صاحب‌خبر - یک کارشناس و مدرس فرش سیستان به خبرنگار ما گفت: به فرش سیستان در سال های اخیر بی مهری شده و این موضوع موجب شده است تا امروز نتواند چون گذشته جایگاهی داشته باشد، از طرفی دیگر بی مهری ها موجب شد تا شرایط اقتصادی بافندگان به حد بحرانی برسد و در پی آن بسیاری مشاغل دیگر را جایگزین بافندگی کردند.«جواد آویشی» افزود: فرش سیستان برای بقا به عوامل فراوانی نیاز دارد که ایجاد فرهنگ استفاده از آن و تصویب سرمایه لازم برای بافندگان از مهم ترین آن ها هستند زیرا اگر عرضه و تقاضا وجود نداشته باشد و از بافندگان حمایت مالی نشود این افراد دیگر در پشت دار قالی قرار نمی گیرند و سرانجام از فرش سیستان فقط در خاطرات یا کتب هنری نامی به میان می آید.وی بیان کرد: با توجه به مشکلات اقتصادی، فرش سیستان را می توان به یکی از صنایع سود آور و زود بازده برای سیستان نامید اما این امر خود در گرو اختصاص سرمایه لازم و رفع مشکل های پیش روی بافندگان است که طی سال های اخیر برای این امر تسهیلاتی در نظر گرفته شده که برخی از آن ها استفاده کردند اما به دلیل رکود بازار فرش در باز پرداخت اقساط دچار مشکل شدند و این یعنی باید راهکارهای ریشه ای و اساسی برای رونق این صنعت بومی اندیشید.به گفته وی، یکی از اقدام های اشتباه در صنعت فرش سیستان چند تکه کردن آن است به شکلی که قسمتی از آن هنری معرفی شد و در اختیار میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری قرار گرفت و حوزه دیگر آن صنعتی تعریف و سازمان صنعت، معدن و تجارت به عنوان متولی آن معرفی شد اما هیچ یک از این دو دستگاه نتوانستند زمینه های لازم برای توسعه قدیمی ترین فرش صنعتی ایران را رقم زنند. هرچند طی سال های اخیر دوره های آموزشی برای علاقه مندان برگزار شد اما برگزاری این دوره ها کافی نیست و باید برای جذب سرمایه گذارانی توانمند برنامه ریزی شود.این بافنده افزود: برای رونق این فرش باید بازارهای داخلی و جهانی را از آن خود کرد و این امر نیازمند وجود بازاریاب هایی توانمند با توان عرضه کالای ایرانی در بازارهای خارجی است .∎​