به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، در بازدید از نمایشگاه دستاوردهای پژوهش، فناوری و فن‌بازار خراسان رضوی، به غرفه‌ای برخوردیم که صاحبان آثارش نه از دانش‌آموزان و دانشجویانی بودند که از همه امکانات برخوردار باشند بلکه افرادی آثارش را تولید کرده بودند که شاید در جامعه ما آن‌طور که باید به آنان توجه نمی‌شود و مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند.
غرفه اداره آموزش وپرورش استثنایی خراسان رضوی در میان حجم زیادی از آثار و در گوشه‌ای از سالن فردوسی قرار گرفته بود؛ آثار مختلف هنری و کمک‌آموزشی ساخته دست کودکان و نوجوانان استثنایی توجه‌مان را جلب کرد؛ پس از بازدید از این آثار هنری، برای دریافت توضیحات بیشتر پای صحبت مسئولان غرفه نشستیم.
زهره معتمدی، کارشناس آموزش اداره آموزش وپرورش استثنایی خراسان رضوی با اشاره به آثار تولیدشده توسط دانش‌آموزان استثنایی، اظهار کرد: بچه‌ها در مدارس به‌صورت رایگان آموزش می‌بینند و پس از ارائه آثارشان در نمایشگاه‌ها، می‌توانند کسب درآمد نیز داشته باشند؛ علاوه بر حضور در نمایشگاههای مختلف، نمایشگاههای دائمی آثار این دانش‌آموزان نیز به‌ویژه در مدارس دوره متوسطه دوم دایر است.
وی با اشاره به شعار روز جهانی معلولان سال جاری، «جامعه ای پایدار و انعطاف پذیر برای همه بسازیم» اضافه کرد: درخواستم این است که بتوانیم جامعه‌ای فراهم کنیم که نه‌تنها برای بچه‌های عادی بلکه برای همه گروه‌ها جامعه‌ای انعطاف‌پذیر باشد.
معتمدی همچنین درباره یکی از آثاری که توسط یکی از معلمان آموزش و پرورش استثنایی خراسان رضوی ساخته شده و در نمایشگاه پژوهش استانی ارائه شده بود، توضیح داد: دانش‌آموزان در دوره متوسطه درسی دارند با موضوع تفاوت گناهان کبیره و دیگر گناهان که این وسیله نیز در همین راستا ساخته شده و به این صورت کار می‌کند که اگر گناه کبیره‌ای در جعبه آن قرار داده شود، چراغش روشن می‌شود و آژیر بلندش به صدا درمی‌آید.
وی در همین راستا اضافه کرد: اگر گناهان با این روش به بچه‌ها آموزش داده شود، باعث می‌شود با آگاهی از گناه، مرتکب آن نشوند؛ این وسیله برای همه بچه‌ها قابل استفاده است.
غلام‌حسن محمدی، کارشناس نابینایان آموزش وپرورش استثنایی خراسان رضوی نیز ضمن درخواست از مسئولان برای فراهم آمدن شرایط حضور دانش‌آموزان استثنایی در بازار کار، ابراز کرد: بچه‌ها زحمت می‌کشند و به این مرحله می‌رسند که آثاری تولید کنند اما پس از آن در جامعه رها می‌شوند؛ ما بچه‌های ناشنوا، نابینا و کم‌توانی داریم که به‌عنوان‌مثال در خیاطی و راسته‌دوزی مهارت دارند اما گفته می‌شود این افراد نیازهای ویژه دارند و از قبولشان در جامعه خودداری می‌شود؛ تقاضای ما از مسئولان دولتی و بهزیستی این است که همت کنند و شرایطی فراهم کنند که این دانش‌آموزان جذب بازار کار شوند.
