سوم آذرماه ضرب‌الاجل مذاكرات هسته‌اي بين ايران و شش قدرت جهاني است. چشم‌انداز مذاكرات و يپچيدگي مسائل باقي‌مانده نشان مي‌دهد كه تا روز موعود نتيجه مطلوب ما كه لغو كامل تحريم‌هاست محقق نخواهد شد. هر گزينه ديگري كه براي ادامه روند انتخاب شود مطلوب نخواهد بود چرا كه آنچه بايد محقق شود نه مباحث فني و هسته‌اي كه اراده سياسي است و از آنجا كه اراده سياسي امريكا با اراده صهيونيست‌ها هم‌خوابگي دارد به صورت طبيعي نبايد چشم‌انداز مذاكرات را اميدبخش ديد.
اما هر آنچه نتيجه مذاكرات باشد ما پيروز صحنه‌ايم. شايد تحريم‌هاي دشمنان بر رشد كشور مؤثر بود اما بايد بدانيم كه نتيجه آن همانند نتيجه جنگ تحميلي شد. در پايان جنگ تحميلي امام (ره) فرمودند: «در جنگ پيروزي از آن ما گرديد و دشمنان در تحميل آن همه خسارت چيزي به دست نياوردند.» امروز نيز آن گونه است، يعني دشمن تحميل خسارت مي‌كند اما چيزي به دست نمي‌آورد و به هدف اساسي خود نرسيده و نمي‌رسد. اما منطق اينكه ما پيروز صحنه هستيم چيست؟ زماني ما بايد احساس شكست كنيم كه به دنبال ساخت بمب اتم بوده باشيم و اكنون ناكام شده‌ايم. در صورتي كه اين گزينه هيچ موقع مورد نظر ما نبود و حرمت شرعي آن نيز اعلام شده است. بنابر اين در همه ابعاد ديگر ما پيروز ميدان هستيم.
1- ما پيروزيم اگر تحريم‌هاي ظالمانه رفع شود. در آن صورت ما ضمن حفظ مسائل پايه‌اي هسته‌اي توانسته‌ايم دشمن را مجاب نماييم كه تحريم بي‌فايده است و آن قدر اهرم فشار و عوامل قدرت‌زا داشته‌ايم كه دشمن هم ايران هسته‌اي را به رسميت شناخته و هم تحريم را ادامه نداده است.
2- ما پيروزيم حتي اگر مذاكرات هيچ نتيجه عيني نداشته باشد، چرا كه مفهوم مذاكره و چانه‌زني شش قدرت جهاني اين است كه: ايران كشوري است قدرتمند كه راهي جز مذاكره با آن نيست. قدرت‌هاي بزرگ در عرف بين‌الملل با كشور‌هاي ضعيف و كوچك مذاكره نمي‌كنند، بلكه با انگشت اشاره آنان را تنظيم مي‌كنند. اينكه وزير خارجه امريكا صدها ساعت مسافرت و نشست انجام مي‌دهد تا با ما چانه‌زني كند خود پيروزي است. اين پيروزي زماني فهميده مي‌شود كه روند تحولات ايران از جنگ‌هاي ايران و روس تا پايان پهلوي را بفهميم. آنگاه قدرت امروز ايران معنادهي خواهد شد.
3- ما پيروزيم چرا كه ظرفيت و عمق‌شناختي ملت ما افزون شد. آنان كه نظام را متهم به دوري از مذاكره يا خشونت‌طلبي يا غرب‌ستيزي مي‌كردند، اكنون خواهند ديد كه راهبرد نظام جمهوري اسلامي در مقابل نظام سلطه درست بوده است. كينه دنياي غرب با ايران و اسلام يك بار ديگر چشيده شد و ملت ايران با تواني مضاعف براي مبارزه دائمي عليه كفر و جهان بربريت آماده خواهد شد.
4- ما پيروزيم چرا كه به پايان خط خوشبينان داخلي نزديك مي‌شويم. طرفداران غرب اكنون در حال پاك كردن عرق شرم از چهره خويش هستند. مذاكرات مستمر يك سال گذشته و بهانه‌هاي غرب، صحنه انزواي غرب‌باوران داخلي است. اكنون آنان زمين‌گير شده‌اند و زبان در كام كشيده و به دنبال راهي براي حفظ آبروي از دست رفته خويش هستند.
آنان ديگر نخواهند گفت صحنه بين‌الملل صحنه بده و بستان است، بلكه مي‌پذيرند كه دشمني و كينه جهان استكبار با انقلاب اسلامي مسئله‌اي واقعي و معرفتي است.
5- ما پيروزيم كه اقتصاد مقاومتي بر زمين نخواهد ماند. آنان كه از رهيافت مذاكرات به دنبال تزئيني شدن اقتصاد مقاومتي مي‌گردند نااميد خواهند شد و مجدد به پاي تنها نسخه اداره اقتصادي كشور برخواهند گشت و اينگونه همه راه‌ها به سمت ايستادگي، خودكفايي و تلاش داخلي ختم خواهد شد.
6- ما پيروزيم چرا كه نسل امروز كشور و انقلاب يك بار ديگر بر ترديد‌هاي احتمالي نسبت به چرايي تصرف لانه جاسوسي خط بطلان خواهند كشيد و اثبات حقانيت انقلاب اسلامي از 1358 تا 1393 و تا آينده دور و دراز را خواهند فهميد.
7- ما پيروزيم و اكنون اين سخن بلند امام كه «ما چه بخواهيم و چه نخواهيم استكبار و صهيونيست‌ها در تعقيبمان خواهند بود» بهتر فهميده مي‌شود. امروز ثابت مي‌شود كه مسئله غرب با انقلاب اسلامي بر سر «وجود» آن است نه «حدود» آن.
8- ما پيروزيم كه نمايندگان مذاكره‌كننده ما هم منطق مذاكره را حفظ و هم راه‌هاي اعتمادسازي را طي نمودند و هم بر ايستادگي تأكيد كردند. اكنون تيم مذاكره‌كننده ما خود را در يك نبرد مقدس حس مي‌كند.
آنان امروز سند حقانيت و مظلوميت و ايستادگي اين ملت بزرگ را بسان پرچم برافراشته‌اند و اكنون ملت به آنان به عنوان رزمندگان پيروز خط مقدم نگاه مي‌كنند.
9- ما پيروزيم چرا كه در مكتب ما شكست بي‌معنا است. از امام آموختيم كه «سرانجام چنگ و دندان ابرقدرت را خرد خواهيم نمود يا پيروز مي‌شويم يا به پيروزي بالاتري كه شهادت است مي‌رسيم كه در مكتب ما هر دو پيروزي است.» عدم شكست در مكتب تشيع از جمله مسائلي است كه دشمن از درك آن عاجز است. اين همان رمزي است كه 35 سال است ما را سرپا نگه داشته و دشمن را نيز پشت در خانه ما علاف نموده است.
10- ما پيروزيم چرا كه روز سوم آذر را روز اميد نمي‌دانيم، بلكه روز خودباوري و روز پشت پا زدن به خوش‌بيني‌ها و روز قطع نگاه به بيرون كشور و روز وحدت و همدلي همه جريانات و مردم ايران مي‌دانيم. سوم آذر روزي است كه به قول امام (ره) بايد «بغض و كينه انقلابي‌مان را در سينه‌ها نگه داريم و با غضب و خشم بر دشمنان بنگريم و بدانيم كه پيروزي از آن ماست.» چرا كه «قرن بيست و يكم قرن اسلام است»، ان‌شاءالله
∎
اما هر آنچه نتيجه مذاكرات باشد ما پيروز صحنه‌ايم. شايد تحريم‌هاي دشمنان بر رشد كشور مؤثر بود اما بايد بدانيم كه نتيجه آن همانند نتيجه جنگ تحميلي شد. در پايان جنگ تحميلي امام (ره) فرمودند: «در جنگ پيروزي از آن ما گرديد و دشمنان در تحميل آن همه خسارت چيزي به دست نياوردند.» امروز نيز آن گونه است، يعني دشمن تحميل خسارت مي‌كند اما چيزي به دست نمي‌آورد و به هدف اساسي خود نرسيده و نمي‌رسد. اما منطق اينكه ما پيروز صحنه هستيم چيست؟ زماني ما بايد احساس شكست كنيم كه به دنبال ساخت بمب اتم بوده باشيم و اكنون ناكام شده‌ايم. در صورتي كه اين گزينه هيچ موقع مورد نظر ما نبود و حرمت شرعي آن نيز اعلام شده است. بنابر اين در همه ابعاد ديگر ما پيروز ميدان هستيم.
1- ما پيروزيم اگر تحريم‌هاي ظالمانه رفع شود. در آن صورت ما ضمن حفظ مسائل پايه‌اي هسته‌اي توانسته‌ايم دشمن را مجاب نماييم كه تحريم بي‌فايده است و آن قدر اهرم فشار و عوامل قدرت‌زا داشته‌ايم كه دشمن هم ايران هسته‌اي را به رسميت شناخته و هم تحريم را ادامه نداده است.
2- ما پيروزيم حتي اگر مذاكرات هيچ نتيجه عيني نداشته باشد، چرا كه مفهوم مذاكره و چانه‌زني شش قدرت جهاني اين است كه: ايران كشوري است قدرتمند كه راهي جز مذاكره با آن نيست. قدرت‌هاي بزرگ در عرف بين‌الملل با كشور‌هاي ضعيف و كوچك مذاكره نمي‌كنند، بلكه با انگشت اشاره آنان را تنظيم مي‌كنند. اينكه وزير خارجه امريكا صدها ساعت مسافرت و نشست انجام مي‌دهد تا با ما چانه‌زني كند خود پيروزي است. اين پيروزي زماني فهميده مي‌شود كه روند تحولات ايران از جنگ‌هاي ايران و روس تا پايان پهلوي را بفهميم. آنگاه قدرت امروز ايران معنادهي خواهد شد.
3- ما پيروزيم چرا كه ظرفيت و عمق‌شناختي ملت ما افزون شد. آنان كه نظام را متهم به دوري از مذاكره يا خشونت‌طلبي يا غرب‌ستيزي مي‌كردند، اكنون خواهند ديد كه راهبرد نظام جمهوري اسلامي در مقابل نظام سلطه درست بوده است. كينه دنياي غرب با ايران و اسلام يك بار ديگر چشيده شد و ملت ايران با تواني مضاعف براي مبارزه دائمي عليه كفر و جهان بربريت آماده خواهد شد.
4- ما پيروزيم چرا كه به پايان خط خوشبينان داخلي نزديك مي‌شويم. طرفداران غرب اكنون در حال پاك كردن عرق شرم از چهره خويش هستند. مذاكرات مستمر يك سال گذشته و بهانه‌هاي غرب، صحنه انزواي غرب‌باوران داخلي است. اكنون آنان زمين‌گير شده‌اند و زبان در كام كشيده و به دنبال راهي براي حفظ آبروي از دست رفته خويش هستند.
آنان ديگر نخواهند گفت صحنه بين‌الملل صحنه بده و بستان است، بلكه مي‌پذيرند كه دشمني و كينه جهان استكبار با انقلاب اسلامي مسئله‌اي واقعي و معرفتي است.
5- ما پيروزيم كه اقتصاد مقاومتي بر زمين نخواهد ماند. آنان كه از رهيافت مذاكرات به دنبال تزئيني شدن اقتصاد مقاومتي مي‌گردند نااميد خواهند شد و مجدد به پاي تنها نسخه اداره اقتصادي كشور برخواهند گشت و اينگونه همه راه‌ها به سمت ايستادگي، خودكفايي و تلاش داخلي ختم خواهد شد.
6- ما پيروزيم چرا كه نسل امروز كشور و انقلاب يك بار ديگر بر ترديد‌هاي احتمالي نسبت به چرايي تصرف لانه جاسوسي خط بطلان خواهند كشيد و اثبات حقانيت انقلاب اسلامي از 1358 تا 1393 و تا آينده دور و دراز را خواهند فهميد.
7- ما پيروزيم و اكنون اين سخن بلند امام كه «ما چه بخواهيم و چه نخواهيم استكبار و صهيونيست‌ها در تعقيبمان خواهند بود» بهتر فهميده مي‌شود. امروز ثابت مي‌شود كه مسئله غرب با انقلاب اسلامي بر سر «وجود» آن است نه «حدود» آن.
8- ما پيروزيم كه نمايندگان مذاكره‌كننده ما هم منطق مذاكره را حفظ و هم راه‌هاي اعتمادسازي را طي نمودند و هم بر ايستادگي تأكيد كردند. اكنون تيم مذاكره‌كننده ما خود را در يك نبرد مقدس حس مي‌كند.
آنان امروز سند حقانيت و مظلوميت و ايستادگي اين ملت بزرگ را بسان پرچم برافراشته‌اند و اكنون ملت به آنان به عنوان رزمندگان پيروز خط مقدم نگاه مي‌كنند.
9- ما پيروزيم چرا كه در مكتب ما شكست بي‌معنا است. از امام آموختيم كه «سرانجام چنگ و دندان ابرقدرت را خرد خواهيم نمود يا پيروز مي‌شويم يا به پيروزي بالاتري كه شهادت است مي‌رسيم كه در مكتب ما هر دو پيروزي است.» عدم شكست در مكتب تشيع از جمله مسائلي است كه دشمن از درك آن عاجز است. اين همان رمزي است كه 35 سال است ما را سرپا نگه داشته و دشمن را نيز پشت در خانه ما علاف نموده است.
10- ما پيروزيم چرا كه روز سوم آذر را روز اميد نمي‌دانيم، بلكه روز خودباوري و روز پشت پا زدن به خوش‌بيني‌ها و روز قطع نگاه به بيرون كشور و روز وحدت و همدلي همه جريانات و مردم ايران مي‌دانيم. سوم آذر روزي است كه به قول امام (ره) بايد «بغض و كينه انقلابي‌مان را در سينه‌ها نگه داريم و با غضب و خشم بر دشمنان بنگريم و بدانيم كه پيروزي از آن ماست.» چرا كه «قرن بيست و يكم قرن اسلام است»، ان‌شاءالله
نظر شما