جواد مجابي يك شخصيت ممتازفرهنگي به معناي واقعي است. نخستين بار با نام او در دهه چهل كه تازه توجهم به فعاليت‌هاي هنري جلب شده بودم، آشنا شدم. اما در آن زمان نتوانستم با كارهايش رابطه برقرار كنم. فضاي ادبي و هنري آن روزها هنوز متاثر از واقع‌گرايي ايدئولوژيك سال‌هاي سي بود و براي جوان تازه كاري مانند من كه در هنر و ادبيات بيشتر دنبال شعار و انعكاس افسردگي‌هاي سياسي بودم كارهايي از جنس مجابي كه با زباني ديگر مسائل اجتماعي را بازگو مي‌كرد زياد قابل درك نبود. با زبان او سال‌ها غريبه ماندم و زمان زيادي كشيد تا با آن رابطه پيدا كنم.
سال 84 با خود او از نزديك آشنا شدم، يك بارهم براي گفت‌وگويي درباره عكس‌هاي خودش به خانه‌اش رفتم. آن موقع ديگر هيجانات جوانسالي در من فروكش كرده بود و به واسطه تحصيلاتم در رشته گرافيك، تجربيات و ارتباطاتم با دنياي عكاسي و مطالعه در زمينه‌هاي مختلف افراد را بيشتر شناخته بودم و طبيعتا مجابي هم ديگر براي من علاوه بر اينكه شاعر، نويسنده و طنز‌پرداز بزرگي بود يكي از سالم‌ترين منتقدان هنرهاي تجسمي و به خصوص نقاشي به شمار مي‌آمد. مي‌دانستم عكاسي را به عنوان يك فرم هنري، خوب مي‌شناسد و احاطه گسترده‌اي بر هنرهاي تجسمي دارد. شناخت بيشتر او، شخصيت فرهنگي استواري از او در ذهنم ساخته بود.
او را معمولا در نمايشگاه‌هاي آثار تجسمي مي‌ديدم و معمولا همراه همسرش كه كمتر در چنين جاهايي بدون او حاضر مي‌شود. هميشه طرز لباس پوشيدنش و رنگ‌هاي زنده‌اي كه براي لباس انتخاب مي‌كرد برايم جذاب و معنا‌دار بود. در واقع نشانه‌اي بود از عشق و شور وافري كه به زندگي دارد.
اگر اشتباه نكنم سال 89 در جريان سميناري در مورد بررسي روانشناختي آثاري در زمينه‌هاي ادبيات و سينما در موسسه صبا اورا ديدم. كت و شلواري ساده پوشيده بود و بلوزي با رنگ‌هاي شاد بر تن داشت و مثل هميشه با كلاه لبه‌دارش و عصا. بعد از احوالپرسي خواهش كردم اجازه دهد عكسي از او بگيرم. با همان متانت مهربانانه هميشگي پذيرفت و همانجا كنار ديوار ايستاد تا اورا ثبت كنم. چند فريم گرفتم و از ميان آنها اين عكس را به عنوان پرتره او كنار گذاشتم. از گرفتن اين پرتره خوشحالم.
در عكاسي، در تعريف پرتره گفته مي‌شود عكسي است كه در آن عكاس مي‌كوشد به وجهي از شخصيت سوژه دست يابد و چيزي از درون او را از ديد خود به تصوير درآورد. پرتره صرفا عكس‌هايي با رنگمايه‌هاي جذاب، سايه‌روشن‌هاي زيبا و تركيب‌بندي‌هاي نا متعارف نيست، بلكه عكسي است كه ذهنيت و شناخت عكاس را از سوژه بيان مي‌كند. براي من به عنوان عكاس، اين عكس پرتره‌اي است از جواد مجابي. شخصيت فرهنگي اصيلي كه به هستي عشق مي‌ورزد و پر از شور و انرژي و هيجان زندگي است.