
به گزارش روزنامه دنیای خودرو، بر اساس آخرین جلسه کمیته ماده یک در مردادماه امسال، مقرر شده است با درخواست جمعیت هلالاحمر برای واردات 6 فروند بالگرد «BELL 412 EP» موافقت شود که این موضوع براساس نامه شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران بوده است.
در این کمیته که نمایندگان بانک مرکزی، اتاق تعاون، گمرک، ستاد مبارزه با قاچاق کالا، اتاق بازرگانی ایران، سازمان مدیریت، وزارت جهادکشاورزی و معاون وزیر صنعت (بهعنوان رئیس کمیته) حضور دارند، مواردی چون واردات ماشینآلات مستعمل برای راهاندازی خط تولید، ماشینآلات خاص که قابلیت ساخت داخلی ندارند و سایر اقلام موردنیاز برای کشور پس از استعلام از عدم امکان ساخت داخل، مجوز ورود به کشور را اخذ میکنند.
معرفی بالگرد آمریکایی
«Bell 412»، یک بالگرد کاربردی دو موتوره از خانواده «Huey»، ساخته شرکت «Bell Helicopter» است. این بالگرد، نسخه ارتقایافته مدل «Bell 212» است که تفاوت اصلی آن با این نسخه، پرههای روتور کامپوزیتی آن است. توسعه این بالگرد از اواخر دهه 70 میلادی و با تبدیل دو فروند «Bell 212» به نمونههای اولیه «Bell 412» آغاز شد. در این عملیات، یک روتور چهارتیغه با قطر کوچکتر، جایگزین روتورهای دوتیغه قبلی شد. نسخه اولیه «Bell 412»، برای نخستین بار در ماه اوت 1979 میلادی به پرواز درآمد. مدل اولیه، موفق به کسب گواهینامههای لازم در ماه ژانویه سال 1981 و فروش و تحویل در همان تاریخ شد.
مدل «412»، بعدها در نسخه «412SP» با عملکرد خاص، دارای قابلیتهایی چون ظرفیت سوخت و حمل وزن بیشتر و همچنین انتخاب چیدمان صندلی به انتخاب مشتری عرضه شد. اما در سال 1991، «412HP» با عملکرد بهتر و سرعت بیشتر جایگزین خط تولید «412SP» شد.
تنوع مدلها
نسخه تولید فعلی، «412EP» است که به یک سیستم دیجیتال کنترل پرواز خودکار مجهز شده است. در سال 2013، شرکت بالگردسازی «Bell»، نسخه «412EPI» را معرفی کرد که نسبت به نسخه قبلی از مزیتهایی چون سیستم کنترل الکترونیکی موتور و همچنین کابین شیشهای شبیه مدل «Bell429» برخوردار بود. همچنین، از یک صفحه نمایش لمسی برای سیستم ناوبری این بالگرد استفاده شده بود. تا امروز، بیش از 700 مدل از این بالگرد ساخته شده است.
اپراتورهای نظامی و دولتی
«Bell 412» توسط اپراتورهای خصوصی و تجاری استفاده میشود. این بالگرد در صنایع نفت، نظامی و همچنین در میان نیروهای امنیتی بهخصوص پلیس، بسیار محبوب است. از کاربران نظامی این بالگردها میتوان به نیروی هوایی الجزایر، نیروی هوایی آرژانتین، وزارت دفاع بوتسوانا، نیروی هوایی کامرون، نیروی هوایی کانادا، نیروی هوایی شیلی، نیروی دریایی کلمبیا، نیروی هوایی جمهوری دومینیکن، نیروی هوایی السالوادور، نیروی هوایی اریتره، نیروی هوایی غنا، نیروی هوایی گواتمالا، وزارت دفاع گویان، نیروی هوایی هندوراس، ارتش و نیروی دریایی اندونزی، ارتش ایتالیا، وزارت دفاع جامائیکا، وزارت دفاع لسوتو، نیروی هوایی مکزیک، نیروی هوایی هلند، نیروی هوایی نروژ، ارتش و نیروی هوایی پاکستان، نیروی هوایی و دریایی پرو، نیروی هوایی فیلیپین، نیروی هوایی عربستان سعودی، نیروی هوایی و گارد ساحلی کرهجنوبی، نیروی هوایی سریلانکا، نیروی هوایی و پلیس تایلند، گارد ساحلی ترکیه، نیروی هوایی امارات متحده عربی، نیروی هوایی بریتانیا، ارتش و نیروی دریایی ونزوئلا و همچنین نیروی هوایی زیمباوه اشاره کرد.
کشورهای استرالیا، برزیل، کانادا، جمهوری چک، فنلاند، ایتالیا، ژاپن، اسلوونی، مقدونیه و ایالات متحده آمریکا نیز از اپراتورهای دولتی این بالگرد بهشمار میروند.
ویژگیهای کلی
این بالگرد توانایی حمل یک تا 2 خلبان، 13 مسافر و بار تا حداکثر وزن 3000 کیلوگرم را داراست، طول و ارتفاع آن به ترتیب 17.1 و 4.6 متر قطر روتور این پرنده نیز 14 متر ذکر شده است. وزن این بالگرد در حالت بدون خدمه و بار، 3 هزار و 79 کیلوگرم است. این پرنده از 2 موتور «PT6T-3D» یا «PT6T-3DF» توربوشافت، ساخته شرکت پرات و ویتنی کانادا با توان 671 کیلووات (هرکدام بهطور مجزا)، قدرت میگیرد.
عملکرد
حداکثر سرعت این بالگرد، 140 گره هوایی، برابر با 259 کیلومتر بر ساعت و سرعت کروز آن نیز 122 گره، معادل 226 کیلومتر بر ساعت است. برد این پرنده 609 مایل، برابر 980 کیلومتر است. نرخ صعود «Bell 412» 6.86 متر در ثانیه به ثبت رسیده است.
اقبال به بالگردهای غربی
با توجه به اینکه تاکنون عمده بالگردهای امدادی کشور از نوع روسی است و تعدادی از بالگردهای بل هوانیروز نیز به صورت ادواری با بخشهای امدادی همکاری میکردند، به نظر میرسد با خرید این بالگردهای جدید، نگاه بخش هوایی هلالاحمر نیز از روسیه به سمت بالگردهای آمریکایی و غربی تغییر کرده است.