کاروانی که با وجود مشکلات اقتصادی فراوان و تحریم های بی رحمانه، تدبیر مناسبی انجام داد و با فرستادن گروهی کیفی به این مسابقات، بی نظیر ترین نتیجه بعد از انقلاب را رقم زد و همچنین امید به آینده را در دل همه ورزش دوستان زنده کرد.
ایران در این دوره از مسابقات برخلاف دوره گذشته که به دلیل بودجه مناسبی که در اختیار داشت و توانست بیشترین تعداد ورزشکار را به گوانگجو اعزام کند و در 31 رشته ورزشی حضور پیدا کند، با بودجه ای به مراتب کمتر و تحریم هایی به شدت بیشتر در 26 رشته و با 95 نفر کمتر نسبت به دوره قبل راهی اینچئون کره جنوبی شد و نتیجه ای بی نظیر را نسبت به ادوار گذشته حتی سال 2010 از خود به ثبت رساند.
ما در مسابقات گوانگجو موفق به کسب 20طلا، 14 نقره و 25 برنز شدیم و با رده چهارمی در جدول توزیع مدال ها به کار خود پایان دادیم. اما در این دوره و در حالی که به دلیل مشکلات فراوان انتظار عملکرد فوق العاده ای از کاروان اعزامی نداشتیم، اما توانستیم با کسب یک طلا و 4 نقره بیشتر نسبت به سال 2010 نتیجه فوق العاده ای را رقم بزنیم.
البته در تعداد مدال های برنز در گوانگجو بهتر کار کردیم و 8 مدال بیشتر نسبت به اینچئون کسب کردیم. اما همان طور که می دانید در مسابقاتی مثل المپیک و بازی های آسیایی شما اگر 100 مدال برنز داشته باشید ولی طلایی کسب نکنید، پایین تر از کشوری قرار خواهید گرفت که هیچ برنزی نگرفته اما فقط یک طلا بدست آورده است. با این تفاسیر کاروان اعزامی ما از لحاظ مرغوبیت مدالی عملکرد خیلی خوبی بر جای گذاشت.
اگر تعداد نفرات اعزامی ما مانند دوره گذشته بود، حتی می توانستیم در تعداد مدال های برنز هم رکورد شکنی کنیم. اوج کار ایران در بازی های آسیایی، درخشش خیره کننده بانوان ما در این مسابقات بود. همیشه یکی از مهم ترین مشکلات ایران در مسابقات جهانی عدم کسب مدال توسط بانوان بود که باعث می شد ایران در جدول مدال ها از بقیه تیم ها عقب بماند، که این به هیچ وجه تقصیر ورزشکاران بانوی ما نیست. چون هم توجهی به ورزش بانوان در گذشته نمی شده و هم اینکه در خیلی از رشته ها اجازه حضور نداشتیم.
اما نگاه ویژه دولت یازدهم به ورزش بانوان نشان داد این عزیزان هم استعداد فوق العاده ای دارند و اگر به آنها توجه شود می توانند دست به کارهای بزرگی بزنند. کسب 2 طلا، 7 نقره و 7 برنز پیشرفت خیره کننده خانم های ایرانی را نسبت به گذشته نشان می دهد.
همچنین ما در این مسابقات در یک سری رشته ها که هیچ وقت امیدی به آن نداشتیم به قدری خوب کار کردیم که تحسین بزرگان آسیا را هم در پی داشت و به علاوه اینکه یک جورایی کسب مدال در این بازی ها بیش تر به دل ما چسبید.
طلا در کامپوند و دوچرخه سواری بخش کایرین یا طلای نجمه خدمتی در تیراندازی، اولی والیبالیستها در بازی های آسیایی که بی سابقه بود و یا کسب نشان نقره در شمشیر بازی تیمی که بعد از مدت های مدید اتفاق افتاد و... به گفته خیلی از کارشناسان داخلی و خارجی در این دوره از مسابقات آسیایی، کره جنوبی به شدت از امتیاز میزبانی خود در داوری ها استفاده کرد و در خیلی از رشته ها حق دیگر کشورها را خورد تا به زور برای ورزشکاران خودش مدال جمع کند.
ایران یکی از کشورهایی بود که به شدت از این بابت ضربه خورد. سعید عبدولی و مجتبی کریم فر در کشتی، سجاد عباسی در ووشو، تیم بسکتبال، سجاد مردانی و اکرم خدابنده در تکواندو، فقط تعدادی از ورزشکاران ما بودند که اسیر ناداوری های کره ای ها شدند و نتوانستند به نتیجه ای که حقشان بود برسند و شاید اگر برای این ورزشکاران حق به حقدار می رسید ما الان می توانستیم رتبه چهارمی خود در دوره قبل را تکرار کنیم که این طور نشد. در رشته های رزمی شاهکار کردیم و در اکثر آن ها نتیجه ای خارق العاده کسب شد.
در ورزش های تیمی به جز هندبال در بقیه رشته های مدال آور موفق بودیم و عملکرد بهتری نسبت به دوره قبل از خود نشان دادیم. اما در دوومیدانی و وزنه برداری آن طور که باید و شاید ظاهر نشدیم و موفق عمل نکردیم. با ارزش ترین دستاوردی که از بازی های آسیایی می شد دریافت کرد، این نکته بود که ایران در حال شکوفایی در ورزش هایی است که پیش از این هیچ امیدی به آن نبوده و این فقط و فقط با نگاه ویژه دولت و کلید طلایی دکتر روحانی میسر می شد و باعث گشت بهترین نتیجه تاریخ ایران در بازی های آسیایی بعد از انقلاب اسلامی بدست آید.
نظر شما