به گزارش خبرنگار رسانه خبرگزاری تسنیم، محمد مهدی فرقانی در نخستین نشست تخصصی بیستمین نمایشگاه بین‌المللی مطبوعات و خبرگزاری‌ها با موضوع آموزش و پژوهش در حوزه حرفه روزنامه‌نگاری اظهار داشت: به نظر می‌رسد ضرورت و انگیزه آموزش و پژوهش در حوزه روزنامه‌نگاری وجود ندارد و این موضوع جای تأمل و آسیب‌شناسی دارد.
وی افزود: ضرورت یا عدم ضرورت آموزش از زمانی‌های گذشته است و عدم نیاز به آن مثل انکار روشنی روز است. چرا که آموزش در هر رشته‌ای ضرورت انکارناشدنی است اما محل بحث آنجاست که در مورد کارآمدی یا عدم کارآمدی آموزش صحبت می‌شود.
فرقانی افزود: نزدیک 75 سال از نخستین دوره آموزش روزنامه‌نگاری در ایران می‌گذرد. سال 1318 نقطه آغاز این موضوع است که سازمان پرورش افکار در دوره آموزشی کوتاه مدت در دانشگاه تهران اقدام به برگزاری آموزش روزنامه‌نگاری کرد.
وی خاطر نشان کرد: تهران اولین شهر خاورمیانه است که دارای دانشکده علوم ارتباطات می‌شود و از این حیث از بسیاری از کشورهای خاورمیانه جلوتر است اما امروز از اغلب کشورها فاصله داریم. تعطیل این رشته‌ها و تبدیل آن به گرایش کمرنگ علوم ارتباطات در ذیل علوم اجتماعی در دانشگاه علامه طباطبایی از قوت آن کاست. این در صورتی است که مجتمع‌های آموزشی می‌توانند نیاز بازار کار به متخصصان این حوزه را برطرف کنند اما این اعتقاد وارد است که فارغ‌التحصیلان روزنامه‌نگاری کارآیی لازم را در عرصه مطبوعات ندارند.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی افزود: آموزش روزنامه‌نگاری امروز ما در قیاس با دهه 50 به ذات تفاوت معناداری ندارد اما انقطاع رابطه محیط‌های مطبوعاتی با محیط‌های آکادمیک به خوبی به چشم می‌خورد. این رابطه پس از انقلاب اسلامی به کلی قطع شد و آسیب روزنامه‌نگاری همین است که یک دانشجوی این رشته تا پایان سال‌های تحصیل حتی یک بار یک تحریریه را نمی‌بیند و این نشانه توسعه‌نیافتگی است. این رابطه گسسته است و تا پیوند برقرار نشود کار پیشرفت نمی‌کند.
وی بیان کرد: زیرساخت‌ها و زمینه‌هایی که آموزش و پژوهش در حرفه روزنامه نگاری را کارآمد می‌کند باید مشخص شود و در غیاب رابطه دانشگاه و موسسات رسانه‌ای نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم.
انتهای پیام/