احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «تصور شیخ پولدارِ ولخرج و دلارهای نفتی و گازی را از ذهن‌تان دور کنید. الهلال عربستان تیم قابل احترامی است.
پرسپولیس نماینده ایران سه‌شنبه به یک «معجزه» نیاز دارد. به یکی از همان اتفاقاتی که در روزگار نوجوانی قبل از خواب خیالش را می‌بافتیم. این که بازیکن تیم ملی بشویم و ۱۰ دقیقه آخر برویم توی زمین و همه را مارادوناوار دریبل بزنیم و گل برتری تیم ملی را توی دروازه محمد الدعیه بکاریم. پرسپولیس به یک پیروزی ساده نیاز ندارد. به یک معجزه که هواداران قابش کنند و بزنند به دیوار خاطراتشان. مثل همان دربی ۳-۲. ۱۰ دقیقه. ۱۰ نفره.
اما الهلال حریف کاملاً قابل احترامی است. آنها یک باشگاه ۵۹ ساله هستند که در فوتبال عربستان ۵۹ جام را برده‌اند. لیگ، جام پادشاهی، جام ولیعهد، سوپرجام و... بیش از النصر و الاتحاد رقبای همیشگی‌شان. آنها با عنوان «تیم المپیک» به فوتبال عربستان اضافه شدند و سال بعد نام‌شان را به الهلال تغییر دادند و حالا «الزعیم السعودی» لقب گرفته‌اند: «رئیس عربستانی».
تیمی که فقط برای تبلیغ روی پیراهنش قراردادی بسته است که عدد و رقم هر سالش تقریباً هزینه تمام تیم‌های لیگ برتر ایران برای چند سال است! هر سال نزدیک به ۳۰۰ میلیارد تومان. شش ساله. این را از باقی درآمدهای باشگاه جدا کنید. با چنین پشتوانه مالی اما سعی نکرده‌اند به ولخرجی شهرت پیدا کنند. ساختار باشگاه منظم است و نگاهی به کادر فنی نشان می‌دهد که به فوتبال آسیا حرفه‌ای‌تر از این قصه‌ها نگاه می‌کنند.
رامون دیاز (سرمربی / اهل آرژانتین)
امیلیانو دیاز (دستیار اول / اهل آرژانتین)
خوان رومانازی (دستیار دوم / اهل آرژانتین)
دیمین پاز (آنالیزور / اهل آرژانتین)
فیلیپ آلوارو (بدنساز / اهل شیلی)
دانیل زادنکا (مربی دروازه‌بان‌ها / اهل رومانی)
مارسل فیرت (پزشک / اهل فرانسه)
الهلال عربستان در دهه ۷۰ میلادی هم ماریو زاگالو را به خدمت گرفت و هم روبرتو ریولینوی برزیلی را. برای این تیم هم ژائو پینتوی پرتغالی بازی کرده است هم کریستین ویلهلمسون سوئدی. آنها در رده‌بندی سپتامبر امسال بالاتر از گوانگ‌ژو و کاشیما و العین و... بهترین تیم آسیا معرفی شدند.
نواف تمیاط (۲۰۰۰)، یاسر القحطانی (۲۰۰۷) و ناصر الشمرانی(۲۰۱۴) سه بازیکن الهلالی هستند که با پیراهن این تیم بهترین بازیکن سال آسیا شده‌اند. مثل سامی الجابر که در سال ۲۰۰۱ بهترین بازیکن عرب شد. مثل محمد الدعیه که دروازه‌بان قرن آسیا شد. این اسم‌ها را بگذارید کنار یوسف الثنایان، عبدالله زبرماوی، عبدالله جمعان الدساری و... که اسطوره‌های باشگاه به شمار می‌روند.
هواداران این باشگاه وقتی کارت عضویت می‌گیرند، می‌توانند به همراه تیم به بازی‌های خارج از کشور بروند، دیدار ماهانه با بازیکنان داشته باشند و از تخفیف‌های فروشگاه‌های باشگاه بهره‌مند شوند. الهلال رسانه اختصاصی دارد و ورزشگاهی که ۶۸۷۵۲ نفر سکوهای آن را پُر می‌کنند.
قصدم آن نیست که بازی بسیار بد پرسپولیس در شکست ۴-۰ این تیم را توجیه کنم اما باید باور کنیم که حریف‌مان تیم بسیار خوب و قابل احترامی است. پرافتخار در غرب آسیا. قدرتمند و پرهوادار و با کارنامه‌ای که آنها را رئال مادرید آسیا می‌کند.
بازیکنان پرسپولیس حتی اگر به معجزه‌های فوتبال اعتقاد ندارند، باید به غرور هوادارانشان ایمان داشته باشند و برای یک بازی جسورانه به میدان بروند؛ بجنگند و پا سُست نکنند. فارغ از هر نتیجه‌ای که رخ می‌دهد. برای نام ایران بجنگید! این یک خواهش نیست؛ دستور یک ملت است!»