به گزارش آناج، مهدی نعلبندی در کانال تلگرامی خود نوشت؛ می اندیشم چرا شاعران آیینی مکتب تبریز خیلی کم از دو عید بزرگ قربان و غدیر نوشته اند؟ به ویژه متأخرین. چرا این دو عید بزرگ به محاق رفته است؟ عید قربان، عید بزرگ شعار اسلام است که در قرآن کریم از حج و عید آن با عبارت "ذلک و من یعظم شعائرالله فانها من تقوی القلوب" یاد شده. یعنی تکریم عید قربان، تعظیم شعائر الهی است. و غدیر، عید ولایت و ولایت، جان اسلام است. پس چرا از این دو عید کم نوشته ایم؟
شاید این سخن که محرم در آذربایجان از ذی حجه آغاز می شود، ما را به سمتی برده که غفلت کنیم از این ویژگی مهم شیعه که در حقش فرموده اند "یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا". یعنی شیعه به شادی آل محمد شاد است و در غم آل محمد محزون. و این ترجمان همان فراز مبارک از زیارت عاشورا نیز هست که اللهم اجعل محیانا محیا محمد و آل محمد. و غدیر سمبل حیات شیعه است از تولد تا مرگ. و باز یادمان نرود که بروز روزی مثل عاشورا نتیجه فراموشی جمعی غدیر بود. و غدیر ، باید با عظمت تمام فریاد شود. غدیر، بزرگترین عید شیعه است و در برخی منابع خبری از آن به عنوان "عیدالله الاکبر" نیز یاد شده است.
غدیر، عید برادری شیعه است و مؤمنان همه برادرند. غدیر، عید تکمیل دین است و عیدی بغایت بزرگ که حواریون امامت همه بر مائده ولایت متنعمند.
بگذرم که مداحان عزیز ما در تبریز نیز به مولودی خوانی و عیدانه خوانی و غدیریه خوانی، فی الجمله کم عنایتند و اشعار عیدانه و مولودی در این شهر اهل بیت اغلب با ریتم نوحه خوانده می شود.
القصه به عنوان کسی که افتخار دارم غبار نشسته بر نعلین خادمین و مادحین و عاشقان اهل بیت را توتیای چشم کنم، لازم دیدم گله ای از باب تذکر را یادآور شوم که رواست دو عید ارجمند قربان و غدیر را هم در شعار و هم در شعور با طنطنه و شکوه تمام گرامی بداریم که یقین دارم امروزه روز تکریم این دو عید بشکوه، خاری است بر چشمان دشمنان ولایت حضرت مولی الکونین که هر چه توانستند از شیعیان و محبین اهل بیت سر بریدند و اما این نور همچنان فروزان است.
پایان سخن این که: الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابیطالب.