ادامه یادداشت یک: در نتیجه کالاهایی که به‌واسطه قاچاق وارد کشور می‌شوند، به دلیل اینکه حقوق ورودی را پرداخت نمی‌کنند، با قیمت تمام‌شده کمتری به دست مصرف‌کننده می‌رسند. در حال حاضر تاثیر قاچاق بر تولیدات داخلی به گونه‌ای چشمگیرشده است که رقابت نابرابری را در این عرصه شاهد هستیم.و قاچاق بازار را به تسخیر و تولید کنندگان را به زانو در آورده است. لازم است در میان مردم فرهنگ سازی كنیم که تا آنجا که می‌توانند کالای قاچاق کمتر بخرند. بدانیم با خرید هر کالای خارجی و قاچاقی ، در واقع یک کارگر ایرانی را بیکار می‏کنیم. بر اساس آمارهای موجود، متوسط هزینه مورد نیاز جهت ایجاد اشتغال برای یک نفر در صنایع نساجی در حدود 25 درصد از متوسط هزینه ایجاد اشتغال یک نفر در کل صنعت کشور می‌باشد. آنگونه که آمارها می گوید، سالانه حدود 2 میلیارد و 600 میلیون دلار پوشاک به سمت ایران هدایت می شود درحالیکه ۲۰ هزار واحد صنفی دوزندگی در ایران فعالیت دارند و این واحدها برای ۳۰۰هزار نفر شغل ایجاد کرده است که مجبورند در شرایط نابرابر با برندهای خارجی رقابت کنند. کشورهایی که مشکل اشتغال دارند، توانستند با گسترش این صنعت، اشتغال خود را به ظرفیت تکمیل برسانند. اما اکنون که تحریم ها در حال کم رنگ شدن هستند، در صورت حمایت، صنعت نساجی می تواند ضمن شکوفایی رونق اقتصادی را به همراه آورد. صنعت نساجی برای ادامه حیات خود و پویایی در تولید نیاز به حمایت جدی دولت دارد و در صورت عدم حمایت چه بسا بسیاری از واحدهای نساجی کشور به تعطیلی کشیده شود. در سال‌های دور، ایران یکی از صادرکنندگان مطرح پنبه به شمار می‌آمد اما در حال‌ حاضر بخش اندکی از نیاز واحدهای نساجی را تأمین می‌کند. باید تأمین مواد اولیه نساجی مانند پنبه، ویسکوز و پلی‌استر از سوی دولتمردان و متولیان صنعت و کشاورزی ساماندهی شود.به هرحال صنعت نساجی و پوشاک امروزه یکی از صنایع درآمد زا در دنیاست ؛ امید است توجه به پتانسیل بالای صنعت نساجی در رفع نیازهای داخلی کشور، به کارگیری مدیران شایسته، تامین مالی، تجهیز کارخانه ها به ماشین آلات پیشرفته، نظارت بر واردات و جلوگیری از قاچاق بی رویه، به کارگیری نیروهای متخصص و آموزش دیده در پیشبرد اهداف این صنعت مورد توجه قرار گیرد تا چرخه های فعالیت اقتصادی در صنعت نساجی تکمیل شود.

 فاطمه رحیمی