به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، متن زیر را یکی از اعضای گروه امداد و نجات گروه کوهنوردان خراسانی از چگونگی وقوع حادثه (با توجه به شناخت تخصصی وفنی از منطقه) به رشته تحریر درآورده است که مرور آن خالی از لطف نیست...
تشریح مراحل صعود
قله "کول جنون" یا "کول جنو" با ارتفاع حدود ۳۸۵۰ متر، یکی از قلههای صخرهای رشته کوه اشترانکوه لرستان و در نزدیکی شهرهای ازنا و الیگودرز است که با وجود ارتفاع نه چندان بلندش، جزو "فنیترین قلههای ایران" به شمار میآید و صعود به آن نیازمند توان، تجربه و علم کافی در زمینه کوهنوردی است. علت برگزیدن نام "کول جنون" برای این قله، سر و صدای زیاد این کوه در فصل زمستان است، زیرا در آن زمان، انبوه برفی که در ارتفاعات بالا جمع شده است، به شکل بهمنهای مهیب فرو میریزد و صداهایی را به وجود میآورد که تا کیلومترها شنیده میشود.
تیم کوهنوردان خراسانی متشکل از جمعی از زبدهترین و با اخلاقترین کوهنوردان و مربیان استان به قصد صعود زمستانی این قله، ۱۴ آذر جاری از مشهد به سمت شهرستان "ازنا" حرکت کردند. این تیم پس از رسیدن به شهرستان ازنا، به همراه راهنمای محلی (اهل الیگودرز) - که یکی از کهنه کاران صعود به قلل اشترانکوه و به خصوص کول جنون محسوب میشد- راهی "جان پناه" این قله در ارتفاع ۳۰۰۰ متری شد.
تیم پس از سپری کردن یک شب بسیار سرد و همراه با باد شدید در جان پناه، صبح روز بعد با مشاهده هوایی نسبتا صاف که میتوانست نویدبخش یک روز خوب باشد، شروع به صعود میکند. مسیر صعود این قله در فصل زمستان به گونهای است که صعود و بازگشت از دو مسیر مختلف انجام میشود و پس از شروع صعود از محل جان پناه، تنها تا قسمتی خاص از مسیر امکان بازگشت بدون خطر به جان پناه وجود دارد و پس از آن قسمت، حتما میبایست قله صعود شود سپس از مسیری متفاوت، به سمت جان پناه حرکت کرد.
سه نفر از اعضای تیم ۱۵ نفره کوهنوردان خراسانی نیز قبل از رسیدن به این نقطه از مسیر، با انصراف از صعود به جان پناه باز میگردند و ۱۲ نفر باقی مانده وارد بخش سخت و نهایی کار میشوند. حین صعود، با ورود سریع جبهه هوای سرد و مرطوب به منطقه، هوا رفته رفته تغییر میکند و هوای آفتابی صبح، تبدیل به هوای توفانی همراه با کولاک شدید و مه میشود؛ اما با توجه به مسیری که توصیف شد، تیم ناچار به ادامه صعود تا قله است.
شرایط لحظه به لحظه سختتر میشود و زمانی که تیم به قله میرسد، لباس تک تک نفرات پوشیده از لایه سفیدی از برف چسبنده بوده و بیشتر بخشهای لباس شان به دلیل آب داربودن برف خیس شده است.
ورود ناخواسته به «دره مرگ»
با شروع رعد و برق در فاصله بسیار نزدیک به کوهنوردان و شرایط یخ زده افراد، نیاز به بازگشت فوری به جان پناه وجود دارد، ولی این مهم به دلیل وجود مه و کولاک شدید و مشکل شدن مسیریابی، باعث انحراف تیم از مسیر اصلی و وارد شدن به درهای صعب العبور میشود. درهای که ارتفاع برف در برخی از نقاطش تا دو متر میرسد و با ورود به آن و فرود از چند صخره اش، دیگر راه سادهای برای بازگشت ندارد و تیم خراسانی نیز با توجه به شرایط حاد جوی، مجبور به عبور سریع از آن هستند.
با وجود تمام سختی ها، در ساعت حدود ۲۰ تا ۲۱، گروه سه نفره پیشرو موفق به اتمام مسیر دره میشوند، اما هر چه انتظار میکشند، اثری از تیم پشت سر نمییابند. چند ساعت بعد، نگران و وهم آلود، در شرایطی که به انتهای توان خود نزدیک شده اند و در حال جست وجو برای مسیر صحیح بازگشت به «جان پناه» هستند، از دور چراغهای سه نفری را که از میانه راه از صعود، انصراف داده بودند، مشاهده میکنند که با آگاهی از گم شدن دوستان شان و دریافت اطلاعات مختصات مسیر، از جان پناه خارج شده اند و با ذکاوت خاصی در نقطهای که در آن شرایط جوی، بهترین دسترسی را به منطقه دارد؛ به استقبال دوستان شان آمده اند.
انتقال این گروه سه نفره به «جان پناه» تا ۵ صبح به طول میانجامد، اما هنوز خبری از دیگر اعضای تیم نیست...
فاجعه بهمن زدگی...
همزمان در نیمههای شب، تیمهای امداد زمینی کوهنوردان و هلال احمر شهرستان ازنا، راهی منطقه میشوند تا به کمک کوهنوردان گمشده بشتابند. متاسفانه زمانی که نخستین تیم امداد زمینی با همراهی بالگردهای اورژانس و هلال احمر صبح روز بعد به منطقه میرسند، نخست با پیکر بی جان یکی از اعضای گروه مواجه میشوند و چند ۱۰۰ متر آن طرف تر، چند کوله پشتی را میان تلی از برف به طول ۵۰۰ متر و عرض ۳۰ متر مشاهده و خبری تکان دهنده را مخابره میکنند: «تیم را بهمن زده است!»
در نهایت از تیم ۱۲ نفره فاتح قله، تنها سه نفر اعضای تیم پیشرو موفق میشوند بدون مشکل از گزند بهمن و سرمازدگی نجات پیدا کنند، خود را به سه نفر مستقر در جان پناه برسانند و متاسفانه دیگر نفرات جان خود را از دست میدهند.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
تشریح مراحل صعود
قله "کول جنون" یا "کول جنو" با ارتفاع حدود ۳۸۵۰ متر، یکی از قلههای صخرهای رشته کوه اشترانکوه لرستان و در نزدیکی شهرهای ازنا و الیگودرز است که با وجود ارتفاع نه چندان بلندش، جزو "فنیترین قلههای ایران" به شمار میآید و صعود به آن نیازمند توان، تجربه و علم کافی در زمینه کوهنوردی است. علت برگزیدن نام "کول جنون" برای این قله، سر و صدای زیاد این کوه در فصل زمستان است، زیرا در آن زمان، انبوه برفی که در ارتفاعات بالا جمع شده است، به شکل بهمنهای مهیب فرو میریزد و صداهایی را به وجود میآورد که تا کیلومترها شنیده میشود.
تیم کوهنوردان خراسانی متشکل از جمعی از زبدهترین و با اخلاقترین کوهنوردان و مربیان استان به قصد صعود زمستانی این قله، ۱۴ آذر جاری از مشهد به سمت شهرستان "ازنا" حرکت کردند. این تیم پس از رسیدن به شهرستان ازنا، به همراه راهنمای محلی (اهل الیگودرز) - که یکی از کهنه کاران صعود به قلل اشترانکوه و به خصوص کول جنون محسوب میشد- راهی "جان پناه" این قله در ارتفاع ۳۰۰۰ متری شد.
تیم پس از سپری کردن یک شب بسیار سرد و همراه با باد شدید در جان پناه، صبح روز بعد با مشاهده هوایی نسبتا صاف که میتوانست نویدبخش یک روز خوب باشد، شروع به صعود میکند. مسیر صعود این قله در فصل زمستان به گونهای است که صعود و بازگشت از دو مسیر مختلف انجام میشود و پس از شروع صعود از محل جان پناه، تنها تا قسمتی خاص از مسیر امکان بازگشت بدون خطر به جان پناه وجود دارد و پس از آن قسمت، حتما میبایست قله صعود شود سپس از مسیری متفاوت، به سمت جان پناه حرکت کرد.
سه نفر از اعضای تیم ۱۵ نفره کوهنوردان خراسانی نیز قبل از رسیدن به این نقطه از مسیر، با انصراف از صعود به جان پناه باز میگردند و ۱۲ نفر باقی مانده وارد بخش سخت و نهایی کار میشوند. حین صعود، با ورود سریع جبهه هوای سرد و مرطوب به منطقه، هوا رفته رفته تغییر میکند و هوای آفتابی صبح، تبدیل به هوای توفانی همراه با کولاک شدید و مه میشود؛ اما با توجه به مسیری که توصیف شد، تیم ناچار به ادامه صعود تا قله است.
شرایط لحظه به لحظه سختتر میشود و زمانی که تیم به قله میرسد، لباس تک تک نفرات پوشیده از لایه سفیدی از برف چسبنده بوده و بیشتر بخشهای لباس شان به دلیل آب داربودن برف خیس شده است.
ورود ناخواسته به «دره مرگ»
با شروع رعد و برق در فاصله بسیار نزدیک به کوهنوردان و شرایط یخ زده افراد، نیاز به بازگشت فوری به جان پناه وجود دارد، ولی این مهم به دلیل وجود مه و کولاک شدید و مشکل شدن مسیریابی، باعث انحراف تیم از مسیر اصلی و وارد شدن به درهای صعب العبور میشود. درهای که ارتفاع برف در برخی از نقاطش تا دو متر میرسد و با ورود به آن و فرود از چند صخره اش، دیگر راه سادهای برای بازگشت ندارد و تیم خراسانی نیز با توجه به شرایط حاد جوی، مجبور به عبور سریع از آن هستند.
با وجود تمام سختی ها، در ساعت حدود ۲۰ تا ۲۱، گروه سه نفره پیشرو موفق به اتمام مسیر دره میشوند، اما هر چه انتظار میکشند، اثری از تیم پشت سر نمییابند. چند ساعت بعد، نگران و وهم آلود، در شرایطی که به انتهای توان خود نزدیک شده اند و در حال جست وجو برای مسیر صحیح بازگشت به «جان پناه» هستند، از دور چراغهای سه نفری را که از میانه راه از صعود، انصراف داده بودند، مشاهده میکنند که با آگاهی از گم شدن دوستان شان و دریافت اطلاعات مختصات مسیر، از جان پناه خارج شده اند و با ذکاوت خاصی در نقطهای که در آن شرایط جوی، بهترین دسترسی را به منطقه دارد؛ به استقبال دوستان شان آمده اند.
انتقال این گروه سه نفره به «جان پناه» تا ۵ صبح به طول میانجامد، اما هنوز خبری از دیگر اعضای تیم نیست...
فاجعه بهمن زدگی...
همزمان در نیمههای شب، تیمهای امداد زمینی کوهنوردان و هلال احمر شهرستان ازنا، راهی منطقه میشوند تا به کمک کوهنوردان گمشده بشتابند. متاسفانه زمانی که نخستین تیم امداد زمینی با همراهی بالگردهای اورژانس و هلال احمر صبح روز بعد به منطقه میرسند، نخست با پیکر بی جان یکی از اعضای گروه مواجه میشوند و چند ۱۰۰ متر آن طرف تر، چند کوله پشتی را میان تلی از برف به طول ۵۰۰ متر و عرض ۳۰ متر مشاهده و خبری تکان دهنده را مخابره میکنند: «تیم را بهمن زده است!»
در نهایت از تیم ۱۲ نفره فاتح قله، تنها سه نفر اعضای تیم پیشرو موفق میشوند بدون مشکل از گزند بهمن و سرمازدگی نجات پیدا کنند، خود را به سه نفر مستقر در جان پناه برسانند و متاسفانه دیگر نفرات جان خود را از دست میدهند.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.