براساس گزارش ساينس الرت، جاستين اشميت و همسرش پس از سفري به دور آمريكا گونه‌هاي مختلفي از مورچه‌هاي رفتگر را جمع‌آوري كردند و با خود به دانشگاه جورجيا بردند. اين حشرات به گفته اين دو دانشمند حشره‌اي وحشي است كه تركيب شيميايي نيش آن هنوز شناخته نشده‌است، از اين رو وي تعداد زيادي از اين مورچه‌ها را با خود به آزمايشگاهش آورد تا روي آنها مطالعه كند.

همسر اشميت درد اولين گزش اين مورچه‌ها را با درد پاره شدن گوشت بدن مقايسه مي‌كند و مي‌گويد درد ناشي از گزش اين مورچه‌ها درست مانند اين است كه كسي زير پوست بدن نفوذ كند و تاندون‌ها و ماهيچه‌ها را به صورت متوالي از هم بدرد.

اشميت براي مقايسه سم اين مورچه‌ها با سم ديگر حشرات به ارزيابي شدت مسموم بودن و شدت درد ناشي از گزش نياز داشت. در اين بخش از مطالعه بود كه مقياس درد حشرات گزنده اشميت به وجود آمد. اين مقياس سيستمي چهار درجه‌اي است كه درد نيش زنبور عسل ، دردي كه هرفردي ممكن است آن را تجربه كند، نقطه تعادل به حساب مي‌آيد و درد‌ها براساس بيشتر بودن يا كمتر بودن از درد نيش زنبود عسل سنجيده مي‌شوند.

طي سال‌هاي متوالي اشميت نام حشرات جديدي را به ليست خود افزوده‌است،‌البته در بيشتر موارد گزيده شدن وي از عمد نبوده و حين انجام تحقيقات رخ داده‌است. به طور كلي در طول مطالعات اشميت هزار بار توسط 83 گونه مختلف حشره گزيده شده‌است و براساس تجربه درد اين گزش‌ها مقياس درد اشميت خلق شده‌است. هرچه درجه درد افزايش پيدا مي‌كند شدت درد گزيدگي بيشتر مي‌شود.