به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، قرآن کریم با آیات نورانی خود که دارد سراسر رحمت و کلید سعادت دنیا و آخرت است که هر کس به حد وسع خود می‌تواند از این چشمه جوشان بهره‌برداری کند که در آیه 82 از سوره مبارکه الاسراء به این مسئله اشاره شده است.

در بخشی از این آیه می‌خوانیم: «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ...»؛ « و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‌كنيم...».

امیرمؤمنان (ع) درباره شفابخشی قرآن می‌فرماید: «از قرآن برای بیماری‌های خود شفا طلبید و به آن برای حل مشکلات خویش استعانت جویید؛ چه اینکه در قرآن شفای بزرگترین دردهاست که آن درد کفر، نفاق، گمراهی و ضلالت است».

واژه شفا در لغت به معنای نقطه آخر چیزی است که مشرف به نابودی یا نجات باشد، از این رو شفا یافتن بیمار به معنای عافیت یافتن و نجات از بیماری است؛ بر همین اساس مقصود از شفای قرآن، نجات از انحطاط و سقوط مادی و معنوی است که به وسیله هدایت انجام می‌پذیرد.

همه آيات قرآن و سوره‌های آن داروهای شفابخشی برای انواع بيماری‌های ظاهری و باطنی هستند و برای هر سوره فضائل و آثاری در روايات ذکر شده است، ولی برای بعضی از سوره‌ها آثار بيشتری نقل شده از جمله سوره حمد، قل‌هوالله احد، يس، واقعه‌، انعام از جمله این سوره‌ها هستند.

هر چند در مواردی برای مداومت در خواندن برخی از آیات و سوره‌ها تاکید ویژه‌ای شده است که از آن جمله رسول اکرم (ص) فرمودند: «هرگاه برای حاجتت از خانه خود بیرون آمدی آیة الکرسی را بخوان که حاجتت به خواست خدا برآورده گردد».

همچنین امام علی (ع) فرمودند: «هرگاه یکی از شما اراده حاجتی کند پس صبح روز پنج شنبه در طلب آن بیرون رود و در وقت بیرون رفتن آخر سوره آْل عمران ( آیه 190تا آخر) و آیه الکرسی و سوره قدر و حمد را بخواند ، زیرا که در خواندن اینها حوائج دنیا و آخرت برآورده می‌شود».

در روايات نيز آمده که هر کس از امری خوفناک است، صد آيه از قرآن، هر جای قرآن که باشد بخواند و بعد از آن سه بار بگويد: «اللهم اکشف عني البلاء».

با توجه به اینکه در دعا و طرح کردن خواسته‌ها توصیه شده تا خواسته خود را با حمد و ثتای الهی آغاز کنیم، خواندن سوره‌هایی که با عنوان مسبّحات از آنها یاد شده نیز توصیه شده است.

ملا محمد صالح مازندرانى رحمه الله مى‏ گويد : مسبّحات سوره‏ هايى هستند كه در آغازشان كلمه‏ هاى «سَبَّح» يا «يسبِّح» يا «سَبَّح» يا «سُبحان» آمده باشد.

بنابراين احتمال، اين سوره‏‌ها هفت سوره هستند : سور اسراء، سور حديد، سوره حشر، سور صفّ، سوره جمعه، سوره تغابن و سوره اعلى.

ولى مرحوم كفعمى در حاشيه «مصباح» خود پس از بازگو كردن روايت مذكور، مى‏ گويد: مسبّحات؛ نام پنج سورۀ قرآنى است و جز سورۀ اسراء و اعلى، بقيه را نام برده است.

از نبی مکرم اسلام، حضرت محمد مصطفی (ص) نیز نقل شده: «هر کس سوره «یس» را قرائت کند مانند آن است که ده بار قرآن را ختم کرده است».

در روایتی دیگر از ایشان آمده: سوره «یس» در تورات «معمّه: شامل شونده» نام دارد چون خیر دنیا و آخرت را شامل حال قرائت کننده خود می کند و بلاهای دنیا و سختی های آخرت را از او دور می کند.

و نیز «قاضیه: دفع کننده برآورنده» نامیده می شود چون از قاری خود، هر بدی را دفع کرده و همه حاجت های او را روا می کند و قرائت آن سوره پاداشی برابر بیست حج دارد. و گوش سپردن به صدای قرائت آن، معادل با ثواب هزار دینار انفاق در راه خداست.

باید گفت یاد و نام خدا در هر حال و عمل به آیات قرآن در زندگی روزمره است که می‌تواند حاجات فرد مومن را که همان رسیدن به قرب الهی و ورود به بهشت برین است را به خوبی برآورده کرده و موجبات رضایت فرد مومن و باریتعالی را به خوبی فراهم کند.