به گزارش   سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران ، این شهر کوچک تا اواسط دهه 60 میلادی به عنوان ملکی خصوصی برای این معدن بزرگ که 3 درصد تولید مس جهان را انجام می دهد شناخته می شود که در این سالها با توجه به تغییر شیوه حکومتی در این کشور به نظام سوسیالیستی، انحصار این معدن به دست دولت افتاد و شهر توسط دولت وقت که 15 هزار نفر جمعیت داشت، تخلیه گردید.
این شهر علیرغم امکاناتش تا سالها خالی از سکنه بود و تنها برخی پیمانکاران دولتی آنهم به صورت گاه و بی گاه در آن سکنی می گزیدند تا اینکه در سال 1996 میلادی، دولت شیلی آن را به عنوان میراثی ملی عنوان کرد و در سال 2006 میلادی، نام این شهر به دلیل زیبایی دست نخورده اش در یونسکو به ثبت رسید.
برخی تصاویر فوق، وضعیتی از روزهای شلوغ شهر سیول در دهه های 50 و 60 می باشد.