقه داشت از مصرف چاي خارجي آسوده كرد.  در جرايد خبري خواندم مدت‌هاست فلفل خرد نشده و نسابيده به صورت غير خرده‌فروشي از امارات متحده عربي، برزيل، ويتنام، چين و سنگال وارد مي‌كنيم، در هشت ماه امسال 4هزار و 382 تن به ارزش 22ميليون و 347 هزار و 207 دلار وارد كشور شده است. چرا؟ ايران داراي اقليم‌هاي آب و هواي گوناگون است. چرا هنوز پس از 500 سال، 800سال، هزار سال كه فلفل از هندوستان و جزاير ملوك به ايران صادر مي‌شده باز هم بايد فلفل از خارج وارد كنيم؟ برنج، چاي، سيب‌زميني، ذرت، گل آفتابگردان هم زماني دور، از خارج به ايران آورده شد، توتون و تنباكو هم همچنين. چرا بايد پس از يك هزاره، در كشوري که استعداد كشت هر محصولي را دارد، همچنان چشم به سنگال، برزيل، ويتنام و امارات متحده عربي بدوزيم؟ مگر گوجه فرنگي و كيوي از خارج به ايران آورده نشد؟ اين دولت موضوع توليد را جدي نمي‌گيرد. اين مجوزها بيهوده داده نمي‌شود. گندم، برنج و ذرت همه چيز بايد در كشور توليد شود. واي به ملتي كه براي قوت روزانه خود محتاج ديگران باشد. من متوجه شده‌ام نوكيسه‌ها عاشق تجملات عصر پهلوي بوده‌اند، منتها آن روزها هم حقير و پاپتي بودند هم ادا و اطوارهاي انقلابي اجازه نمي‌داده آن بريز و بپاش‌ها را بكنند، حالا كه به مكنت رسيده‌اند از مال دولت، در شكم‌چراني و تجمل‌طلبي كوتاه نمي‌آيند. خواهيد ديد به زودي حلزون و ران قورباغه سوخاري هم روي سفره‌شان قرار خواهد گرفت. خواهيد ديد ژامبون دودي هم از فرانسه به ايران صادر شده به بهانه اينكه فرنگي‌ها مي‌خواهند غذاي ملي خود را بخورند، روي سفره حضرات قرار خواهد گرفت. البته اكنون هم پيدا مي‌شود. خواهيد ديد خيار و گوجه‌فرنگي هم از خارج وارد خواهند كرد، زيرا اكومن وطني، توليد ملي، ايجاد اشتغال نمي‌فهمد و همانطور كه اتومبيل خارجي را به قيمت خون پدرشان به مردم تحميل مي‌كنند. به‌زودي گوشت گوساله و گوسفند پاريسي و كوسه اقيانوس كبير و ابرماهي و تيلاپيلا هم روي سفره تازه به دوران‌‌رسيده‌ها خواهد درخشيد.