به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از اهواز نوین؛ سه سال از چهارمین دوره پارلمان شهری گذشت و مردم خوب به این مسئله اشراف دارند که در ۳۶ ماه گذشته چه در جلسات شورای شهر اهواز گذشته و به همین دلیل اعضای شورای شهر باید به دنبال انتخاب گزینه ای برای ریاست سال آخر شورا باشند که دغدغه حل مشکلات مردم ،دفاع از حقوق شهروندی آنان و بهبود وضعیت شهر را داشته باشد.
به نظر میرسد دیوار شورای چهارم شهر اهواز از سال اول فعالیت اش به دلیل نبود سیستم مدیریتی قاطع و هدفمند کج بالا رفت و همین ضعف باعث شد که شورای چهارم شهر اهواز اسما” نهادی سیات گذار ، نظارتی و برنامه ریز برای شهرداری اهواز و سازمانهای تابعه اش باشد و رسما نهادی باشد که هیچ مدیری در شهرداری برای آنها تره هم خورد نکند چه برسد به اینکه آنها را به عنوان نهاد نظارتی بر عملکرد خود به حساب آورند،شاهد این امر نیز گله اعضاء در صحن شورای شهر از عدم پاسخگویی مدیران شهرداری به تماس های تلفنی شان است .
بنا بر برخی شنیده ها هفته آینده شورای چهارم شهر اهواز باید برای چهارمین مرتبه گزینه ای جهت ریاست شورای شهر اهواز انتخاب کنند اینکه تا کنون خبری مبنی بر اعلام رسمی زمان انتخابات هیات رئیسه شورای شهر اهواز اعلام نشده در جای خود جای تعجب دارد ولی برخلاف سکوت شورانشینان در این مقوله تکرار سناریوی تقابل دو گروه ۱۰ و ۱۱ نفره در انتخاب هیات رئیسه ، جلسات شبانه و دخالت های مستقیم و غیر مستقیم شهردار اهواز جهت به کرسی نشاندن نزدیکترین گزینه به شهرداری اهواز بر صندلی ریاست شورا همچنان به قوت خود باقی است.
شورای چهارم شهر اهواز در سه سال عمر خود از یکی از مولفه های مهم مدیریتی یعنی وجود سیستم مدیریت دغدغه مند در راستای حل مشکلات شهر و شهروندان اهوازی محروم بود و بازنگری عملکرد سه سال ریاست دو عضو شورا ثابت کرد در نبود چنین شاخصه ای حال و روز شهر اهواز با وجود چنین شورایی و هئیت رئیسه ای فرق چندانی نخواهد کرد .
تجربه دو سال سیستم مدیریتی بسته و خنثی علاسوند و دوران ریاست توام با خفقان حاکم بر شورا و جلسات متعدد غیرعلنی سعادت نیا نشان داد شاید هریک از دیگر اعضای شورا بر صندلی ریاست شورا تکیه بزند نطقش بسته و جهت سپری شدن دوران ریاستش دور از هرگونه تنش ،چشمش را بر حقایق بسته و به حق یا ناحق از اقدامات صحیح و ناصحیح شهرداری اهواز حمایت کند .
لذا یکی از دلایلی که برخی معتقدند علاسوند بهترین گزینه ریاست دوسال از عمر شورای شهر اهواز نبود ،عدم وجود روحیه مطالبه گری در دفاع از حق مردم ، تعاملات بی حد و اندازه وی با شهرداری و حمایت همه جانبه از شهردار اهواز است.
تعاملات بی حد و اندازه علاسوند با سیستم شهرداری اکنون پاشنه آشیل سیستم مدیریت وی شده ، زیرا همین تعامل به ظاهر خوب یک حاشیه امنی برای کسانی که به دنبال پیشروی در تخلفات خود در حیاط خلوت شهرداری بودند، ایجاد کرد.
هرچند برخی بر این باورند که وظیفه هئیت رئیسه و شورای شهر برخورد با تخلفات در شهرداری نیست ولی بد نیست بگوییم که بخش اعظم تخلفات موجود در شهرداری اهواز ناشی از ضعف جایگاه نظارتی شورای شهر و هیات رئیسه شورا است که میدان را برای متخلفان باز کرده تا در سایه بی تفاوتی آنان جولان بدهند.
شورای شهر اهواز سال اول فعالیت خود را در دوران مدیریت سکوت و تعامل علاسوند با شهرداری در فضایی آرام سپری کرد در حالی که در این یکسال وظیفه اصلی شورا یعنی نظارت بر عملکرد سازمانهای شهرداری فدای تعامل و دفاعیات وی از شهرداری اهواز شد و در سایه عدم نظارت هیات رئیسه شورا در دوران ریاست وی اتفاقاتی در پشت پرده اتفاق افتاد که تشت رسوایی آن در سال سوم شورای شهر یعنی سال دوم ریاست علاسوند از بام افتاد و دم خروس اختلاس یک میلیاردی در یکی از مناطق شهرداری اهواز بیرون زد.
بی تفاوتی نسبت وظیفه نظارتی شورا ،تنها اشکال سیستم مدیریتی علاسوند نبود بلکه جانبداری بیش از حد از شهردار اهواز ،دفاع از انتصابات حاشیه دار وی و سکوت پس از برملا شدن تخلفات سازمانها و مناطق شهرداری اهواز از دیگر ایرادات وارد بر سیستم مدیریت علاسوند است که گذشتن از آن سهل نیست زیرا زمانی که هیات رئیسه شورا در مقابل تخلفات صورت گرفته در شهرداری سکوت می کند سوالات دیگری را در اذهان عمومی ایجاد می کند که چه منافعی در پس سکوت و گذشتن از حق مردم نهفته است.
همچنین تجربه ریاست سال دوم شورا با انتخابات پرحاشیه هیات رئیسه خاطره خوبی در اذهان برجای نگذاشت و یک شروع پرحاشیه به یک پایانی با عملکرد ضعیف ختم شد، تا آنجا که ببه گفته برخی اعضا در دوران میدیرت سعادت نیا شورای شهر از جایگاه نظارتی خوبی برخوردار نبود و وی نتوانست شورا را به خوبی مدیریت کند.
اما یکی دیگر از ایرادات عمده وارده بر سیستم مدیریتی علاسوند و سعادت نیا عدم توانایی در مدیریت جلسات شورا و عدم نظارت بر حضور اعضای شورا در صحن علنی شورا و جلسات راهبردی کمیسیون های شورای شهر بود، داستان غیبت ها و حضور دل بخواهی برخی اعضای شورای شهر اهواز از سال اول آغاز شد و در دوران ریاست سعادت نیا به اوج رسید و در سال سوم نیز تداوم داشت تا آنجا که که غیبت‌های مکرر اعضا تبدیل به بزرگ‌ترین چالش شورای شهر شده و ریاست شورا توانایی لازم برای کنترل این وضعیت را نداشت.
گذشته از آن بی توجهی همان اعضای همیشه غائب به جلسات کمیسیون های تخصصی مربوطه همچنان ادامه دار بوده و هست که در این مورد هردو گزینه ریاست شورا قاطعیت لازم در برخورد با اعضای متخلف ،جهت ملزوم کردن آنها برای حضور در جلسات به عنوان نمایندگان مردم نداشتند لذا زمانی که ریاست شورا از پس وظیفه نظارتی خود را در مجموعه شورا برنیاید چگونه می تواند سیاست های نظارتی بر عملکرد شهرداری و سازمانهای آن را اعمال کند.
مورد دیگر از ایرادات وارد به هردو سیستم مدیریت علاسوند و سعادت نیا عدم جلوگیری از لابی گری و رایزنی معاونین شهردار در خصوص لوایح وارد شده به صحن شورا بود که این دخالت غیرمستقیم شهرداری در مصوبات شورا نیز ناشی از فقدان قاطعیت ریاست شورا بود.
همچنین سکوت و جانبداری و نبود روحیه مطالبه گری از دیگر شاخصه های منفی است که در هردو دوران ریاست شورا تجربه شد و نتیجه آن نیز راکد بودن و حرکت لاک پشتی پروژه های عمرانی شهر در ازای بودجه های کلانی است که صرف میشود.
در پایان باید گفت هدف نگارنده از بیان ایرادات وارد بر ریاست دو عضو شورا در عمر سه ساله پارلمان شهری اهواز صرفا روشن شدن اذهان عمومی بوده لذا اینکه در انتخابات ریاست سال آخر فعالیت شورا کدام گزینه بر صندلی ریاست شورا تکیه می زند اصلا مهم نیست مهم آن است که گزینه مطرح در ریاست شورا قدرت غلبه بر جریانات پشت پرده صندلی ریاست شورا را داشته و دور از هرگونه عملکرد خنثی با جسارت و روحیه مطالبه گر از حق مردم شهر اهواز دفاع کند و مصلحت یک شهر و شهروندان را فدای مصلحت و ماندن در قدرت خود به قیمیت چشم بستن بر تخلفات نکند،شهر اهواز به چنین شورا و ریاست شورای شهر ی نیاز دارد که در سه سال ریاست شورا دیده نشد.
حال باید منتظر انتخابات سال چهارم ریاست شورای شهر اهواز ماند و دید سکان کشتی شکسته شورای شهر اهواز در سال آخر به دست کدام یک از اعضا سپرده خواهد شد.