پخش سريال «پريا» به پايان رسيد؛ سريالي كه با حمايت وزارت بهداشت ساخته شده بود و قرار بود كه ذهنيت بينندگان تلويزيون را درباره ايدز تغيير دهد؛ مسئله‌اي كه به نظر مي‌رسد «پريا» در انجام آن موفق نبوده است و در نهايت همان تصور‌هاي قديمي از بيماري كه مبتلايانش را تا آخر عمر درگير خود مي‌كند در اذهان باقي ماند.
«جوان» به مناسبت پايان نمايش «پريا» نظرات چند منتقد تلويزيوني را درباره اين مجموعه تلويزيوني جويا شده است.
  
سريال ضعيف، بازي‌هاي ضعيف
سيدمحمد حسيني در گفت‌و‌گو با «جوان» با انتقاد از انتخاب موضوع ايدز در سريال «پريا» به دليل جامعيت نداشتن اين بيماري مي‌گويد: مگر چند نفر در جامعه ما درگير مسئله ايدز هستند كه برايش چنين سريالي ساخته شود، آن هم با چنين داستان از هم‌گسيخته و مفاهيم نامربوط؟
اين منتقد با بيان اينكه سريال داراي ضعف‌هاي متعددي از جمله ضعف بازيگري بود، ادامه داد: با وجود حضور بازيگران خوبي مانند محمود پاك نيت در اين سريال، بازي‌ها به شدت خام‌دستانه و ابتدايي بود. به نظر مي‌آمد اكثر بازيگران صرفاً براي گذران امور قبول كرده بودند، سر صحنه فيلمبرداري بيايند و الزامي در خود براي تمرين و حتي خوانش فيلمنامه نمي‌ديدند.
اين منتقد با اشاره به بازي پاك‌نيت در نقش پدر خانواده در اين سريال گفت: باز هم در اين سريال شاهد كاراكتر پدر بد در خانواده ايراني بوديم، بازي پاك‌نيت در اين نقش فراتر از نقش‌هاي قبلي اين بازيگر توانمند نبود، در حالي كه ما سال‌هاي گذشته نقش ماندگار پاك‌نيت را در سريال «روزي روزگاري» به كارگرداني امر الله احمدجو ديده بوديم. در پريا حتي ديگر بازيگران از نقش‌هاي قبلي خود ضعيف‌تر نيز ظاهر شده بودند.
 
حسيني با انتقاد از حركت دوربين و نورپردازي سريال پريا آن را باعث كلافگي تماشاگران دانست. اين منتقد همچنين درباره فيلمنامه و كارگرداني«پريا» گفت: نه در فيلمنامه و نه در كارگرداني هيچ دغدغه‌اي براي نشان دادن خانواده‌اي ايراني وجود نداشته است. فيلمنامه كاملاً بر اساس قواعد كليشه‌اي شكل گرفته و شخصيت‌ها دم دستي‌اند.
   
تلويزيون مردم را از ايدز مي‌ترساند
طهماسب صلح‌جو، فيلمنامه‌نويس و منتقد سينما و تلويزيون در گفت و گو با «جوان» مي‌گويد: از زماني كه بيماري ايدز در ايران مطرح شد تا امروز تلويزيون مردم را به شدت از اين بيماري ترسانده است و مردم تحت‌تأثير اين القائات تلويزيوني بيش از آنكه درك علمي از ايدز داشته باشند، از آن مي‌ترسند. به طوري كه حتي اگر در محله‌شان بگويند يك نفر دچار ايدز شده، حاضرند محل زندگي‌شان را نيز ترك كنند.
صلح جو با بيان اينكه تلويزيون تلاش كرده است تا مبتلايان به ايدز را افراد گناهكار و تبهكار نشان دهد، گفت: سريال پريا نيز بر همان اساس تبليغات قديمي تلويزيون درباره ايدز ساخته شده و تلاش نشده است تا تصوير جديدي از اين بيماري و مبتلايان به آن نشان داده شود. اين منتقد تلويزيوني مي‌افزايد: اين حجم از نشان دادن نااميدي باعث مي‌شود بيننده دچار يأس و آشفتگي ذهني شود.
اين فيلمنامه‌نويس پيشكسوت با اشاره به اينكه وظيفه درام نشان دادن مشكلات و معضلات با بياني شيرين و قابل فهم براي همه است كه در آن تلخي‌ها هم با شيريني به نمايش در مي‌آيند، مي‌گويد: هدف از ساخت سريال‌هاي تلويزيوني اين نيست كه مردم با ديدن آن از زندگي نا اميد شوند، سريال پريا، سريال جذابي نبود و در بيننده ايجاد تنش و افسردگي مي‌كرد. در اين سريال همه داد مي‌زنند، گريه مي‌كنند و جيغ مي‌كشند و اتفاق خوبي رخ نمي‌دهد.
صلح‌جو در پاسخ به اين سؤال كه با وجود اينكه وزارت بهداشت اسپانسر سريال پريا بوده است، آيا يك گروه مشاور پزشكي يا روانپزشكي به عنوان مشاور مي‌توانست به بهتر شدن سريال كمك كند، گفت: هيچ وقت يك پزشك يا روانپزشك نمي‌تواند مشاوره‌دهنده خوبي باشند چون آنها فقط به فكر نشان دادن بيماري هستند و درباره آن صحبت مي‌كنند ولي مردم مي‌خواهند وقتي تلويزيون مي‌بينند، انرژي بگيرند تا فردا پر انرژي سركار بروند. مردم دوست ندارند با ديدن بيماري‌ها اوقات خودشان را خراب كنند، مخصوصاً اينكه اكثريت جامعه ما زندگي سالمي دارند و دچار بيماري نيستند.
اين منتقد مي‌افزايد: نشان دادن چنين بيماري‌هايي و ترساندن تماشاگران باعث مي‌شود تا حس بيماري به جامعه القا شود و افراد سالم جامعه از ترس مبتلا شدن به بيماري دچار استرس شوند و همين موجب بروز بيماري‌هاي رواني در جامعه مي‌شود.
   
تلويزيون نبايد خود را وقف حفظ تابوها كند
محمد تقي فهيم، منتقد قديمي سينما و تلويزيون نيز در گفت‌و‌گو با «ايرنا»، درباره سريال «پريا» مي‌گويد: اين سريال تا حدي به موضوع بيماري ايدز پرداخت و كار درستي است، زيرا تلويزيون نبايد خود را وقف حفظ تابوها كند، تابوها خودساخته و سليقه‌اي و پيش پا افتاده‌اند. وي مي‌افزايد: تابوها بيخود بزرگ و مانع از خلاقيت هنرمندان شده‌اند.
اين منتقد ادامه مي‌دهد: دو سالي است كه تلويزيون با معضل ريزش مخاطب رو به رو بوده كه دليل آن كاهش بودجه، مديريت‌ها و تغيير مديريت كلان اعلام مي‌شد و همه اين عوامل دست به دست هم داد تا از داشتن سريال‌هاي مهم و جديد كم بهره باشد و به سوي كارهاي آيتمي و گفت وگومحور و استوديويي برود؛ در حالي‌كه مخاطب عام بيشتر خواستار ديدن سريال و مجموعه‌هاي نمايشي است.
فهيم با اشاره به كارگرداني سريال «پريا» مي‌گويد: سهيلي‌زاده قلاب ابتدايي خوبي را با صحنه‌هاي مهماني و مصرف مواد طراحي كرده است و هر چند فيلمنامه ضعف‌ها و حفره‌هايي دارد، چنگك‌هاي ابتدايي قوي بود.

وي همچنين در مورد شخصيت‌هاي اين سريال معتقد است: دو شخصيت اصلي يعني پريا و كيوان برخلاف كارهايی از اين دست تبديل به شخصيت شده و از تيپ عبور كرده‌اند؛ بقيه شخصيت‌ها در حد تيپ هستند ولي همين دو شخصيت كافي است.
محمد تقي فهيم مهم‌ترين ضعف پريا را تلاش براي آموزشي كردن آن مي‌داند و مي‌افزايد: اگر همان محور اوليه را پيش مي‌بردند، سريال دراماتيك و تفريح‌ساز بود و مسائل آموزشي در لايه‌هاي زيرين كار طرح مي‌شد، ولي از اواسط آن به آموزش تبديل شد.
سريال پريا با وجود نقد‌هايي كه بر محتوا و ساختار اين سريال وارد شده است، از جمله مجموعه‌هاي پر بيننده تلويزيون به شمار مي‌رود. اگرچه همكاري وزارت بهداشت با صداوسيما مي‌توانست به نتيجه بهتري از آنچه در پريا ديديم منجر شود، ولي حركت تلويزيون براي استفاده از ظرفيت‌هاي جديد در توليد مجموعه‌هاي نمايشي قابل تقدير است.