صاحب‌خبر - هفتادوسومین جشنواره فیلم ونیز با نمایش فیلم«76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی»، برای بزرگداشت این فیلمساز جهانی آغاز به کار کرد. شامگاه دهم شهریورماه، تالار بزرگ دارسنا ونیز در ایتالیا، میزبان فیلمسازان، منتقدان، ستاره‌های سینما و مدیران دیگر جشنواره‌ها از سراسر جهان بود که گردهم آمده بودند تا در نمایش ویژه افتتاحیه این جشنواره با یاد عباس کیارستمی شرکت کنند. این مراسم با اکران دو فیلم کوتاه نمایش داده نشده از عباس کیارستمی همراه بود. «مرا به خانه ببر» فیلم سیاه و سفید 16 دقیقه‌ای و یک بخش از فیلم «24 فریم» که کیارستمی مراحل پایانی آن را در طول دوره درمان در بیمارستان و منزلش به پایان رسانده بود، دو اثری بودند که نمایش آنها با استقبال و ابراز احساسات تماشاگران همراه شد. پیش از نمایش فیلم «76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی»، آلبرتو باربرا – رئیس جشنواره ونیز- از عباس کیارستمی یاد کرد و از تفاوت او با دیگر فیلمسازان به لحاظ نوع فیلم‌سازی‌ و تنوع کاری و چرایی برگزاری بزرگداشتی در این سطح، سخن گفت. سپس احمد کیارستمی – فرزند عباس کیارستمی – با دعوت از سیف‌الله صمدیان، کارگردان فیلم 76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی، برای سخنرانی به خاطرات حضورش در سال 2005 مراکش سر کلاس فیلمسازی عباس کیارستمی و مارتین اسکورسیزی برای دانشجویان مراکشی و امریکایی اشاره و از رابطه خاص این دو فیلمساز بزرگ سینمای جهان یاد کرد. کیارستمی گفت، تنها کسی را که در دنیا می‌شناختم که می‌توانست کاری کند که برای بزرگداشت پدرم چه در ونیز چه در سایر نقاط جهان، فیلم شایسته‌ای از او داشته باشیم، سیف‌الله صمدیان بود؛ همان‌طور که قبلاً در پاریس در مراسم بزرگداشت پدرم هم گفتم، عباس کیارستمی در سفرهای داخل و خارج از ایران و برنامه‌های مشترک با صمدیان، معتقد بود مقابل دوربین او حضوری آسوده، با اطمینان و آرامش دارد. در شرایطی که اصولاً از مقابل دوربین کسی بودن پرهیز می‌کرد و معذب بود. او اضافه کرد: همین نوع شناخت باعث شد، مطمئن باشم حتی اگر شرایط زمانی درخواست برای ساخت چنین فیلمی مناسب نباشد، می‌توانم از صمدیان بخواهم از تصاویر مربوط به این سال‌ها، فیلمی را در این مدت محدود زمانی آماده کند. در ادامه سیف‌الله صمدیان – فیلمساز و عکاس – گفت: هم خوشحالم که اینجا هستم هم خوشحال نیستم. خوشحالم از اینکه به نام سینما دور هم جمع شدیم و یک فیلم می‌بینیم و خوشحال نیستم که این فیلم به نام کیارستمی است و اصلاً دوست نداشتم این فیلم به نام او و به یاد او باشد. صمدیان عنوان کرد: امروز نمی‌خواهم حتی یک کلمه درباره کیارستمی، خاطرات سه دهه رفاقت و همکاری با او صحبت کنم؛ اما فکر می‌کنم همه حرف‌های پنهان در ذهن و قلب و روح من در تک‌تک پلان‌های این فیلم نفوذ کرده است. اگر نیست، از ضعف من است و اگر هست مطمئن باشید از قدرت من نیست؛ حتماً از قدرت انرژی حضور کیارستمی در لحظات ثبت شده در دوربین است که به این فیلم امکان ساخته شدن داد. دبورا یانگ – منتقد و نویسنده سرشناس نشریه ورایتی که سال‌ها دبیر جشنواره تائورمینا در ایتالیا بوده است، هم درباره این فیلم با اشاره به اینکه گزارشی برای آن خواهد نوشت، گفت: اصلاً فکر نمی‌کردم فیلمی درباره کیارستمی ببینم که همه حساسیت‌ها و ویژگی‌های فیلمسازی کیارستمی در آن رعایت شده باشد. همچنین یکی دیگر از منتقدان قدیمی ایتالیا اعلام کرد که جشنواره ونیز بهترین انتخاب را برای شروع داشت و زیباترین شکل از شروع یک جشنواره را شاهده بوده است.∎​