براساس آمارهای رسمی وزارت علوم، در سال گذشته، حدود 75 هزار دانشجو در دانشگاه‌های دولتی به مراکز مشاوره مراجعه کرده‌اند و بعد از مسائل تحصیلی، مسائل ارتباطی و روان‌شناختی بیشترین دلیل مراجعه دانشجویان به مراکز مشاوره دانشگاهی است.

با این که در بسیاری از دانشگاه‌های کشور، مراکز مشاوره دانشگاهی به طور رایگان به دانشجویان، خدمات ارائه می‌کنند، ولی اگر پای درددل دانشجویان بنشینید، اغلب آنها گلایه دارند در این مراکز، کمک چندانی به آنها نمی‌شود. در بسیاری از موارد، نگاه اداری و کارمندی به مراکز مشاوره دانشگاهی وجود دارد و افراد شاغل در این مراکز، اوضاع روحی و روانی دانشجوی مستاصل را پیگیری نمی‌کنند.

استفاده از مشاوران کم‌تجربه، ارائه راه‌حل‌های غیرکاربردی و دنبال نکردن وضعیت روحی و روانی دانشجو باعث شده خیلی از دانشجویان، عطای مراجعه به مراکز مشاوره دانشگاهی را به لقایش ببخشند و حتی برای رفع ناآرامی‌های درونی خود به مراکز مشاوره خارج از دانشگاه‌ها مراجعه کنند.

بخش تلخ‌تر قضیه اینجاست که در بسیاری از دانشگاه‌های غیردولتی، حتی ردپایی از همان خدمات نصفه و نیمه مراکز مشاوره دانشگاهی هم موجود نیست و دانشجوی سال اولی در این دانشگاه‌ها، هیچ پناهگاهی برای تخلیه روانی ندارد.