اولين بازي هر تورنمنت اگر سخت‌ترين بازي نباشد، يکي از سخت‌ترين بازي‌ها است. سختي کار ما وقتي دوچندان مي‌شود که مي‌دانيم با تيمي بازي داريم که بازيکنان خوب آفريقايي را اقامت داده و از امکانات و تدارکات فوق‌العاده‌اي برخوردار است. از طرفي تيم‌هاي عربي مقابل ما معمولاً بازي بسته و ضدفوتبال را ارائه مي‌دهند و بايد مراقب باشيم تا احساساتي نشويم و بي‌محابا حمله نکنيم تا غافلگير شويم. ما بايد از شرايط ميزباني استفاده کنيم و در کل شانس ما بالاتر از قطر است، هرچند که فوتبال قابل پيش‌بيني نيست. ضمن اينكه نبايد فراموش كنيم كه ميزبان بودن قطر در جام جهاني بعدي مي‌تواند در انگيزه اين تيم به شدت تأثيرگذار باشد. مطمئناً قطر به همين دليلي، متفاوت‌تر از گذشته ظاهر مي‌شود. آنها در اين سال‌ها خيلي هزينه کرده‌اند و تيمي با تجربه شده‌اند.

به هيچ وجه نمي‌توان و نبايد قطر را دست‌كم گرفت. البته ايران هم تيم خيلي خوبي است. چه با كرش، ‌چه بي‌كرش. بازيکنان خوبي در اختيار ماست و حضور بازيکناني که در خارج بازي مي‌کنند به ساير بازيکنان اعتماد به نفس مي‌دهد. به همين دليل شانس اول صعود از گروه را مي‌توان به ايران داد ولي اين را هم بايد بپذيريم و قبول كنيم که کار ما سخت است. ما بازيکنان خوبي داريم که از پتانسيل بسيار بالايي برخوردار هستند، اما حريف نيز براي پيروزي مي‌آيد و نفرات خوبي دارد كه مي‌تواند مشكل‌ساز شود و اين‌گونه نيست كه از پيش‌برنده اين بازي‌ها باشيم و خود را قطعاً تيم صعودكننده بدانيم. شانس اول صعود از گروه هستيم اما به شرط آنكه هيچ حريفي را دست‌كم نگرفته و احساساتي بازي نكنيم. خصوصاً برابر تيم‌هايي چون قطر كه بسته بازي مي‌كنند و روي آوردن آنها به ضدفوتبال نيز در روند نتيجه‌اي كه مي‌گيرند تأثير به سزايي دارد.