شناسهٔ خبر: 22930400 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: شبستان | لینک خبر

یک نویسنده:

روش کار ما در خاطره‌نگاری برآمده از منابع غربی است

خبرگزاری شبستان: قاسمی‌پور با بیان اینکه کسانی که در عرصه خاطره‌نگاری کار می‌کنند باید تحت آموزش قرار گیرند، گفت: مبانی اخلاقی قضیه باید برای این افراد تشریح شود.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرنگار شبستان، محمد قاسمی‌پور، امروز در نشست تخصصی هفته پژوهش و هنر انقلاب اسلامی در بخش خاطره‌نگاری که در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، گفت: کشور ما کشور مناسبت‌هاست اما روش‌شناسی برای رویکرد و مواجهه با این مناسبت ها نداریم، این جلسه را به فال نیک می گیرم و امیدوارم فتح بابی باشد برای گرامیداشت هرچه بهتر هفته پژوهش.

 

قاسمی‌پور با بیان اینکه در خاطره‌نگاری با واژه سوژه مشکل دارم، عنوان کرد: در امر انسانی تمرکز بر ذهن، فکر و یاد انسان است. موضوع در مقایسه با سوژه بی گارد و بی حاشیه است؛ سوژه سیبل، نشانه‌گذاری و هدف گذاری می کند. در حوزه خاطره بخصوص در بخش انقلاب و دفاع مقدس بهتر از نگاه ما سوژه ای نباشد بلکه دلی و اعتقادی باشد.

 

وی با اشاره به وجود سهل انگاری های زیاد در مورد موضوع در حوزه خاطره نگاری بیان کرد: بسیار دیدیم که افراد بدون مطالعه اطلاعات تاریخی و حتی شناخت نسبت به مکان و زمان خاطره دست به خاطره نویسی می زنند. یک اخلاق برای انتخاب سوژه لازم است. یک سری مبنای اخلاقی باید رعایت شود که با احتیاط به سمت سوژه برویم. تیم ها و نفراتی که در عرصه خاطره نگاری کار می کنند باید تحت آموزش قرار گیرند، مبانی اخلاقی قضیه باید برایشان تشریح شود و در نحوه انتخاب به آنها کمک شود.

 

این نویسنده تصریح کرد: یافته و نظر بنده این است که در مورد مسایل انسانی باید انسانی رفتار شود. مصاحبه گرهای قوی، خاطره نگاران قوی و محصولات خاطره نگاری قوی حاصل یک انس و قرابت بین خاطره پژوه و صاحب خاطره است. جاهایی که کار سفارشی و به توصیه بوده مختصات و ویژگی های مطلوب را نداشته است. افراد موفق در زمینه خاطره نویسی باید تجربیات خود را بیان کنند. متاسفانه در این حوزه عمدتا ابزار و روش کار موجود ما ترجمه ای و برآمده از منابع غربی است.

 

قاسمی پور اظهار داشت: باید بخشی از بنیه مالی و وقت خود را صرف مطالعه و پژوهش آغازین کنیم و سپس سراغ خاطره نویسی برویم، در اینجا می توانیم از سینمای مستند کمک بگیریم. در خاطره راوی داریم و راوی شناسی اتفاق می افتد، وقتی مبنا بر واقع گرایی و مستندگرایی است شوخی و تعارف نداریم زیرا می خواهیم دست به خلق سند بزنیم. آدم ها قرار است از اندرونی خود بگویند، ما همراه راوی وارد دهلیزهای درونی اش می شویم. بخش قابل توجهی از تاریخ گذشته بر اساس مشاهدات راویان ثبت شده است، گلستان ریشه در خاطرات سعدی دارد. اگر خاطره گیران قوی در گفتگوی دقیق و علمی واقع شوند می توانیم امیدوار باشیم که خاطرات گردآوری شده جایگاه استنادی خوبی پیدا کنند.