هرچند که اجرای این توافق فوریت ندارد اما با رسمی شدن این قطعنامه همه دولت‌های شرکت‌کننده در اجلاس بین‌المللی محیط‌زیست قطعاً قدمی بزرگ به جلو برداشته‌اند. در این اجلاس که در نایروبی، پایتخت کنیا برگزار شده است، بیش از ۵ هزار هیأت دولتی و غیردولتی شرکت کرده‌اند.
آلودگی اقیانوس‌ها یا آلودگی دریایی تأثیر مستقیمی بر روی زندگی انسان‌ها و دیگر جانداران دارد. با این که ملموس‌ترین نتایج آلودگی را می‌توان در سواحل دید اما مرکزی‌ترین نقاط اقیانوس هم از این خطر در امان نمی‌مانند. زباله‌های پلاستیکی به اندازه نشت نفت، فلزات سنگین و سایر سموم باعث مرگ و میر پستانداران می‌شوند. عروس دریایی جزء غذاهای لاکپشتها و پرنده‌های دریایی است؛ لاکپشتها و پرنده‌های دریایی به راحتی ممکن است چیزهای کوچکی مانند پلاستیک را به دلیل شباهت به عروس دریایی به جای طعمه‌هایشان بخورند. طبق آمار تاکنون ۴۲ گونه پرنده دریایی پلاستیک خورده‌اند.
در حال حاضر کشتی‌ها اجازه ندارند زباله‌های پلاستیکی خود را به دریاها بریزند، اما هیچ قانون بین‌المللی که ریختن پلاستیک از خشکی به درون آب‌ها را منع کند، وجود ندارد. حتی علیرغم قانون ممنوعیت بین‌المللی ریختن زباله در اقیانوس تخمین زده می‌شود که کشتی‌ها روزانه بیش از ۵۰۰ هزار تکه ظرف و کیسه‌های پلاستیکی در اقیانوس می‌ریزند.
آمارها حاکی از آن است که سالانه ۸ میلیون تن زباله پلاستیکی وارد آب‌های جهان می‌شود و بحرانی جدی را رقم می‌زند. اما اکنون دولت‌ها نسبت به این فاجعه زیست‌محیطی واکنش نشان داده و با تشکیل یک گروه ضربت بین‌المللی در کنیا برای حل این بحران اقدام کرده‌اند. هدف اصلی از تشکیل این گروه، ارائه مشاوره به کشورها و درنهایت جلوگیری از ورود پلاستیک به آب‌های جهان است.
چندی پیش نیز طرح امضاء قطعنامه‌ای مبنی بر ممنوعیت مطلق ورود زباله پلاستیکی به آب‌های جهان مطرح شد اما متأسفانه به این دلیل که بعضی از کشورها پیش‌نویس آن را مبهم خوانده بودند، رأی کافی به دست نیاورد.
فعالان محیط‌زیست معتقدند که بحران ورود پلاستیک به آب‌های جهان جدی است و حل آن فوریت دارد و نیازمند سرعت اقدامات بیشتری است. سازمان ملل متحد نیز می‌گوید که غلبه بر این معضل زیست‌محیطی از عهده این نهاد به تنهایی خارج است و همکاری دولت‌ها، کارخانه‌ها و صنایع را می‌طلبد.
«اریک سولهیم»، رئیس برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد می‌گوید: «ما خواهان اقدامات جدی‌تری از سوی دولت‌ها هستیم. صنایع هم باید وارد عمل شوند. لازم به تأکید نیست که صنایع پلاستیک‌سازی می‌توانند به دنبال تولید پلاستیک‌های بهتری باشند. ما هوش مصنوعی داریم، می‌توانیم به ماه سفر کنیم، می‌توانیم سرطان را درمان کنیم و خودروهای بدون راننده بسازیم. قطعاً می‌توانیم محصولات پلاستیکی بهتری هم داشته باشیم.»
گفتنی است کشورهای چین، اندونزی و فیلیپین با سوءمدیریت زباله‌های پلاستیکی خود در صدر آلوده‌کنندگان آب‌های جهان قرار گرفته‌اند.