بلوار بویراحمد در شهر یاسوج را که تا انتها برویم یک‌دفعه شهر تمام می‌شود و تا چشم کار می‌کند کوه و جنگل است. قسمت‌هایی که به شهر وصل است مزارع گندم و کشاورزی است که سنگ‌چین‌های دور و قواره بندی زمین‌ها خبر از ساخت‌وسازهای قریب‌الوقوع می‌دهد.
کمتر از صد متر که جلو می‌رویم دیواری کشیده شده که مشخص می‌کند از اینجا به بعد منابع ملی آغاز شده و ویژگی این مکان بالادستی آن است؛ به این نقطه که می‌رسیم شهر یاسوج زیر پای ماست و همه‌جا به‌خوبی دیده می‌شود اما کمی بالاتر که می‌رویم با اینکه ارتفاع بیشتر می‌شود اما درختان بلوط آنقدر درهم‌تنیده‌اند که جز آسمان هیچ‌چیزی دیده نمی‌شود. مگر اینکه به‌سختی زاویه خاصی پیدا کرد که شهر را از پشت درختان دید.
صبح زود است بااین‌حال جمعیت زیادی عصابه‌دست و کوله‌پشتی به دوش مرز شهر و کوه را رد می‌کنند و پیاده‌روی خود در جنگل‌های بلوط را آغاز می‌کنند.
ازآنجایی‌که مسیر مناسب پیاده‌روی است و هر کسی نمی‌تواند با ماشین از اینجا عبور کند پس فرهنگی که بر این مکان حاکم است فرهنگ حامیان محیط‌زیست است و اثری از کیسه‌های پلاستیکی و بطری‌های نوشابه نیست. چندین مسیر ایجاد شده که هرکدام از یک سمت شهر سر در می‌آورد.
سکوهایی اطراف حکایت از آن دارد که منابع طبیعی مرزها را مشخص کرده ورزشکاران و طبیعت دوستان نیز آسوده‌خاطر از اینکه در ملک شخصی نیستند بالا می‌روند.
یک‌ساعتی پیاده‌روی ما را به جایی می‌رساند که دو دروازه آهنی در دو طرفش نشان می‌دهد اینجا زمین فوتبال است. درست کنار همین زمین خاکی فوتبال چهار قبر قرار گرفته که تاریخ‌های روی این قبرها نشان می‌دهد قدمتشان زیاد نیست. اولین قبر در 31 خرداد 94 ساخته شده و چهارمین قبر مربوط به بهمن 94 است.
دو جای قبر خالی نیز در امتداد این قبرها وجود دارد که البته با توجه به اینکه در استان کهگیلویه و بویراحمد متداول نیست که تا قبل از اینکه کسی بمیرد قبر بسازند یا مکان احداث قبر دایر کنند این خود مسئله عجیبی است.
وجود این چهار قبر در این فضا پرت دور از شهر هم عجیب و هم غم‌انگیز است. یکی از شهروندانی که در حال پیاده‌روی است می‌گوید: جای تعجب دارد که مکان به این زیبایی را به قبرستان تبدیل کرده‌اند.
ا.ظفری می‌افزاید: هرروز این مسیر را برای پیاده‌روی طی می‌کنم و امیدوارم این مسئولان تکلیف این قبرستان را مشخص کنند و به‌ طور مشخص امیدوارم این قبرستان گسترش پیدا نکند.
وی اضافه می‌کند: شهر یاسوج اگر جنگل‌هایش را نداشته باشد چیزی ندارد و مسئولان حق ندارند این‌چنین از منابع ملی بذل و بخشش کنند.
خانمی می‌گوید: احترام مردگان واجب است ولی امیدوارم مسئولان بدانند اجازه ندارند زندگی زنده‌ها و نسل‌های آینده نیز در نظر بگیرند.
ثریا احمدی اضافه می‌کند: وقتی اینجا قبرستان شود کم‌کم آن‌هایی که همواره در کمین منابع ملی هستند در چشم به هم زدنی درختان را به بهانه همین آب و برق و گاز و جاده قطع می‌کنند و سر جای این درختان ویلا و آپارتمان می‌کارند.
شهروند دیگری می‌گوید: مسئولانی که بدون انجام کار کارشناسی یک زمین را واگذار می‌کنند الآن باید پاسخگو باشند. مگر می‌توان بعد از خاکسپاری نبش قبر کرد.
داوری یکی دیگر از شهروندانی است که در حال پیاده‌روی است می‌گوید: اگر این مصداق جنگل خواری و کوه خواری نیست پس چه نامی می‌توان روی آن گذاشت. چطور مسئولان می‌توانند ادعا کنند پشت این موضوع زد و بندی صورت نگرفته است.
برای پیگیری موضوع با مدیر منابع طبیعی و معاونش تماس گرفته و حتی پیامک ارسال کردیم که پاسخی دریافت نکردیم. اداره کل گردشگری و میراث فرهنگی نیز با بیان اینکه این تفرجگاه در حوزه شهر واقع شده از ما خواست از مراجع دیگری موضوع را دنبال کنیم.
فرماندار بویراحمد با بیان اینکه در جریان کامل ماجراست می‌گوید: به نظر شورای تأمین استان و شهرستان ایجاد این قبرستان از اول بدون اجازه بوده است و حالا هم نباید توسعه داده شود.
محمدکاظم نظری می‌افزاید: نظر مجموعه دولت این است که نباید این قبرستان توسعه یابد و اما متأسفانه برای ایجاد این قبرستان مکاتباتی انجام‌ شده که یکی از سازمان‌ها گفته ایجاد این قبرستان بلامانع است که مردم به استناد همان مکاتبه قبرستان را دایر کرده‌اند.
وی می‌گوید: منابع طبیعی پس از اعتراض عمومی نسبت به این قبرستان، شاکی این پرونده شده است؛ اما مردم چون جای دیگری برای ایجاد قبرستان ندارند، مُصراند که همین‌جا مردگانشان را به خاک بسپارند.
وی تأکید می‌کند: این مسیر تفریح مردم است و در میان جنگل‌های بلوط واقع شده و مکان مناسبی برای ایجاد قبرستان نیست.
نظری یادآور می‌شود: شهرداری و شورای شهر باید مشکل مردم را حل کنند و جایی که ویژگی‌های لازم برای ایجاد قبرستان را داشته باشد در اختیار آن‌ها قرار دهند.
این در حالی است که عزمی در میان اعضای شورای شهر برای پیگیری این موضوع وجود ندارد. ظاهراً پیوند خوردن این مسئله با مسائل قومی و قبیله‌ای اعضای شورا را بر آن داشته تا در این موضوع مهم سکوت کنند و در این میان تنها برخی اوقات اظهارنظرهای کلی از هدایت امیری رئیس سابق شورا شنیده می‌شد که حتی در آخرین روز ریاستش بر شورا و هنگامی‌که جایگاه خود را تحویل می‌داد بازهم موضوع قبرستان‌ها را پیش کشید و گفت: با روند فعلی همه نقاط خوب و دلپذیر شهر یاسوج به قبرستان تبدیل می‌شود.
او تأکید کرد: باید هر چه سریعتر برای تجمیع قبرستان‌ها کاری انجام شود، چراکه یکی از بحران‌های آینده نبود قبرستان است و زنگ خطر آن‌هم به صدا درآمده است.
عضو دیگر شورای شهر که البته بنا به همان دلیل خواست نامش گفته نشود نیز اظهار کرد: اهالی معصوم‌آباد یاسوج موضوع قبرستان را پیگیری کردند و ایراد از شهرداری و دستگاه‌هایی است که با علم به اینکه این منطقه تفرجگاه عمومی است برای ایجاد قبرستان مجوز داده است.
وی می‌گوید: چرا شهرداری باید مجوز بدهد و بعد که مجوز داد چرا باید جلوی آن را بگیرد. مگر شهرداری نمی‌داند مسئله قبرستان برای مردم چقدر مهم و حساس است و آیا می‌توان با کسی که عزیزش را از دست داده نشست و بحث کرد که چون اینجا گردشگاه و مکان پیاده‌روی است پس شما عزیزت را جای دیگری دفن کن؟
وی اضافه می‌کند: این زمین‌ها منابع ملی هستند و به‌صورت شخصی و برای کار شخصی نمی‌توانستند آن را تصرف کنند و از آنجایی‌که موضوع فرهنگی است و نیاز به فرهنگ‌سازی هم دارد باید حساب شده عمل کنند.
این عضو شورای شهر یاسوج تأکید کرد: اگر واقعاً عزم جدی برای متوقف کردن توسعه این قبرستان‌ها و سایر قبرستان‌های خانوادگی شهر یاسوج وجود دارد باید شهرداری زمین مشخص کند و در کنار آن زیرساخت‌های لازم را برای ایجاد قبرستان فراهم کند تا مردم راغب شوند مرده‌هایشان را به قبرستان‌ها ببرند.
این عضو شورای شهر گفت: متأسفانه مدیران مسئله به این مهمی را قومی و قبیله‌ای کرده‌اند و نمی‌دانند اگر هر طایفه بخواهد برای خود یک قبرستان احداث کند دیگر چیزی از این شهر باقی نمی‌ماند چراکه هرروز شاهد رشد قارچ گونه این قبرستان‌ها هستیم.
6110