ايلنا| علي‌اصغر زرگر، تحليلگر اقتصادي-سياسي درباره رقابت ايران و روس‌ها براي به دست آوردن بازار گاز اروپا با توجه به مزيت ايران در غير سياسي عمل كردن در مباحث اقتصادي اظهار داشت: دو موضوع در رابطه با صادرات گاز ايران بايد لحاظ و مدنظر قرار گيرد از جمله اينكه ما كشور وسيعي با حدود 80 ميليون نفر جمعيت هستيم كه مناطق سردسيري داريم و بخش عمده انرژي خانوارها از گاز تامين مي‌شود يعني ما ميزان زيادي از گاز استحصالي خودمان را از منطقه خليج‌فارس و مناطق ديگر بعد از پالايش به مصرف خانوار يا توليد برق مي‌رسانيم، بنا بر اين هنوز منبع مطمئن صادرات گاز نيستيم.
وي افزود: ما هنوز منبع قابل اطمينان و مازادي از گاز كه بتوانيم  با ثبات صادر كنيم، نداريم اما آنچه واضح است نگاه‌مان براي صادرات گاز بيشتر به شرق و آسياست. زرگر تصريح كرد: با توجه به اين امر ارسال گاز به شرق آسيا از مسير خط لوله پاكستان و هند نيز با وجود مخالفت امريكايي‌ها افقي دوردست است. وي با اشاره به اينكه در دنياي كنوني ارسال گاز از مسير خط لوله پرهزينه است، گفت: اكنون كشورهاي صادر‌كننده گاز از طريق تانك‌هاي كروي و به صورت سي‌ان‌جي و ال‌پي‌جي اقدام به صادرات گاز مي‌كنند. همان كاري كه الجزاير و به صورت گسترده‌يي قطر انجام مي‌دهند. اين تحليلگر اقتصادي سياسي خاطرنشان كرد: اروپا بازار مناسبي است و به ما هم دور نيست اما در عين حال روسيه يكي از كشورهايي است كه از زمان‌هاي قديم گاز اروپا را به صورت دايمي تامين كرده است. بنابراين ارسال گاز به اين قاره نياز به ديپلماسي فعال، سرمايه زياد و تكنولوژي بالا دارد. وي بيان كرد: خط انرژي مسير شمال كشور يا عراق و سوريه به اروپا نيز جايي است كه امريكا آنها را يكي از اهداف براي كنترل عراق و سوريه در نظر گرفته است. زرگر تاكيد كرد: ايران با توجه به اين عوامل و همچنين به دليل مصرف بيش از اندازه براي توليد برق و مصرف خانگي و نيز به خاطر نياز به سرمايه‌گذاري و تكنولوژي بالا هنوز كشور توليد‌كننده و صادركننده با ثباتي نيست لذا اروپا با وجود استفاده‌هاي سياسي روسيه اجبارا بايد گاز خود را از اين كشور تامين كند ضمن اينكه هزينه هنگفت و تكنولوژي مورد نياز براي استحصال و ترابري گاز را هم بايد در نظر گرفت.