ایرج میلانی درباره اینکه چرا برنامه‌های طبیعت‌گردی او همچون «یک سفر خوب» در تلویزیون ادامه پیدا نکرد، گفت: «یک برنامه تلویزیونی باید هدف مشخص داشته باشد و زمانیکه چند سلیقه بدون انسجام در آن دخالت داشته باشد مخاطب گیج می‌شود و در چنین شرایطی ترجیح می‌دهم کار را ادامه ندهم.»
او ادامه داد: «من ترجیح می‌دهم کنار بکشم تا روزی که برنامه‌ای بسازم که براساس سلیقه خود من پیش رود و حداقل اگر مردم پسندیدند، بتوانم بفهمم که کارم را درست انجام داده‌ام و اگر هم نپسندیدند متوجه شوم که تفکر من غلط بوده است.»
این مستندساز درباره این سلیقه‌ها یادآور شد: «ما باید به طور شفاف مشخص کنیم برای چه مخاطبی مستند می‌سازیم و یا در نظر بگیریم که اتفاقات سلیقه‌ای مثل موسیقی و تدوین و... چقدر می‌تواند در کیفیت و جذابیت یک کار تاثیرگذار باشد.»
او درباره نگاه تلویزیون در حمایت از این آثار اظهار کرد: «صداوسیما سازمان عظیمی است و در بخش‌هایی که ما مشغول کار بوده‌ایم مدیریت‌های ثابت و ماندگاری ندارد و احساس می‌کنم نوعی بی‌قیدی در حمایت از برنامه‌ها وجود دارد به طور مثال نه برنامه من؛ که اگر هر برنامه خوبی در رسانه ملی تعطیل شود مدیران با خود می‌گویند «خب تعطیل شد» و برایشان اهمیت چندانی ندارد.»
میلانی تصریح کرد: «اگر رسانه خصوصی بود و یا مدیران سلیقه‌های فردی خود را کنار می‌گذاشتند شاید نتایج بهتری می‌گرفتیم. البته همیشه هم شبکه‌های خصوصی خوب عمل نمی‌کنند و شاید اگر شبکه خصوصی داشتیم با خود می‌گفتیم ای کاش شبکه‌های دولتی داشتیم. با این حال خوب است که تلاش شود شبکه‌های دولتی از مدیریت‌های سلیقه‌ای و فردی برخوردار نباشند و یک شورای چند نفره سیاستگذاری در شبکه‌ها تصمیم‌گیر باشد، نه البته شبیه شورای سیاستگذاری کل سازمان که بیشتر جهت گیری‌های سیاسی را در ملاحظات خود در نظر می‌گیرد.»
او در پایان درباره بازخورد پخش مستندهایی که درباره ایرانگردی و طبیعت نقاط مختلف کشور در تلویزیون پخش می‌شود، بیان کرد: «معمولا این آثار در لابلای برنامه‌ها گم می‌شوند و ساعت پخش خوبی ندارند. البته مساله این است که مخاطب تلویزیون ریزش کرده و این رسانه بیننده‌های خود را از دست داده است و حتی کارهای خوب دیده نمی‌شوند مگر اینکه مردم شهرستان‌ها که بیشتر تلویزیون می‌بینند این آثار را ببینند که باز هم چندان به چشم نمی‌آید.»
58244