به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری انسیه موسویان، نویسنده و منتقد ادبیات کودک و نوجوان اظهار کرد: برای پرهیز از تکرار در مضمون، نیاز داریم ارتباط بین نویسندگان و شاعران و افراد دانشگاهی بیشتر شود.
موسویان با تاکید بر لزوم استفاده از پژوهش‌های دانشگاهی گفت: در مقطع کارشناسی ارشد در چند دانشگاه، ادبیات کودک و نوجوان تدریس می‌شود و پایان‌نامه‌ها و همایش‌هایی وجود دارد که بسیار می‌تواند مورد توجه و استفاده شاعران باشد. اما متاسفانه می‌بینیم که شاعران در فضای خودشان کار می‌کنند و دانشگاهی‌ها در فضاهای مرتبط با خودشان فعال هستند. اگر پیوندی بین این دو برقرار شود، شاهد این خواهیم بود که ادبیات کودک و نوجوان پیشرفت خواهد داشت.
این منتقد ادبی گفت: در حوزه کودک منابع علمی ترجمه شده کمی وجود دارد و شاید یک علت فقر موضوعی و کلیشه‌ها در کتاب کودک و نوجوان این باشد که مقاله‌ها و تحقیقاتی که انجام می‌شود به دست نویسندگان نمی‌رسد تا با تکیه بر آن ها، کودکان نسل جدید را بیشتر شناخته و با توجه به نیازهای آن ها تولید محتوا کنند.
وی با اشاره به لزوم توجه نویسندگان و شاعران به ادبیات کودکان در کشورهای دیگر نیز افزود: تاکنون تنها اشعار بعضی نویسندگان شناخته شده جهانی کودک و نوجوان ترجمه شده، این در حالی است که شاعران بسیار خوبی در سطح جهان هستند که در این زمینه فعالیت می‌کنند. با اینکه ترجمه شعر مخصوصا کار دشواری است و حساسیت‌های خاص خودش را دارد، اما شاعرانی داریم که به خوبی می‌توانند از پس ترجمه این اشعار برآیند و آثار جدید را به نویسندگان معرفی کنند. این کار باعث می‌شود نویسندگان و شاعران کشورمان جهان‌بینی وسیع‌تری پیدا کرده و تنها از موضوعات تکراری برای بچه‌ها ننویسند.
این نویسنده ادامه داد: موضوع دیگری که نویسندگان به آن نیاز دارند این است که منتقدان، آثار آن ها را بررسی کنند. هرچه فضای بحث و گفت‌وگو بیشتر فراهم شود و به نکاتی که منتقدان با نگاه تیزبین و ظریف خود به آن می پردازند اشاره شود، نویسندگان در آثار بعدی با دقت نظر بیشتری به تولید اثر می‌پردازند و شاهد آثار باکیفیت‌تری خواهیم بود. بنابراین، به آموزش و ایجاد فضایی برای فعالیت منتقدان کودک و نوجوان نیز نیاز داریم.
موسویان با استقبال از جلساتی که حوزه هنری کودک و نوجوان در زمینه نقد و بررسی شعر کودک برگزار می‌کند، گفت: «عصر شعر کودک و نوجوان» اتفاق خوبی است که امیدوارم ادامه داشته باشد و با حضور کارشناسان و نویسندگان به آسیب‌شناسی ادبیات کودک پرداخته شود. در عین حال، آنچه لازم داریم این است که نویسندگان و شاعران فضایی برای ارتباط گرفتن با مخاطبان اصلی خود یعنی کودکان و نوجوانان داشته باشند و چه خوب است اگر دیدار نویسندگان و کودکان فراهم شود.