به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین - نویسندگانی که از چند فرهنگ گذشتند، از والدین مهاجر در آمریکا به دنیا آمده‌اند و یا در کودکی به آمریکا مهاجرت کرده‌اند، تجربیات‌شان را با زمان‌بندی تاریخی دقیق به سمت نوشتن سوق می‌دهند و خواننده را به مقاومت در برابر حمله به حقوق مهاجران و نگریستن به پناهندگان به عنوان افرادی که هر کدام داستان خاص خودشان را دارند، دعوت می‌کنند.

چیزهایی که افراد آواره از سر گذراندند، اصلی‌ترین موضوع در آثار نسل جدید آسیایی-آمریکایی‌هاست، اما کتاب‌های آنها سبک‌ها و فرم‌های مختلفی دارد. وونگ، که اخیرا جایزه بهترین کتاب نخست «فوروارد» را برای به دست آورده، در سال 1990 به عنوان پناهنده از ویتنام به آمریکا مهاجرت کرده است. اشعار او در «آسمان شب با زخم‌های خروجی» مهاجرت را با افسانه و شهوت در می‌آمیزد. در اوایل این مجموعه، راوی تلماخوس پدرش را از دریا بیرون می‌کشد، او را روی شن‌های سفید می‌کشد، انگشتانش ردی به جا می‌گذارد و موج‌ها برای پاک کردن آن هجوم می‌آورند. چنین تصویری در ذهن خواننده باقی می‌ماند و گویی در حافظه این مرد جوان آسیایی هم حک شده‌اند.

داستان‌های کتاب «پناهندگان» نگوین در ویتنام و در میان جوامع پناهنده کالیفرنیا اتفاق می‌افتند. نویسنده، خواننده را خلع سلاح می‌کند و همواره حس همدردی او را برمی‌انگیزد. آنچه قبل و بعد از سفر بر اقیانوس آرام برای شخصیت‌های داستان اتفاق می‌افتد بر این مجموعه سایه می‌افکند. نگوین کتابش را به تمام مهاجران در تمام دنیا تقدیم کرده است.

شخصیت ممتاز بیست‌ و چند ساله رمان طنزآمیز تونی تولادیمات «شهروندان خصوصی» در یک کالیفرنیای متفاوت ساکن است، اما مثل کاراکترهای نگوین مملو از تفاوت‌های جزئی تجربیات آسیایی-آمریکایی‌هاست. تولادیمات معتقد است که زندگی آسیایی‌ها نادیده گرفته شده زیرا آنها خارج از دوگانه سیاه و سفید هستند.

در جملات طولانی جنی ژانگ در داستان‌های به‌ هم پیوسته «قلب تلخ»، یک جور هیجان و انرژی رام‌نشده وجود دارد. وحشی‌گری چین کمونیست به روشنی به یاد آورده می‌شود و دشواری‌‌های زندگی مهاجران به وضوح توسط راویان جوان برشمرده می‌شود.

اگرچه موج جدید نویسندگان جوان یکی از اصلی‌ترین داستان‌های سال 2017 است، اما نویسندگان آسیایی-آمریکایی قدیمی‌تری نیز هستند که راه را هموار کرده‌اند. ازجمله افراد برجسته می‌توان به ماکسین هانگ کینگستون اشاره کرد که «زن جنگجو» او در سال 1976 تجربیاتش را به عنوان نخستین نسل زن‌های چینی-آمریکایی به طور کامل توضیح می‌دهد. و هیسایی یاماموتو که «هفده هجا و داستان‌های دیگر» را در سال 1988 منتشر کرد. داستانی درباره مهاجرین ژاپنی و نسل‌های آمریکایی و آنهایی که طی جنگ جهانی دوم به اردوگاه‌های کالیفرنیا فرستاده شدند.

خشونت دست‌مایه تمامی کتاب‌های آسیایی-آمریکایی‌‌هاست و در همین راستا، موضوعی که در آثار نویسندگان جوان وجود دارد و منعکس‌کننده نگرانی‌های حال حاضر است، ریزپرخاشگری است. علی‌الخصوص وقتی نوبت به اسامی می‌رسد. نام خانوادگی بسیاری از آسیایی‌ها اغلب اشتباه نوشته یا خوانده می‌شود.

آیا به زودی شاهد موج نویسندگان شرق و جنوب‌شرق آسیا در آمریکا خواهیم بود؟ همین حالا هم شمار این افراد در حال افزایش است. از شاخص‌ترین آنها می‌توان به کازوئو ایشی‌گورو، برنده نوبل ادبیات امسال که در ژاپن به دنیا آمده اشاره کرد؛ کسی که کارهایش حقایق دقیق و ظریفی از این به ما می‌دهد که چه کسی هستیم.