به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،مراسم رونمایی از کتاب «مردم چرا به سینما می‌روند؟» نوشته داود ضامنی سه‌شنبه 21 آذر 1396 در بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد. در این نشست عزیزالله تاجیک اصفهانی، امیرحسین علم‌الهدی، علیرضا تابش، محمدعلی نجفی و نویسنده اثر حضور داشتند.

عزیزالله تاجیک اصفهانی، قائم‌مقام انجمن روان‌شناسی درباره تقابل و رابطه علم و هنر و اثر متقابل این دو پدیده بر طرز تفکر انسان صحبت کرد و گفت: علم و هنر از دو نقطه حرکت می کنند اما در یک نقطه مشترک به هم می‌رسند. علم به هنر ویژگی خاصی می‌بخشد تا مخاطب فکرش را طیران و سیلان دهد. پیوند بین عاطفه و شناخت در انسان با هنر محقق می‌شود و فیلم و سینما رویکردی در گفتمان هنری-اجتماعی است که با فعال کردن حس کنجکاوی انسان او را به درک مفاهیم عمیق‌تر زندگی وادار می‌کند. محصول سینما باید نو و متفاوت باشد تا مردم را به سینما بکشاند و کار هنرمند هم این است تا موضوعات تکراری را با بیانی نو ارائه کند. نوآوری ویژگی اساسی تمامی هنرهاست.

امیرحسین علم‌الهدی، آماری از وضعیت سالن‌های سینما،‌ تعداد بلیط فروخته شده در سال و وضعیت سینمای ایران در موارد فوق در سطح جهانی ارائه کرد و توضیح داد: عنوان درست این کتاب باید این باشد که مردم ما چرا به سینما نمی‌روند؟ در سال 2016 میلادی حدود هفت میلیاردوپانصد میلیون بلیط فروخته شد که بیشترین آن به ترتیب متعلق به کشورهای هند،‌چین و آمریکا بود. آمار فروش بلیط در ایران 26میلیون است که در مقایسه با 80 کشور دیگر جهان وضعیت مناسبی ندارد. کشور چین 43 هزار سالن سینما در اختیار دارد در حالی که این عدد در ایران 420 است و به نسبت جمعیتی که داریم این رقم باید بسیار بیشتر از اینها باشد. در مجموع در این رده‌بندی از بین 80 کشور رتبه 68 را داریم که اصلا جالب نیست. ایران از لحاظ تولید جایگاه مناسب‌تری دارد و در رتبه 30‌ام قرار می‌گیرد.

وی پس از ارائه آمار و ارقام مربوط به تولیدات باقی کشورها، حل مشکل مخاطب در سینما را در ادبیات کندوکاو کرد و گفت: همه مشکلات سینما در سینما حل نمی‌شود. کشوری که سرانه مطالعه‌ آن 2 دقیقه است و آشنایی خاصی با مکاتب مختلف ادبی در آن جریان ندارد،‌نمی‌تواند مخاطب زیادی در سالن‌ها داشته باشد. ریشه‌های سینما در فضا و اتمسفر ادبی محکم می‌شود و فیلم خوب از تیراژ 300 تایی کتاب بیرون نمی‌آید. سینمای پویا نیاز به کرسی‌های آزاد اندیشی دارد و لازمه این کار آزادشدن اکران فیلم‌های خارجی است.

محمدعلی نجفی، تهیه‌کننده، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس درباره ذات هنری سینما و ارتباط بین هنر هفتم و فلسفه مطالبی ایراد کرد و گفت: سینما هنری متکثر است که ریشه در مدرنیته دارد. درست است که هر فرد در سالن سینما در یک نشست جمعی فیلم را تماشا می‌کند اما از لحظه‌ای که چراغ‌های سالن سینما خاموش می‌شود تماشاگر محکوم به تماشای نگرش کارگردان فیلم درباره زندگی است و در یک جمع به یک نگرش شخصی می‌رسد. بحث فیلم دیدن و تماشای فیلم در سینما دو چیز کاملا جدا از هم هستند. اگر مخاطب در سالن سینما فیلم ببیند در این اتمسفر جمعی دچار ذهنیتی خاص می‌شود. نفس سینما با مخاطبان کاری را می‌کند که فلسفه با خواننده انجام می‌دهد. قبل از اندیشیدن به سینما باید به تفکر مدرن فکر کرد.

علیرضا تابش،‌ مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی درباره تداوم این نشست‌ها و گفت‌وگو در باب سینما و کتاب عنوان کرد: سینمای ما نیاز به جلسات نقدوبررسی و گفت‌وگو دارد. گفت‌وگو در تلگرام کفایت نمی‌کند و باید رودررو باشد. برای نیل به ارتقا فرهنگ ادبی سلسله گفت‌وگوهایی مطرح کرده‌ایم. سینمای ما در منطقه و جهان حرف بسیاری برای گفتن دارد اما این سینما درون خودش نیازمند گفت‌وگوی بیشتری است. سینما هنری مرکب است که علوم منطقی را برای صحبت درباره آن باید درک کرد.

در انتهای مراسم داود ضامنی،‌نویسنده کتاب «مردم چرا به سینما می‌روند؟» درباره روند تالیف این کتاب اظهار کرد: مولفان این کتاب کسانی هستند که با آن‌ها گفت‌وگو صورت گرفته و من تنها منعکس کننده آن هستم. دلیل من برای پژوهش درباره چنین موضوعی این بود که اکثر مقالات اینچنینی به دلایل سینما نرفتن مردم پرداخته بودند و من می خواستم بدانم چرا با وجود دسترسی آسان امروز به فیلم‌ از طریق اینترنت و ماهواره باز هم عده‌ای رفتن به سینما را به دیدن فیلم از تلویزیون ترجیح می‌دهند. هدفم ساخت مدلی بود که تمام متغیرهایی که روی سینما رفتن مردم موثر است را بسازم که خوش‌بختانه محقق شد و در سال 1394 توانستم آن را در مقاله‌ای ارائه بدهم. این کتاب حاصل 23 گفت‌وگو درباره این متغیرها و دلایلی است که باعث می‌شود مردم فیلم را در سینما ببینند و به نظرم نگرشی متفاوت به سیاست‌گذاری سینما در ایران است.